The Appearance Of Colour van de Britse alleskunner John Metcalfe mag je met recht een meesterwerk noemen. Het is een album vol briljante composities die zowel superrijk aan sfeer als origineel qua muzikale ideeën is en steeds weer weet te verrassen en ontroeren.

Geboren en getogen in Nieuw-Zeeland vond Metcalfe in zijn late tienerjaren in Engeland zijn toekomst in de muziek. Met zijn opvallende violaspel en stijlvolle arrangementen gaf hij Durutti Column, de vermaarde band van Vini Reilly, een prachtige glans. De band was een van de smaakmakers van het legendarische Factory Records en Metcalfe wist eigenaar Tony Wilson zelfs zo gek te krijgen (nou ja, voor Tony was niets te gek natuurlijk…) om ook een Factory Classics te beginnen waarop puur jonge Britse klassieke muzikanten hun kans kregen. De jaren daarna werkte hij vooral als arrangeur en maakte zich onsterfelijk met zijn arrangementen voor Viva Hate! van Morrissey. Maar ook zulke uiteenlopende acts als Bat for Lashes, Blur, Coldplay voorzag hij van fraaie strijkers.

In 2001 maakte Metcalfe met The Inner Line een eerste album onder zijn eigen naam. Het bleek een voltreffer. Met Scorching Bay (2004) en A Darker Sunset (2008) vervolgde hij succesvol zijn debuut. Met zijn nieuwe album The Appearance Of Colour overtreft hij zijn voorgaande werk. Het is een album superrijk aan briljante muzikale ideeën. Metcalfe heeft composities geschreven die van klassiek en minimal naar electronic en dikke drum ’n bass beats schieten en dat vaak al in een en dezelfde compositie.

De 20 minuten durende opener Sun is daar een excellent voorbeeld van. Sfeervol en wonderschoon opgebouwd klapt er plots een heerlijk pompende drum ’n bass beat in die de hele compositie opentrekt. Eenzelfde prachtopbouw vindt daarna wederom plaats en de opbouw naar de tweede drum ’n bass fase is zo ongelooflijk knap opgebouwd dat je volledig wordt weggeblazen. Absoluut adembenemend! In tijden niet een drum ’n bass beat gehoord die zo prachtig bouncet. De compositie wordt daarna excellent in steeds verschillende nieuwe lagen uitgebouwd. Sun is absoluut het meest spannende dat ik in heel lange tijd hoorde.

The Appearance of Colour is een album als geen ander. De manier waarop een compositie als het op Sun volgende The Silver Track wordt opgebouwd is namelijk al net zo hartverwarmend. De meesterlijke eerste single Just Let Go, met Bat for Lashes zangeres Natasha Khan, die op de eerste twee composities volgt, sluit daarop prachtig aan. Imponerend opgebouwd met strijkers en beats tot een geniale finale. Na die briljante 101 single van Portico feat. Joe Newman (van alt-J) eerder dit jaar alweer zo’n electronic track die volledig overrompelt.

The Appearance of Colour kent in totaal negen composities die allen een fraaie eigen kleur en sfeer hebben. Zo is het fraaie Kite opgebouwd vanuit de piano en kent een bescheiden strijkarrangement en is het geweldige Green, Gold juist weer een compositie waarop, vanuit een geweldig gitaarmotief, de muzikanten frontaal te horen zijn. Het rond piano en viool opgebouwde Parsal en het daarop aansluitende Sycamore, weer zo’n geniale track met dikke strijkers en pompende drum ’n bassbeats, sluiten daar dan weer heel fraai op aan. Het alleen op de piano gespeelde Besançon, een verwijzing naar de stad in oostelijk Frankrijk, is een mooi rustpunt. De met een fenomenaal strijkarrangement en met straffe beats en keys verrijkte fraai uitgesponnen titeltrack sluit het album weergaloos af.

Metcalfe speelde heel veel instrumenten zelf, wat hij als briljant multi-instrumentalist als geen ander kan, maar heeft met het uitnodigen van drummer Andy Gangadeen (The Bays, Chase and Status), bassist Ali Friend (Red Snapper), pianist Tom Cawley (Curios, Peter Gabriel) en zangeres Natasha Khan (Bat for Lashes) een geweldige keuze gemaakt. Wat een fantastische muzikanten en wat dragen zij bij aan de composities. Vooral als de drum ’n bass erin klapt stuwen Gangadeen en Friend de boel op tot grote hoogten.

The Appearance of Colour is een waar meesterwerk te noemen waarop alle kwaliteiten van John Metcalfe als componist, arrangeur en multi-instrumentalist in volle glorie te horen zijn. Absoluut briljant album.