Schrijver Elvis Peeters smijt zich na de literatuur opnieuw op de muziek. Wilderman, zo luidt de naam van het rock ‘n’ rollcombo waarmee hij dezer dagen tourt. Op het gelijknamige debuut horen we gezond anarchisme, punk, zwoele jazz en een uiterst flexibel spel met de Nederlandse taal in het verlengde van de modernistische dichter Paul Van Ostaijen.

Na een handvol luisterbeurten stel je vast dat Wilderman zich situeert op het grensgebied van rokerige, sexy Morphineachtige jazz enerzijds en anderzijds vooral gedragen wordt door het tekstueel vernuft van schrijver/dichter Elvis Peeters, die eerder te horen was bij de Nederlandstalige punkgroep Amora Di Amore. Op tekstueel vlak liggen literaire invloeden als Van Ostaijen en de surrealistische psychedelica van pakweg Simon Vinkenoog er bovenop, net als de beeldenrijkdom van James Ensor. Muzikaal krijg je te maken met modern ingestelde punk en jazz, aangelengd met een behoorlijk shot vuile rock’n’roll.

Overigens mag Peeters’ backing band er meer dan wezen. Zo is het contrabassist Chris Carlier die tekent voor de composities. Daarnaast is er de vurige, knarsende baritonsaxofonist Koen Van Roy die Peeters net als Carlier nog kent van bij De Legende en drummer/percussionist Toon Van Dionant. Dat maakt van Wilderman een opmerkelijk avontuurlijk en experimenteel ingesteld collectief waarbij de dichterlijke, tekstuele driften van frontman Elvis Peeters prominent aanwezig zijn, maar waar de ondersteuning vooral afkomstig is van het jazztrio bestaande uit Carlier/Van Roy/Van Dionant.

Na talloze luisterbeurten denken we soms : dit zit ook niet zo heel gek ver weg van wat TaxiWars al enkele platen beoogt te zijn. Met hen deelt Wilderman een duidelijke voorliefde voor jazz (Free Bop), poëtische teksten en vurige, vrij vloeiende rhymes. Verschilpunten: de taal, uiteraard. Peeters laat zijn innerste Barman (of vice-versa) los en Van Roy krijgt de moeilijke taak om de rol van saxofonist Robin Verheyen op te nemen. Daarnaast merk je ook duidelijk dat Wilderman op dit deels in Mollem, deels in Montréal opgenomen debuut in vergelijk met TaxiWars zorgelozer en minder geëxciteerd klinkt en zeker ook niet zo behaagziek als de bende rond Tom Barman.

Het interessante aan Wilderman is natuurlijk vooral de mix tussen de aanstekelijke zoetheid van een swingende jazzbende en de vrolijke, surrealistische zotternij die volop uit de vaak knettergekke teksten spreekt. Wat echt de zaak maakt hier is de dosering. Zo krijg je stukken die soms heel kort van stof zijn zoals Misverstand. In andere gevallen is er een net wat vrijere aanpak, zoals bij Alles Stroomt. Dat alles vormt een fraai geheel, zeker voor fans van literair en muzikaal experiment. Neem bijvoorbeeld opener Brood: “we doen alles voor brood / we zaaien zelfs onrust in onze liefste haar schoot” om iets verder aan te vullen met “we gaan allemaal dood”. Dat soort literaire geinigheid, daar doe je het voor. Of Lawaai, een op muziek gezet essay dat leest als een synthese van zoveel jaar wereldnieuws. Her en der ontstaan nummers klaarblijkelijk uit chaos en toeval (Rommelpot), maar er is evenzeer structuur en vooral inhoud, zoals onder meer Lawaai, Dit Is Verdriet en Andere Mens duidelijk maken. Opvallend ook: het zijn allemaal composities die kort van snit zijn en krachtig hun punt maken.

Minstens zo boeiend is dat hoewel het Peeters is die in sterke mate het gezicht is van het collectief, Carlier ook backing vocals bijdraagt en er soms gewerkt wordt met verschillende stemmen annex vertelperspectieven. Op die manier wordt het verhalende karakter sterk beklemtoond en lopen personages en verhaallijnen soms kriskras door elkaar.

Tijdens het ronduit explosieve Smijt Een Bom komt er zelfs een koortje aan te pas. Die illustreert met name dat Wilderman exact het soort materiaal brengt waarbij het vooral genieten is van de volledig vrije vorm. Daarbij valt zoals reeds aangegeven onder meer te verwijzen naar de bitterzoete geluiden van Morphine (met Mark Sandman) die instinctmatig komen bovendrijven, de anarchopunkrebellie van The Ex, maar ook naar de expressie van de modernistische dichter/schrijver Paul Van Ostaijen en de brede spoken word traditie, die hier verder ingekleurd wordt door een heerlijk vrijuit spelend jazztrio.

Verder dient zeker ook gezegd dat het artwork alleen al de aanschaf waard is van deze vinylrelease. Het knappe artwork en de bijhorende liner notes maken dit Wilderman verhaal echt helemaal af. Topplaat !

Tracklisting Wilderman (vinyl):

Kant A:

1. Brood
2. Free Bop
3. Misverstand
4. Lawaai
5. Goed
6. Dit Is Verdriet

Kant B:

1. Andere Mens
2. Alles Stroomt
3. Rommelpot
4. Smijt Een Bom
5. In De Grond
6. Laat Mij