×

The Gloaming

The Gloaming 3

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Real World Records

The Gloaming 3 The Gloaming Eigentijds 5 The Gloaming – The Gloaming 3 Written in Music https://writteninmusic.com

Exceptioneel, dat is een woord dat optimaal bij het Iers/Amerikaanse The Gloaming past. Ze weten traditionele warmbloedige Ierse folk op een zo briljante manier met moderne eigentijdse elementen te verbinden en met zulk buitenissig goed spel, dat emoties worden aangesproken die je even vergeten was te hebben. Hun eerste twee albums behoren tot het allerbeste wat deze eeuw ons muzikaal bracht. Hun derde album sluit daar naadloos op aan.

Niet vreemd dat wij, nog maar net bewust van de grootse kwaliteiten van hun fascinerende debuut, volledig vervoerd raakten van hun tweede, nog mooiere, album. Een #1 positie in onze jaarlijst van 2016 was het logische gevolg. Optredens van de band (zoals die legendarische in Union Chapel in Londen) bevestigden hun uitzonderlijke positie ten volle. De aankondiging van een tijdelijke pauze na het toeren van hun nieuwe, derde album, maakte extra nieuwsgierig naar het nieuwe album.

Bij sommige albums weet je eigenlijk al bij de openingstrack dat een band zichzelf wederom gaat overtreffen. De ambitie die Meáchan Rudaí (The Weight of Things) in zich heeft is zo overweldigend dat je als verbijsterd de song uitluistert en gelijk weer opnieuw opzet. Wat een waanzinnige opening.

Pianist Thomas Bartlett, violisten/fiddle spelers Martin Hayes en Caoimhín Ó Raghallaigh, gitarist Dennis Cahill weten het allerbeste uit elkaars spel te halen en als de afzonderlijke kwaliteiten al bijzonder hoog zijn kun je alleen maar tot hemelse hoogten komen. De hoofdrol op Meáchan Rudaí (The Weight of Things) is trouwens weggelegd voor Iarla Ó Lionáird die met zijn Gaelic sean-nós zang de song volledig naar zich toe weet te trekken.

De mannen van The Gloaming zijn meesters in het opbouwen van songs. De arrangementen die ze schrijven en de ongelooflijke manier waarop ze deze spelen laat hun muziek recht het hart in vloeien. De songs klinken zo prachtig gelaagd en ingenieus, tegelijk zo vloeiend en puur, dat je er elke keer weer van in vervoering raakt.

The Gloaming 3 is een waanzinnig goed album dat wederom bewijst dat The Gloaming momenteel geen gelijke kent. Hoe briljant zijn The Lobster, Áthas (Joy), The Pink House wel niet? Het zijn songs die zowel weergaloos gespeeld worden, hoor toch eens hoe ze op- en uitbouwen, tegelijk alle warmte denkbaar herbergen. Onwaarschijnlijk hoe Ó Lionáird Áthas (Joy) recht je hart inzingt.

Of de vier muzikanten nu, zonder de bezielende zang van Ó Lionáird, puur met elkaar musiceren en alles uit elkaars spel en de compositie weten te halen of dat Ó Lionáird de lead pakt en zij de ruimtes glansrijk invullen, maakt niet uit. Alles wat deze mannen aanraken werkt optimaal. Of ze nu zo’n fraai ingetogen song als Reo of juist een gedreven track als The Old Road to Garry spelen. Het blijft overweldigend hoe Bartlett’s piano en de fiddle van Hayes samenvallen en hoe Ó Raghallaigh en Cahill daar naadloos op aansluiten. Wat kunnen deze muzikanten toch een geweldig opwekkend en inspirerend gevoel creëren.

Met Sheehan’s Jigs zetten ze hun zegetocht weergaloos door. Knap toch hoe de band songs die door de fiddle traditioneel klinken maar door piano en bijzonder fraaie arrangementen worden versterkt, meeslepend naar een nieuwe tijd weten te trekken. My Lady Who Has Found The Tomb Unattended klinkt dan weer als een bijna buitenaardse aangelegenheid waarbij Ó Lionáirds prachtstem over mysterieuze klanken zijn weg zoekt.

Met Doctor O’neill hebben we vervolgens wederom een volbloed The Gloaming klassieker te pakken. Het is een fraai lang uitgesponnen tegelijk briljant opgebouwde compositie waarin afzonderlijke klasse en hun samenspel briljant samenkomen. Prachtig hoe Bartlett op zijn piano de opbouwende structuren vastlegt en de andere mannen meetrekt naar een wonderbaarlijk mooie climax.

Waar Iarla Ó Lionáird de opening van het album prachtig zingend al volledig naar zich toe trok flikt hij hetzelfde met Amhrán na nGleann (The Song of The Glens), de afsluitende track.  Een song die door zijn prachtstem als een warme deken over je heen valt en in een sobere setting als het perfecte einde van het album klinkt.

The Gloaming is een van de meest belangwekkende bands van deze tijd. Verankerd in de traditionele Ierse folk heeft de band met elementen uit het eigentijds/modern klassiek de weg naar een nieuwe muzikale wereld gecreëerd en daarmee de Ierse folk voor de eeuwigheid vastgelegd. Het is een hartverwarmende ervaring om mee te maken.



  1. The Weight Of Things
  2. The Lobster
  3. Áthas
  4. The Pink House
  5. Reo
  6. The Old Road To Garry
  7. Sheehan’s Jigs
  8. My Lady Who Has Found The Tomb Unattended
  9. Doctor O'neill
  10. The Song Of The Glens