×

Recensie

Alternative

10 maart 2018

Young Fathers – Cocoa

Cacoa Sugar

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Ninja Tune

Cacoa Sugar Young Fathers Alternative 4.5 Young Fathers – Cocoa Sugar Written in Music https://writteninmusic.com

Young Fathers is eindelijk terug ! Het nieuwe Cocoa Sugar bevat geen al te grote verrassingen, maar maakt desalniettemin grote indruk. Weer maar een keertje, want recent speelde de Schotse groep met Nigeriaans/Libanese roots zichzelf danig in de kijker met prominente plekken voor Only God Knows (“the heartbeat of the film” aldus regisseur Danny Boyle) en het gloeiende Lord op de soundtrack van Trainspotting 2, terwijl de groepsleden eerder grote sier maakten door hun samenwerking, zowel op plaat als live, met Massive Attack.

Al geruime tijd is Young Fathers een progressieve, vooruitstrevende band. Dat was overigens al van bij hun allervroegste werk (Dead, Tape Two) duidelijk. Waarom dan het nieuwe Cocoa Sugar in huis halen? Wel, het trio bestaande uit Alloysious Massaquoi, Graham ‘G’ Hastings en Kayus Bankole blijft uitstékend in vorm. Young Fathers, messieurs, mesdames, is het type band dat u recht uit uw luie zetel haalt, een stevige schop op het achterwerk en een geweten verkoopt en volop doet swingen en dansen. De groep staat voor intense, vurige, passionele witheet gloeiende actie, eerder dan passieve onbewogenheid. Dit is de groep waarvan je nu al weet dat het straks de AB danig op stelten zet zoals helaas nog maar maar bitter weinig bands dat kunnen. Of ze moesten toevallig Run The Jewels of Ghostpoet heten.

Net als die bands heeft Young Fathers street credibility te over. Ooit begonnen met het op cassette zetten van hun muziek (vandaar ook Tape Two), maar nu uitgegroeid tot een van dé meest happening bands op deze planeet. En daar doet hun weergaloze mix van soul, rap, hiphop en gospel helemaal niet vreemd aan. Het trio omarmt de muzikale diversiteit en weet uit alles het beste te halen, waardoor ook hun nieuwste werkstuk een schot in de roos blijkt.

Het is dan ook helemaal niet verwonderlijk dat de groep eerstdaags met een headline show aantreedt in de Londonse Roundhouse en ook de AB dus volstrekt terecht de groep programmeert in een reeks rond sociaal protest en rebellie (met onder meer ook Irreversible Entanglements op het programma). Want, laat ons niet vergeten: deze band bezit onmiskenbaar ronduit opwindende hooks, rhymes en skills zoals het op knappe baslijnen gestutte opener See How al duidelijk maakt, maar brengt vooral een sociopolitieke boodschap. Als vanouds, eigenlijk. Die maatschappijkritische attitude en bevlogen bewogenheid zit gewoon heel diep in het DNA van de groep. Young Fathers is er dan ook sterk op uit om de luisteraar een geweten te schoppen, net zoals goede (sociale) literatuur of andere kunst- en cultuurproducten dat kunnen en eigenlijk behoren te doen.

De composities klinken fris en hedendaags, maar evenzeer behoorlijk spaarzaam. Met minimale middelen (beats, loops,..) en progressieve sounds (de Afrikaanse percussie, clicks, beats en pianoloops van Fee Fi) weet het trio het echter héél spannend te houden. Het dichtst bij de voorloper(s) zit misschien nog Toy dat met zijn hyperkinetische ritmiek wel een outtake lijkt bij voorganger White Men Are Black Men Too: “you’re playing dead / no respect / just a little boy / just a little toy”.

Ook doorheen het album speelt dat opgefokte aspect en die heerlijke manische overdrive een erg belangrijke rol. En dan zijn er die heerlijke, soms kriskras door elkaar lopende vocals die waanzinnige veel passie, bezieling en veel wijsheid (o.a. over de liefde..) laten horen. En last but not least: engagement. Want ook dat is Young Fathers, een band die mijlenver weg blijft van vrijblijvendheid en zich voluit laat leiden door haar instinct, door wat er allemaal in de onderbuik leeft en dat knap koppelt aan wat het allemaal rond zich ziet gebeuren.

‘I’m nothing like you’, zo klinkt het tijdens het uitstekende Turn. En daar is nu eenmaal niets van gelogen. Op zoek naar muzikale eigenzinnigheid en progressieve muziek die de geijkte hokjes en kadertjes aan gort helemaal speelt? Het unieke Young Fathers. Overigens : wat een prachtige reeks hoogtepunten: gospelballad Lord heeft de allure van een eigentijdse spirituele hymne, iets ervoor maakt de groep duidelijk dat verschillende (subjectieve) meningen naast elkaar horen te bestaan (In My View) en dat dialoog en uitwisseling vooruitgang brengt. En wat te zeggen van het venijnig agressieve Wow (Young Fathers volledig op kookpunt) of Tremolo dat zowaar een liturgisch tintje heeft ?

Energie te over, die gasten van Young Fathers. Ontzettend krachtige muziek en potente lyrics waarmee je als luisteraar om de oren wordt geslagen. En wat meer is: dit trio maakt er muzikaal iets heel eigen van, waarbij het onder meer experimenteert met elementen uit soul, gospel en hiphop en die weet samen te smelten tot een ronduit uniek brouwsel. Op die manier behoudt het al het goede uit het verleden, maar hernieuwt het de band met de luisteraar/fan. En dat zullen er, als de band aan dit niveau blijft doorwerken, alleen nog meer gaan worden. Prima album dus, al moet je hen dan wel die niet zo erg geslaagde albumhoes vergeven.

Tracklisting Cocoa Sugar (vinyl):

Kant A:

  1. See How
  2. Fee Fi
  3. In My View
  4. Turn
  5. Lord
  6. Tremolo

Kant B:

  1. Wow
  2. Border Girl
  3. Holy Ghost
  4. Wire
  5. Toy
  6. Picking You


  1. See How
  2. Fee Fi
  3. In My View
  4. Turn
  5. Lord
  6. Tremolo
  7. Wow
  8. Border Girl
  9. Holy Ghost
  10. Wire
  11. Toy
  12. Picking You