×

Recensie

Eigentijds

01 april 2017

Heleen Van Haegenborgh & Christian Mendoza

Copper

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: W.E.R.F.

Copper Heleen van Haegenborgh Heleen Van Haegenborgh & Christian Mendoza Eigentijds 4 Heleen Van Haegenborgh & Christian Mendoza – Copper Written in Music https://writteninmusic.com

De in Peru geboren pianist Christian Mendoza (o.a. 3/4 Peace, Christophe Devisscher Group, Christian Mendoza Group, Banjax) en de klassiek geschoolde muzikante Heleen Van Haegenborgh brengen met Copper (vernoemd naar de koperen bassnaar van een piano) een eerste duo-album uit.

Het vertrekpunt is Bach, meer bepaald de transcripties van Kurtag voor quatre mains. Van daaruit kwam al spelenderwijs het idee om nieuwe muziek te maken, een mix van compositie en improvisatie. Zowel Mendoza als Van Haegenborgh, die elkaar al wat langer kennen, hebben elk hun eigen achtergrond en fascinaties en die kwamen op dit Copper wonderwel samen.

Dat ze op het werk van Bach steunen, tsja. Wie niet, zou je dan eigenlijk kunnen riposteren. Bach heeft een permanente aantrekkingskracht voor muzikanten. De helderheid, de eenvoud en de emotionele zeggingskracht zijn factoren die dan naar boven komen.

Ook voor Mendoza en Van Haegenborgh blijft Bach een referentie, al is het hen zeker niet te doen om het louter reproduceren van het Bach materiaal. Verwacht dus allerminst stereotiepe of clichématige herwerkingen, dan wel nieuwe, hedendaagse muziek die weliswaar in enige mate op Bach leunt, maar vooral twee jonge muzikanten laat horen die elk op hun eigen manier én als duo een eigen muzikale wereld bouwen en een eigen verhaal vertellen.

Zo is er op het album een erg mooi evenwicht tussen compositie en improvisatie, al is niet altijd even duidelijk waar wat begint en wat waar eindigt. Het duo raakt Bach rechtstreeks aan, onder meer tijdens Alle Menschen Mussen Sterben of het door Van Haegenborgh gearrangeerde Allein Got In Der Hoh Sei Ehr. Maar verder zijn het Mendoza en Van Haegenborgh die elk het beste uit elkaar weten te halen.

Niets werd aan het toeval overgelaten, zo valt op. Alles tot in de puntjes en finesses uitgewerkt. Te beginnen met die intrigerende hoes (courtesy of Jelle Martens) met wit, donker en grijs als hoofdkleuren. Daarmee lijkt het duo aan te geven dat het hen net om de evenwichtsoefening te doen is, om de creatie van nieuw werk dat aanleunt bij de hedendaagse klassieke muziekscène, maar door het zoekende en improviserende vast ook een jazzy gestemd publiek raakt. Bij de eerste luisterbeurten komt het album vrij overweldigend over, toch blijven we bij elke luisterbeurt nieuwe gelaagdheden vinden.

Copper is een haast toevallig tot stand gekomen album, zo leren we. We kunnen dan ook alleen erg blij zijn dat muziekliefhebbers als Pieter Koten en Benny Claeysier (W.E.R.F. Records) nog risico’s nemen en dit soort releases uitbrengen. Copper is het ontdekken namelijk méér dan waard.



  1. Alle Menschen Mussen Sterben