×

Recensie

Eigentijds

19 november 2018

Jessica Moss

Entanglement

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Constellation

Entanglement Jessica Moss Eigentijds 4 Jessica Moss – Entanglement Written in Music https://writteninmusic.com

De Canadese violiste Jessica Moss is onder andere bekend van A Silver Mt. Zion en Geraldine Fibbers, maar duikt sowieso geregeld op in de scene rondom het Canadese Constellation label. Vorig jaar was daar haar eerste soloalbum, waar ze gewapend met synthesizers, effecten- loop-pedalen, viool en haar stem een experimenteel muzikaal verhaal vertelde, soms donker subtiel en soms lichter en bombastisch.  Na een paar luisterbeurten creëerde ze een muzikaal landschap voor je, waar je zelf met een beetje fantasie je eigen visuele invulling aan kon geven om te verdwalen in de sfeer. Een paar luisterbeurten ja, want die zijn wel nodig om goed grip te krijgen op haar muziek.

Entanglement is zonder twijfel een ontoegankelijker album, zeker die eerste paar luisterbeurten. Dit komt omdat er een groter contrast is tussen koude afstandelijkheid en meer menselijke, warme klanken. Zo begint de bijna 22-minuten durende suite Particles, met kosmische geluiden die je eerder zou verwachten bij krautrock: robotachtig en kil. Plots is daar een bombastische overgang van aanzwellende violen die je eerder doen denken aan een over-the-top kostuumdrama (Ridley Scotts Gladiator of  George A. Romeros weinig geziene Knightriders, de keuze is aan jullie). Om vervolgens door te gaan met verstilde, monotone drones en te eindigen met stem-manupulaties van Moss. Het stuk is fragmentarisch, als knip-en-plakwerk bestaande uit allemaal mooie momenten aan elkaar geregen tot één mooie track. Het is op dat moment nog niet te vatten. Maar het komt wel toch?

Het in vieren geknipte Fractals (Truth) laat al meteen ene menselijker geluid horen. Warme vioolklanken met slechts minimale loops, al komen er wel steeds stiekem nieuwe lagen bij. Daarvan is één laag zelfs zo zwaar dat we denken naar een cello te luisteren. Waarschijnlijk is het toch “gewoon” een gemanipuleerde vioolklank.  Trieste muziek dus, met wat Balkan-invloenden die we ook al op haar debuut hoorden. Maar het heeft ook wel wat weg van een stel troosteloze straatmuzikanten (de besten, dat wel). Zo zouden we het bijna kunnen plaatsen als soundtrack voor de culthit serie Carnivale, want een vleugje mystiek is ook nooit ver weg. Ja, u heeft het goed, we praten in nerderige, filmische termen vandaag. Excuus. Nou komt het, want Fractals is de omgekeerde wereld van Particles: geleidelijk aan verdwijnen de menselijke trekjes uit deze track en kondigt een psychedelisch kerkkoor aan stemmen plus een orgel het donker aan. Dat afstandelijke krautrock tintje laat weer van zich horen, drones zijn weer terug en vocalen raken zwaar vervormd. Zie je, zo zijn we toch weer terug bij het begin. Het duurt even, maar dan heb je wat….Knap album, al klinkt het eerst wat ondoorgrondelijk. Blijven luisteren en er ontstaan net zulk mooie, visuele plaatjes als bij haar debuut.

Traklisting Entanglement:

  1. Particles
  2. Fractals (Truth 1)
  3. Fractals (Truth 2)
  4. Fractals (Truth 3)
  5. Fractals (Truth 4)


  1. Particles
  2. Fractals (Truth 1)
  3. Fractals (Truth 2)
  4. Fractals (Truth 3)
  5. Fractals (Truth 4)