Voor liefhebbers voor bands als Pixies, Big Black, Sebadoh en Guided By Voices die nog niet van de Finse band Weepikes hebben gehoord, let nu goed op. Weepikes is een vierkoppige band uit Helsinki die al in 1994 werd opgericht, er in 1997 na een demo en twee EP’s (Howkey? in 1995 en Selling Fish in 1997) mee kapte en sinds 2010 weer bij elkaar is om aan nieuw materiaal te werken. Sindsdien zijn er twee nieuwe EP’s uitgebracht, Weepikes in december 2012 en in februari dit jaar We Are Weepikes. Waarom de band dertien jaar lang geen muziek meer maakte, is de vraag. Gebrek aan werkethos of ambitie?

Dat we blij zijn dat de heren (op de drummer na) drie jaar geleden hebben besloten toch weer muziek te maken, staat vast. Al hun EP’s zijn sinds een half jaar te verkrijgen op Weepikes’ bandcamp pagina, de prijzen variëren van nul tot vijf euro. Ons advies: doen, het is het waard. Goed, één of twee album(s) met al die goede liedjes bij elkaar was handiger geweest, maar de kwaliteit blijft hetzelfde.

Weepikes maakt muziek met veel ruis op de gitaren en vocalen, gekke wendingen, lawaai, maar vooral hooks. Het is catchy en melodieus als een malle. Melodisch lawaai dus. Het is jammer dat de band nooit een langspeler heeft uitgebracht en stiekem hoopt ondergetekende daarop. Van knotsgekke opener Paranoid, het ruisende Nothing But A Soar en het onheilspellende Bad Valentine, tot de echoënde postrock ode Falling Off The Carpet, het is gewoon goed.

Het noisy Flatliner (in de hoes Takeover) heeft een duidelijke politieke boodschap waarin een aanhouding door een soort agent als metafoor voor de ‘liberale economie’ geldt. Hij eist alles op, van portemonnee en creditcard tot huissleutels, telefoonnummer van de vrouw van de arrestant, hypnotiseert zijn slachtoffer vervolgens in slaap en vervolgens wordt met de wederkerende uitgesproken zin ‘just follow the instructions’ indirect kritiek geleverd op de hedendaagse ‘liberale’ maatschappij, waarin steeds minder mag (no alcohol, no smoke, no social services’) en je als een soort zombie compleet wordt kaalgeplukt. Dit is punk ten voeten uit.

De remix Falling Off The Remix als is overigens erg fijn, maar doet de vraag weer rijzen of er een gebrek aan ideeën heerst bij Weepikes. Aangezien de band maar geen volledig album uitbrengt. Voor nu doen we het met de EP’s die er zijn.