×

Recensie

Alternative

07 mei 2019

Vampire Weekend

Father Of The Bride

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Columbia

Father Of The Bride Vampire Weekend Alternative 3.5 Vampire Weekend – Father Of The Bride Written in Music https://writteninmusic.com

Het is er toch nog van gekomen: de vierde plaat van Vampire Weekend. Zes jaar na het goed ontvangen Modern Vampires Of The City is de band terug met Father Of The Bride. Zonder producer/multi-instrumentalist Rostam Batmanglij, dat wel. Frontman en songschrijver Ezra Koenig was niet al te streng bij het maken van de definitieve tracklisting; met 18 tracks is de plaat wel erg rijk bedeeld. Toch komt het album niet als een eindeloos verhaal over. Hoewel er een paar tracks minder op Father Of The Bride hadden gekund, voelt het geheel toch vrij licht verteerbaar aan.

Voor het eerst horen we gastvocalen bij Vampire Weekend. Danielle Haim is te horen op onder andere het akoestische, traditionele Hold You Now, waarop Koenig na een kleine minuut gezelschap krijgt van koorzang, voordat Haim haar entree maakt. Ook Married In A Goldrush is, zeker naar Vampire Weekend maatstaven, vrij traditioneel en conventioneel. Pakkende, herkenbare melodielijnen maken van dit wat melodramatische liedje geen onplezierige luisterervaring. Steve Lacy (The Internet) is te horen op Sunflower en – jawel – Flower Moon, tracks met aanstekelijke ritmes en vol kwinkslagen.

Hoewel Father Of The Bride, mede door haar lengte, niet bepaald urgent overkomt blijkt de plaat na de eerste luisterbeurt toch meer te herbergen dan je op het eerste gehoor waarneemt. Dan klinken de groovende gospelsferen van Harmony Hall best wel een beetje als Manchester/Londen begin jaren negentig. Dan is This Life niet alleen afrobeat/indiepop met hand claps maar ook een tekst over loutering door het leven en de liefde. Dan blijkt de titel Unbearably White wellicht ook te verwijzen naar de kritiek die Vampire Weekend vaak ten deel viel: bevoorrechte, belezen jongens op dure scholen die zich zo nodig met alternatieve pop en wereldmuziek moeten bezighouden.

Die kritiek was wel erg zuur. Ook al is Vampire Weekend misschien wel érg groot gegroeid, de feitelijke substantie van de groep in ogenschouw nemend, het blijft ook een band die nog wel krediet verdient. De mid-twintigers zijn inmiddels mid-dertigers en kunnen alweer terugkijken op een carrière van meer dan tien jaar, zonder ooit noemenswaardig te verzwakken. Want ook Father Of The Bride is in orde. Het eerdergenoemde Unbearably White kent mooie, sfeerrijke rustpunten met strijkers en een mooie baspartij – er had overigens wel wat meer bas te horen mogen zijn op deze plaat – en het mooie My Mistake koppelt loungesferen en crooning aan natuurgeluiden. Hierna beëindigt Koenig de tragere passages halverwege het album en vuurt een galopperende track met Spaanse slaggitaren af: Sympathy.

Father Of The Bride is een lekker gevarieerd, veelal ontspannen klinkend album. Een joviaal samengesteld muzikaal prentenboek. Niet bijzonder sterk of baanbrekend maar wel aangenaam en van voldoende kaliber om de reputatie van de band uit Brooklyn hoog te houden.



  1. Hold You Now
  2. Harmony Hall
  3. Bambina
  4. This Life
  5. Big Blue
  6. How Long
  7. Unbearably White
  8. Rich Man
  9. Married In A Gold Rush
  10. My Mistake
  11. Sympathy
  12. Sunflower
  13. Flower Moon
  14. 2021
  15. We Belong Together
  16. Stranger
  17. Spring Snow
  18. Jerusalem, New York, Berlin