×

Concert

16 januari 2019

Brussels Jazz Festival 2019

Magische avond met Kit Downes en Tom Challenger op Brussels Jazz

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: ECM

De dinsdagavond binnen het programma van Brussels Jazz was de verrassingsavond. Met het album Obsidian van Kit Downes als uitgangspunt was de kerk van de Terkamerabdij de prachtige plek om de muziek van dat album, dat vorig jaar op het voorname ECM verscheen, in optimale glorie tot zijn recht te doen laten komen. Net als op het album was saxofonist Tom Challenger de man naast, in dit geval, organist Downes.

downes-44

Obsidian was vorig jaar een van die albums die voor veel verbeelding zorgde. Niet veel vaker was een combinatie van kerkorgel en saxofoon te horen en vooral niet op zo’n uitgesproken wijze. Jazz, waar beide mannen een bepalende rol in spelen binnen de Britse scene, was het niet direct, misschien alleen het vrije improvisatie-aspect, maar de muziek ging veel meer richting nieuw klassiek, eigentijds dus. Het concert van de dinsdagavond zou dus op voorhand een spannende muzikale uitdaging gaan worden.

Het concert had in ieder geval gelijk een opvallende entree: Bij aankomst was voor de kerk tussen de sfeervolle vuurkorven een bar opgesteld waar (gratis) glühwein gedronken kon worden. Een mooie drank om in de opkomende koude in de stemming te komen. De entree naar de concertruimte (de binnenzaal van de kerk) was met warm rood licht al net zo sfeervol in orde gemaakt. Maar alles was natuurlijk een aanloop naar de muziek, die na het welkomstpraatje en introductie van Downes zelf met een referentie naar de grote Brexit meeting in de House of Parliament in Londen van deze avond, een heerlijk anarchistisch begin kende.

Hoog in het gebouw, een hoger podium kun je echt niet krijgen, schoten Downes en Challenger vol vaart en vrij improviserend uit de startblokken. Alsof ze de ellende van de Brexit gelijk maar even met wilde klanken van zich af wilden spelen. Een zeer geslaagd en heerlijk turbulent begin ook waarbij het publiek gelijk wist waar het aan toe was. Er volgde vervolgens een dik uur muziek die onvoorspelbaar, avontuurlijk tegelijk indrukwekkend was.

De muziek die Downes en Challenger samen maken, soms gebaseerd op de opnamen die ze al eerder maakten en meer compositiegericht dan weer vrij improviserend is, is verbazingwekkend en intrigerend. Ongelooflijk eigenlijk hoe de klanken van kerkorgel prachtig kleuren met die van de sax. Vooral in de rustige stukken valt dat uitermate op. Daarbij natuurlijk ook noterend dat Downes een absoluut wonder op het kerkorgel is. Hij speelt het orgel zoals we het kerk-technisch gewend zijn, maar pakt het tevens op alsof het een keyboard is met veel meer mogelijkheden en creëert daar de prachtigste klanken mee.

downes

Challenger speelde fascinerend op het spel van Downes in. Steeds weer met de juist toon en dictie, dan weer in volstrekte harmonie dan weer Downes uitdagend. Het leverde een dik uur lang wonderlijk mooie muziek op die van verstild tot zwaar en heftig ging. Zowel onvoorspelbaar en intrigerend als diep het hart binnendringend. Zonder twijfel het meest wonderlijk dikke uur binnen de programmering van Brussels Jazz 2019 en ook gelijk een van mijn favoriete. Hulde aan de programmering!

Foto’s: Michel vR

Meer Brussels Jazz Festival 2019: