×

Recensie

Alternative

17 mei 2018

Yonatan Gat

Universalists

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Tak:til

Universalists Yonatan gat Alternative 3 Yonatan Gat – Universalists Written in Music https://writteninmusic.com

Nog maar net uit via het Tak:til (een sublabel van Glitterbeat): Universalists door Yonatan Gat, een Israëlische muzikant die bekendheid verwierf met zijn fuzzy garagerockband Monotonix en naar New York verhuisde. Zoals de albumhoes al doet vermoeden neemt de gitaar op Universalists een erg voorname rol in. Alleen is Universalists niet echt een gitaarplaat in de klassieke zin van het woord.

Wél hoor je dat Gat zijn weg weet met een gitaar. Op de tien songs die hij presenteert, voel je ook dat hij al diverse watertjes doorzwommen heeft en best weet waar hij naartoe wil. Daar tegenover staat dat dit een wel héél grillig, quasi ongrijpbaar en experimenteel album is. Het is écht “somethin’ else”, met muziek die zich niet zomaar laat beteugelen.

Integendeel, Gat is eerder het type muzikant dat vlotjes tussen experimentele avant-garde, elektronica en gitaarmanipulaties zijn weg vindt. In zekere zin is ‘Universalists’ een verderzetting van de richting die hij eerder al verkende, met name tijdens de uit live improvisaties ontstane voorganger Director (2015). Zo tekenen er ook nu volop ritualistische, sjamanistische gitaardrones op, al is er wel méér aan de hand. Je hoort onmiskenbaar de invloed van psychedelicabands als Pink Floyd en Flaming Lips, onder meer tijdens Projections, maar daar stopt het helemaal niet.

Het Universalists album is goed voor een halfuurtje muziek. Kort en krachtig lijkt het devies. Dompel je onder in diens wereld en ervaar hoe Gat bijvoorbeeld in Cue The Machines het gevecht tussen mens en machine op muziek zet. Nog verder: Post-World, dat onder meer bevraagt hoe het nu eindelijk zit het met het hiernamaals. Of Fading Casino en de faux stonerrock van Cockfight, waarin de Israëlische gitarist/componist al zijn frustraties over het bestaan in muziek omzet. Want ook dat is Universalists: de blik op oneindig en het vooruitzicht op de eeuwigheid. Heel grote ambities dus, die Gat helaas slechts deels waarmaakt, in die zin dat de klemtoon veeleer ligt op de enorm rijke weelde aan ideeën eerder dan op de degelijke uitvoering ervan.

Als songschrijver mag Gat muziek dan wel beschouwen als een helende kracht (Medicine), hij zet ook heel sterk in op de kracht van dromen en verbeelding (Imaginary, Dream Sequence). En tijdens Chronology hoor je naast die (druggy) psychedelica-invloeden zowaar een vocal op deze grotendeels instrumentale en soms rommelige en chaotische plaat die vooral bedoeld is om de luisteraar uit te dagen. Al gaat niet elke muziekfan het daar noodzakelijk mee eens zijn.



  1. Cue The Machines
  2. Post-World
  3. Fading Casino
  4. Cockfight
  5. Medicine
  6. Projections
  7. Sightseer
  8. Dream Sequence
  9. Chronology
  10. The Imaginary