Vier albums hebben ze uitgebracht tot nu toe en voor de vierde keer staan ze ook op Rock Werchter. Dat zegt niet alles over een bandje, zeker als dat uit België zelf komt, maar íets zegt het wel natuurlijk. The Van Jets is een blijvertje.

Welcome To Strange Paradise heet die vierde worp en ook deze mag er weer zijn. Geruggensteund door de Engelse producer Leo Abrahams (onder anderen Brian Eno, Paul Simon, Paolo Nutini en Jarvis Cocker) en mixer Tchad Blake, die werkte met onder meer Arctic Monkeys, Tom Waits en Elvis Costello, zijn The Van Jets er bij vlagen in geslaagd boven zichzelf uit te stijgen.

De band uit Oostende is van lieverlee meer gaan stoeien met elektronica en dat is de spanningsopbouw in de songs ten goede gekomen. De glamrockachtige sound van het kwartet zorgt voor een sprankeling in de atmosfeer, op een plaat die per draaibeurt meer kleur op de wangen krijgt. Waar het garagerockaspect op met name de eerste twee albums nog volop van zich deed spreken, is dat nu zo goed als verdwenen. Je hebt eindelijk het gevoel dat de band is waar ze zo graag wil zijn.

Beste voorbeeld van de muzikale evolutie is het rond een tropisch ritme opgebouwde Lady Lazarus. Die luchtigheid is misschien wel het belangrijkste ingrediënt op Welcome To Strange Paradise. Dat de mannen in de band nog altijd fan zijn van David Bowie lijdt geen twijfel, toch komt de inspiratie naar eigen zeggen verrassenderwijs ook bij hiphoppers Kendrick Lamar en Kanye West vandaan.

‘We’re turning shit to gold. It’s on your radio’, zingt frontman Johannes Verschaeve in Shit To Gold. Een lekker opstandige tekst, die laat horen dat het rebelse van de Belgen er nog altijd wel inzit. Daar staat een heerlijk, lief elektropopliedje als Pink & Blue tegenover: ‘All your little moves are moving me. Every time I fall in love it’s you’.

Welcome To Strange Paradise is een album dat net zo grillig als opwindend is en daarom de aandacht vrijwel volledig weet vast te houden.