×

Concert

01 maart 2016

Meesterlijke The Gloaming in Union Chapel in Londen

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Real World Records

Natuurlijk wisten we met het verschijnen van hun debuutalbum dat The Gloaming een band is om nauwlettend in de gaten te houden. Hun geniale mix van Ierse folk met moderne structuren waarbij de piano en gitaar net zo belangrijk zijn als de fiddle en waarin het spelplezier en het muzikale vakmanschap zo nadrukkelijk aanwezig zijn, kan niet anders dan super levendige en inspirerende muziek opleveren. Met hun tweede album, het absoluut briljante The Gloaming 2, bewijst The Gloaming de meest spannende/belangrijkste band van dit moment te zijn.

De concerten waar in zowel Londen als in Dublin reikhalzend door het publiek naar uit werd gekeken waren de releaseconcerten die met het uitbrengen van hun tweede album gemoeid gingen. De concerten waren in beide steden zo snel uitverkocht dat er snel bijgeboekt moest worden. In Londen lukte dat helaas niet (de avonden er omheen waren in Union Chapel al volgeboekt) maar in Dublin werden het maar liefst vijf extra concerten. Allen waren ze binnen een dag uitverkocht. Wat de grootse status van The Gloaming in Ierland aangeeft.

Een concert met louter hoogtepunten dat kan bijna niet. Maar The Gloaming flikt het en hoe. Vanaf de concertopener The Pilgrim’s Song is Union Chapel in vervoering. Het geluid is subliem en de band in topvorm. Ongelooflijk hoe vijf muzikanten op traditionele instrumenten zo prachtig van verstild en gedragen naar uitbundig kunnen gaan. Met vooral pianist Thomas Bartlett en fiddlespeler Martin Haynes als gang- en verstilmakers. De rest van de band, gitarist Dennis Cahill, ‘hardanger innovator’ Caoimhin Ó Raghallaigh en de geweldig zingende Iarla Ó Lionáird, is in al net zo een briljante topvorm. Wat deze mannen samen maken behoort tot het allermooiste dat je ooit hebt gehoord. Het doet je Ierse folk op een geheel nieuwe manier beleven.

Het prachtig opgebouwde The Pilgrim’s Song is de wonderbaarlijk mooie opener maar al snel daarna wordt duidelijk hoe vreselijk goed alle nieuwe songs/composities zijn die ze voor het nieuwe album hebben opgenomen. Het prachtige oosters klinkende vioolintro dat zich fraai soepel omdraait naar een Ierse melodie in The Rolling Wave brengt de geniale klasse van de band volledig naar het licht. Met Bartlett als prachtige pianospil die de compositie vanuit het midden weer naar een nieuwe climax tilt wordt het publiek naar hogere muzikale sferen gebracht. Het door Ó Lionáird naar de eeuwigheid gezongen Cucanandy is al van een net zo briljante klasse. Wat een prachtig spel van Bartlett met name en wat spelen de andere muzikanten superknap rond het thema van de song. Een ander hoogtepunt is Casadh an tSúgáin waarvoor Bartlett zijn vriend Nico Mulhy, zelf ook een alom zeer gerespecteerd componist en muzikant, heeft uitgenodigd om het prachtige in de klankkast gedempte pianospel dan weer vol melodie in open klank met vier handen een prachtige meerwaarde te geven. Adembenemend om te zien en te horen. Ongelooflijk ook hoe de andere muzikanten hun spel subtiel afwegen en hoe prachtig zingt Ó Lionáird ook dit weer. De tracks van het nieuwe album zijn zo verschrikkelijk mooi dat als het concert met een stuk van het eerste album eindigt deze een gelijkwaardig applaus krijgt terwijl voor velen de muziek op deze avond volslagen nieuwe is. Het nieuwe album is pas na het optreden verkrijgbaar.

Mooi om te horen dat The Gloaming nu echt een band is geworden waar iedere muzikant in dienst van de compositie speelt. De rol van top-fiddlespeler Hayes lijkt daarmee wat minder belangrijk maar laat je vooral niet leiden door het feit dat hij minder solo speelt. De man maakt met zijn spel nog steeds grootse indruk. En juist doordat hij in sommige stukken samen met Ó Raghallaigh de vioollijnen uitzet, dan weer subtiel strijkend en sfeervol dan weer heerlijk krachtig opbouwend maakt The Gloaming zo bijzonder. Vijf muzikanten die elkaar naadloos aanvoelen, elkaar van de grond tillen om samen de allermooiste muziek denkbaar maken; dat is wat deze band is. The Gloaming maakt muziek die diep in het hart raakt. Heel diep. Echt iedereen in Union Chapel aanwezig werd opgetild door de prachtige emoties die The Gloaming teweeg brengt. Wat een fantastische muzikanten en wat een overweldigende muziek. Er is geen maat op wat The Gloaming momenteel maakt.

Het is misschien wel heel vroeg in het jaar om te zeggen maar ik denk dat ik het concert van het jaar 2016 heb gezien. Ongelooflijk wat The Gloaming momenteel laat horen.

Foto: York Tillyer