In de jaren Achtig van de vorige eeuw was Nederpop een gevierd fenomeen. Bands leken aan elke boom te ontspruiten en als je door het land heen reed, was de kans groot dat je in de ene plaats Toontje Lager zag aangekondigd, dan weer Splitsing, misschien wel Het Goede Doel, De Dijk, of de alom vooral door jonge meiden gevierde helden van Doe Maar.  De b-kant is een gezelschap dat zich spontaan in de muziek uit die tijd gewenteld heeft, de speelsheid eruit heeft geplukt en naar de voorgrond heeft getild, een vleug Spinvis heeft omarmd en gekruid met het schurende van André Manuel‘s Krang. Zo nu en dan komt de gedachte op aan Bram Vermeulen.

De muziek van de band kenmerkt zich door een lichtvoetige springerigheid die vooral zijn basis vindt in de toetsen en elektronica en in de zanglijnen. Het is al met al een kort album, telt slechts acht tracks en tegelijk biedt het album veel afwisseling. Hoewel het album neigt de afslag te nemen richting kleinkunst, door de soms wat verhalende stem van Bas Bonthuis, is het toch het popaspect dat overheerst. Of je nu de speelse opening neemt van Had Ik Maar, het Doe Maar karakter van Jij of het rechtstreeks uit de teletijdmachine overgebrachte Veilig dat een liedje had kunnen zijn van een samenwerkingsverband tussen Toontje Lager en Klein Orkest, het is overwegend pop die de b-kant biedt. Speels, springerig en zeker wel aangenaam: dat is de muziek van de b-kant in een notendop. Leuke Nederlandstalige pop. Benieuwd naar een vervolg.

Tracklisting De b-kant:

1. Ik Kom Eraan
2. Had Ik Maar
3. Jij
4. Zee
5. Tis Laat Weer
6. Veilig
7. Zwaar
8. Het Valt Wel Mee