Een plaat in het perfecte jaargetijde uitbrengen is een kwestie van goed plannen. Nu de dagen druilerig en donker zijn komt Still van Wouter Dewit als geroepen.

Net als gelijkgestemden Nils Frahm en Ólafur Arnalds bevindt Wouter Dewit zich in het eigentijdse muziek landschap. Modern klassiek, opgezet met minimale middelen en versterkt in sfeer met strijkers en met een weinig elektronica. Het levert met Still een mooie herfstplaat op.

Met de piano worden de lijnen uitgezet, met strijkers worden die ingevuld. Eigenlijk heeft elke compositie op Still eenzelfde opbouw. Toch is het juist die opbouw die zo goed werkt. Piano en strijkers zijn en blijven een dodelijke combinatie die immer een weldadige en emotievolle sfeer weten op te trekken mits de composities goed zijn, uit het hart komen. Luister naar Autumn Falls en je bent verkocht.

Wouter Dewit, klassiek pianist uit het Vlaamse Limburg, ontwijkt vakkundig alle valkuilen die deze muziek soms naar de kitsch (lees: Einaudi) trekt. Hij heeft pure composities geschreven die beklijven en juist als geheel het diepste effect bereiken. Bijna gaat het trouwens gaat fout als op Spring Sets In vocalen binnenkomen en de sound iets wordt dichtgesmeerd, maar met zo’n titel en wat verbeelding kan dat net. En de vocalen waarmee afsluittrack Winter Sleeps begint passen dan weer heel mooi.

Still is een mooi en sfeervol album dat Wouter DeWit in een keer flink op de kaart zet. Laat die koude winterdagen maar komen.