×

Recensie

Eigentijds

09 januari 2017

Charles Henri Maulini

Peaks

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Volkoren

Peaks Charles Henri Maulini Eigentijds 4 Charles Henri Maulini – Peaks Written in Music https://writteninmusic.com

Parijs, een wereldstad die nog steeds de sporen draagt van de tragische gebeurtenissen in de Bataclan. Het is de thuisbasis van Charles Henri Maulini, een klassiek-modern componist / leraar die al meerdere prijzen in de wacht sleepte. Op Peaks, zijn debuut, onderstreept Maulini het meest van al dat hij zich niet echt stoort aan labeltjes, en doet hij zijn eigen, unieke ding.

Maulini is geboren en getogen in het zuiderse, zonnige Nice. Samen met broerlief Pierre (ex-M83) tourde hij een tijdje met de indierockband A Red Season Shade, maar na het afwerken van zijn studies aan het conservatorium bleek het toch tijd voor volledig eigen werk. Op het moment dat hij aan de opnames van Peaks begon, was er die bloederige, onzinnige aanslag in de Bataclan. En iets later reed een terrorist in op een onschuldige menigte. Het versnelde de urgentie om dit album af te werken.

En zo toog Maulini, tussen alle chaos en terreur door, naar Amsterdam waar hij het gezelschap kreeg van muzikanten/producers Jan Borger en Minco Eggersman, die een erg bepalende rol op dit album spelen. Hoewel Maulini zich ontegensprekelijk laat inspireren door Erik Satie of hedendaagse minimalisten zoals Olafur Arnalds en Nils Frahm, laat hij op dit album vooral horen dat haat nooit een antwoord kan zijn.

Door de context won het album onvoorzien aan diepte, maar toch weet de Parijzenaar zich op dit album vooral te laten voorstaan op subtiliteit, nuance en detail. En dat heeft deels te maken met de muzikanten zoals cellist Jonas Pap, gitarist Johan Borger maar ook met de vele geluidseffecten die het team rond Maulini in dit album stak.

Zo weet de intieme Ouverture eerst nog een kille, koude indruk op te werpen. Maulini weet echter hoe je een aan de basis aardig pianomelodietje via subtiel opborrelende orchestraties tot iets groters kan verheffen. Gaandeweg besef je dat hier een componist aan het werk is die zijn ziel en zaligheid in deze nummers legde. Een nummer als The Golden Hours bevat zo ongetwijfeld ontelbare herinneringen aan allerhande gouden momenten terwijl het nocturnale Nuits zich te goed doet aan slimme, slome, nostalgische ambient met een Oosters tintje.

Telkens weer valt op dat de Parijse componist glansrijk met weelderige emotie speelt (titeltrack Peaks, het filmische Lanes And Tunnels). Dat maakt van zijn debuut een klein pareltje, dat op een of andere manier noodgewongen moet opboksen tegen andere artiesten met een erg gelijkaardige sound. Hoe onderscheidt hij zich er dan van ? Wel, door gewoon zichzelf te zijn en blijven. En door pakkende, uiterst sfeervolle composities als Eastern Reverie. Met Diving weet hij een meer radiovriendelijk moment in te bouwen, waarin hij heel even loskomt van de diepe, zware, ernstige piano met cello en gitaar. En zo komt het alsnog goed. Nog een laatste keer de diepte in met een melancholisch Triptych om dan alles en iedereen helemaal los te laten in een volledig geïmproviseerd Paris. Muziek biedt op zijn allerbest hoop, en dat is wat hij hier laat horen.

Op Peaks geeft Maulini de luisteraar tien als een haardvuur warme composities. Het ideale cadeautje voor melancholieke muziekfans die zich laven aan uiterst pakkende, zielberoerende, instrumentale muziek.



  1. Ouverture
  2. Peaks
  3. Lanes And Tunnels
  4. The Golden Hours
  5. Nuits
  6. Beyond Your Eyes
  7. Eastern Reverie
  8. Diving
  9. Tryptique
  10. Paris