×

Recensie

Eigentijds

30 november 2012

Scott Walker

Bish Bosch

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: 4AD

Bish Bosch Scott Walker Eigentijds 5 Scott Walker – Bish Bosch Written in Music https://writteninmusic.com

Er is geen muzikant te vinden die een zo eigenzinnig oeuvre heeft als Scott Walker. Heel veel muziek maakt hij de laatste jaren niet meer maar als hij dan een album uitbrengt laat deze je in grote verbijstering achter.

Als leadzanger binnen The Walker Brothers had de Amerikaanse Brit de ene na de andere prachthit begin jaren 60 om vervolgens met zijn magistrale serie solo albums Scott 1, Scott 2, Scott 3 en Scott 4 gedurende de daarop volgende jaren legendarisch te worden. Een kortstondige terugkeer bij The Walker Brothers bracht, vooral met de wereldhit No Regrets, wederom succes maar Scott gaf met 4 songs op het afscheidsalbum Nite Flight aan een volslagen andere koers te willen varen. Vooral het opvallende The Electrician bleek een grootste breuk met de sound van The Walker Brothers.

Climate Of Hunter, zijn glorieuze terugkeer in 1986, bleek nog een stap verder te gaan dan The Electrician en opende een nieuwe schatkist aan muziek. Met de stem die in de jaren 60 werd gezien als wellicht de allermooiste binnen de pop (hij is het grote voorbeeld voor David Bowie, Thom Yorke en Julian Cope) maar die vanaf Climate Of Hunter soms indrukwekkend neigt naar alternatieve opera en songs die met muzikale structuren keihard de donkere diepte in gaan en immer het eindeloze avontuur zoeken, wist Walker opnieuw optimaal te vervoeren. Op het daarop volgende en magistrale Tilt wist hij zijn stijl te definiëren.

Het duurde vervolgens 11 jaar voordat The Drift uitkwam. Nog donkerder dan het voorgaande werk was het album wederom doortrokken van donkere melodieën die met zijn intrigerende stem naar de eeuwige diepten gezongen werden in composities die boeien en groeien met elke luisterbeurt. Imposant en imponerend. Net als het instrumentale werk And Who Shall Go To The Ball? And What Shall Go To The Ball? dat Walker schreef voor het uit Londen afkomstige dansgezelschap CandoCo.

Met zijn nieuwe album Bish Bosch geeft Walker een zeer spannend vervolg aan zijn muzikale carrière. Opgehangen aan de schilderijen van Jeroen Bosch, en dan vooral De Tuin Der Lusten, is Bish Bosch wederom een kijk in de donkere wereld van Scott Walker. Een zeer donkere wereld met onheilspellend klinkende instrumenten en Walker’s markante stem als de intrigerende gids door de duisternis. Songs die weer alle kanten opstuiteren en allen een volledig andere klankkleur bezitten. Van de door verbijsterend dominante beats doortrokken albumopener See You Don’t Bump His Head tot de wonderschoon gezongen opening van het daarop volgende Corps De Blah, dat zich vervolgens voltrekt in een huiveringwekkend klinkende nachtmerrie. Alleen die twee songs geven al aan waar het op het nieuwe Walker album naartoe gaat. Het daarop volgende Phrasing sluit daar naadloos op aan.

Het middelpunt van het album is het ruim 21 minuten durende SDSS1416+13B (Zercon, a Flagpole Sitter), een in sfeer heen en weer stuiterende compositie, die tot het meest indrukwekkende binnen het oeuvre van de latere Scott Walker gerekend mag worden. Onnavolgbaar van ingetogen tot uitbundig met een groots orkest openbaart de compositie zich met elke luisterbeurt tot een macaber feest voor het oor. Doortrokken van de donkerste klanken die instrumenten maar kunnen voortbrengen, de meest bizarre soundscapes, prachtige zang in de meest heftige teksten dan weer tegen grunt aanleunende schreeuw-vocalen, verstild dan weer tegen deathmetal aanleunende galm, niets lijkt in de donkere wereld van Scott Walker te ontbreken. Een compositie die de komende jaren zelfs voor de flink ingevoerde muziekluisteraar een flinke mindfuck zal blijven.

De tweede helft van Bish Bosch voltrekt zich op eenzelfde manier: Composities die donker, verwarrend, verbijsterend en dan weer adembenemend mooi zijn. Met composities als Dimple, Tar en albumafsluiter The Day The ‘Conductor’ Died als opvallende markeerpunten. Bish Bosch is een intrigerende muzikale trip van in totaal 72 minuten onnavolgbare muziek van een man die zelf zegt zijn muziek na opnamen niet meer te beluisteren. Het moet voor drummer Ian Thomas, gitaristen Hugh Burns en James Stevenson, percussionist Alasdair Malloy en bassist John Giblin een verwarrende ervaring geweest zijn de songs voor dit album op te nemen.

Bish Bosch klinkt alsof De Tuin Der Lusten van Jeroen Bosch in muziek is vastgelegd. Muziek ook die bij eerste beluistering intrigeert maar pas bij meerdere luisterbeurten zichzelf blootgeeft. Muziek als de registratie van geniaal talent vastgelegd voor een lange toekomst.



  1. 'see You Don't Bump His Head'
  2. Corps De Blah
  3. Phrasing
  4. Sdss14+13b (Zercon, A Flagpole Sitter)
  5. Epizootics!
  6. Dimple
  7. Tar
  8. Pilgrim
  9. The Day The "Conducator" Died (An Xmas Song)