×

Concert

14 februari 2014

Onrustig Ulver in 013

Geschreven door: Nausikaä de Blaauw

• fotografie door Nausikaä de Blaauw

De aanvangstijd van het concert van Ulver donderdagavond in poppodium 013 in Tilburg werd op de dag zelf uitgesteld naar negen uur. Een uur later dan oorspronkelijk gepland, betrad de Noorse band het podium van 013, waar ze voor het laatst in 2012 een show weggaven tijdens het Roadburn festival.

Ooit begonnen als black metalband, inmiddels uitgegroeid tot experimentele, psychedelische, wat-eigenlijk-niet band. Duistere soundscapes, lange opbouwen, een vleug elektronica, een veelvoud aan stijlen, eigenaardige, naargeestige, absurdistische beelden van onder andere 2001: A Space Odyssey op een enorm scherm: Ulver is uniek en zeker niet voor iedereen weggelegd.

Er was aangekondigd dat er nooit eerder live gespeeld werk van het ‘folky’ album Kvelssanger ten gehore zou worden gebracht, maar of het nou miscommunicatie, een actie om publiek te trekken, of wispelturigheid van de band zelf is geweest, geen enkel nummer van dat album passeerde deze avond de revue, alhoewel een deel van het nummer Nattleite in de variant van Eitttlane verwerkt was in de toegift van de avond. Wel kregen we een flink aantal onbekende nummers en arrangementen voor onze oren, waarvan het soms niet duidelijk was of het om nieuw werk, bewerkingen van eerder werk, of geïmproviseerde stukken ging. Ulver is dan ook allesbehalve een recht-toe-recht-aan liedjesband.

De band kwam op mij onrustig en ongeconcentreerd over, net als het publiek eigenlijk. Het geluid was niet optimaal, getuige ook de zichtbare irritatie bij frontman Kristoffer Rygg die de geluidsman op nonchalante wijze duidelijk maakte dat hij maar beter alles op zijn monitor harder kon zetten. In de zaal waren oordoppen geen overbodige luxe. Er werden te veel muzikale fouten gemaakt, vooral in het drumwerk, en de beeldvertoning verliep ook al niet vlekkeloos (een ‘blue screen of death’ van Windows is heden ten dage toch vrij gênant te noemen, al weet je bij Ulver nooit zeker of dit toeval of zo bedoeld was).

Ulver wist een groot deel van de avond niet op mij over te brengen dat zij zelf helemaal in hun muziek zaten en hier met plezier stonden te spelen. De nummers waren technisch prima in orde, werden goed uitgevoerd, maar het gevoel sprak er niet voldoende uit. En dat laatste, de emotie, is juist wat Ulver wat mij betreft Ulver maakt.

Toch was de band in staat ons met in ieder geval vijf nummers in vervoering te brengen, waarbij vooral de zangkunsten van Rygg, de interessante partijen van de twee drummers en die allesbepalende baslijnen en grooves het geheel naar een hoger niveau tilden. Het waren momenten dat de emotie wél was te proeven.

Een van de beste nummers van de avond was de vette toegift en die was dan ook onontbeerlijk voor dit optreden. Een opgetogen durfal uit het publiek waagde het zich los te maken van zijn zitplaats en vlak voor het podium ten aanzien van alle mensen in de zaal uitbundig te gaan springen. Mensen zijn kuddedieren en dit is derhalve ook van toepassing op concertbezoekers. Al snel werd de trendsetter vergezeld door een redelijk aantal fans. Toch nog even springend uit je dak en verzadigd naar huis.

Setlist:

  1. England
  2. Dressed in Black
  3. Doom Sticks
  4. Glamour Box (ostinati)
  5. Nowhere/Catastrophe
  6. Eitttlane
  7. 4 of 5 voor mij onbekende nummers