Het werkte. Het was vol spanning, speelplezier, schurende contrasten, hilarische momenten, diepe concentratie, groove, sprongen, passie, verwondering. Het bood weinig gelegenheid voor de toeschouwer zich in te richten in vertrouwde luisterhouding. Het maakte inzet voelbaar en stond zichzelf niet pretenderend in de weg. Het werkte steeds intens in en aan de muziek. Het slaagde erin de toeschouwer deelgenoot te maken, een goed stuk complicité te laten kiemen. Het = het muzikale gebeuren veroorzaakt door het gezamenlijke optreden van ensemble Oerknal uit Den Haag en het trio De Beren Gieren uit Ghent (zie Written In Music HIER)

Oerknal, dat zijn: Gregory Charette (muzikale leiding), Susanne Peters (fluit), Daniel Boeke (klarinet), Mariana Hutchinson (viool), Antonis Pratsinakis (cello), Daniel Walden (piano), Christian Smith (slagwerk). De Beren Gieren, dat zijn: Fulco Ottervanger (piano), Lieven Van Pée (bas), Simon Segers (drums).

Wat tegenwoordig vaak gepretendeerd wordt, maakte HET zeer verfrissend waar. Zowel de verschillen van genoteerde en geimproviseerde Eigentijdse muziek als productieve mogelijkheden van overbrugging werden hier duidelijk waarneembaar, voelbaar. En dan werd er op een serieuze manier fantasierijk, met vakmanschap en down to earth speels mee omgegaan. Het geheel was goed maar juist niet te goed voorbereid wat een essentiëel verschil maakte. Zo liep de avond in stijgende lijn van de ene naar de andere even vermakelijke als stimulerende sensatie van hoge kwaliteit.

Startend met een stupende partij genoteerde zuchten en schreeuwen, Chamber, van componist Mark Barden, een puur vocaal werk uitgevoerd door twee instrumentalisten en een dirigent. Iets wat vaak puur improviserend gedaan wordt en hier dus als interpretatie van een volledig genoteerd werk. Door de concentratie en spanning die in de uitvoering zat, kreeg het werk een heel eigen lading! Vervolgens een werk met een soort vocale introductie en ondertiteling van Lewis Nielson. Bij beide werken bleef de aandacht van het publiek constant en geheel overeind én op de een of andere manier riep de uitvoering nieuwsgierigheid en spanning op. In de zin van: wat zal het volgende zijn, wat komt er nog meer?

Deze stukken werden vervolgens geconfronteerd met De Beren Gieren in actie, in originele De Beren Gieren aanpak en stijl. Duidelijk een andere onderlinge synchronisatie, andere flow, andere feeling, andere houvast – met de nadruk op ‘anders’, op stimulerend contrast. Een mooie brug sloeg vervolgens de Oerknal-uitvoering van Het Dronken Boot, Bateau Ivre, John Zorns door Rimbaud geïnspireerde kamermuziek-compositie.

Daarna was de gemeenschappelijke uitvoering van eigen werk aan de orde. Wat beren doen, willen herten niet laten! Het was spannend en verbluffend te zien hoe de twee aanpakken, werelden in elkaar schoven, elkaar doorkruisten, schaduwden. Juist niet naadloos maar wel muzikaal coherent, met constant een hoorbaar spoor van interessante differentie-kwaliteiten. En het ontwikkelde zich inderdaad ter plekke, ten overstaan van een nieuwsgierig publiek dat uitkeek naar de volgende muzikale ‘interventie’ in het geheel en de dramatische, hilarische of verstorende uitwerking daarvan. Productief contrast en onderliggend dialog, heerlijk stimulerend en inspirerend.

Oerknal en De Beren nemen de proef op de som. Op deze manier, wil je het graag vaker zien en horen. Het was opmerkelijk genoeg het eerste optreden van het al vijf jaar zeer succesvol agerend drietal De Beren Gieren op heilige Amsterdamse improvisatiegrond. Idem dito voor het nog jongere Oerknal-ensemble dat op deze manier de heilige hal van het highbrow Eigentijdse verruilt voor wat rommeliger omgevingen. Oerknal bracht exemplarisch in de praktijk waar papier mee volgeschreven is en menig gespreksrondje van experts zich over uitgelaten heeft: het programma speelde naast het Bimhuis ook op pop-podium Paard van Troje (State-X New Forms Festival). Een begin zo (beren)goed, dat het nu goed zou moeten kunnen beginnen en doorgaan!

In het Bimhuis-concert was gelukkig geen spoor van naadloos maar wel sprake van en productief contrast en onderliggend dialog. Heerlijk stimulerend en inspirerend. HET neemt de proef op de som, zo mag het wel vaker! Derhalve geen halve maar een hele must voor podia en programmeurs die zich avontuurlijk (willen) noemen. Ze mogen er gauw aan beginnen! Er liggen nog heel wat muzikale schatten op dit spoor in het verschiet!

Gezien: Bimhuis, zaterdag 20 december 2014

Fotos ©FoBo_HenningBolte