×

Concert

26 september 2017

Ulrika Spacek bedwelmt het Stroomhuis met perfect uitgevoerd psychedelisch recept

Ulrika Spacek. De naam klink net zo briljant als de muziek. En inderdaad, het vijftal uit Londen is niet vies van een flink shot psychedelische deuntjes. Zondag 24 september j.l. stond de band samen met supportact Spirit Valley in het Stroomhuis in Eindhoven en WiM was erbij.

Zo’n tachtig mensen weten deze zondagavond het Stroomhuis te vinden. Een rauwe plek met kleurige graffitikunstwerken op de muren en film- en muziekposters op de wanden van de toiletruimte. Het blijkt de ideale locatie voor de bands van vanavond.

Spirit Valley in het Stroomhuis. foto door Patrick Spruytenburg

Spirit Valley in het Stroomhuis. foto door Patrick Spruytenburg

Spirit Valley

Spirit Valley tikt rond kwart over negen af. Het duo (zanger/gitarist/toetsenist Dave Tomlinson en drummer Chris Stabback) komt uit Sydney, bivakkeert echter in Amsterdam. Zelf omschrijven ze hun muziek als ‘doomshine boogie’ en we vinden het goed gevonden. Terwijl het publiek aarzelend naar binnen schuifelt dreunen de klanken die het tweetal met behulp van flink veel syntheffecten en drumpads voortstuwt. De drumstokken van Stabback lijken door de meegebrachte lichteffecten zich te meermaals te vermenigvuldigen en het brengt, samen met de galmende vocalen en minutenlange voortstuwende synthloops, de luisteraars steeds makkelijker in beweging.

Ulrika Spacek

“We waarderen het enorm dat jullie allemaal gekomen zijn op een zondagavond”, verkondigt zanger/gitarist Rhys Edwards van Ulrika Spacek na enkele nummers. Een liefdevol applaus klinkt. Weinig bezoekers die hebben besloten een kaartje te kopen (het concert werd verplaatst van zaterdag naar zondag) zullen spijt hebben dat ze zijn gekomen. Want de band presenteert een perfect uitgevoerd psychedelisch recept.

Ulrika Spacek in het Stroomhuis. foto door Patrick Spruytenburg

Ulrika Spacek in het Stroomhuis. foto door Patrick Spruytenburg

De band put vanavond uit de twee parels van albums, The Album Paranoia (2016) en Modern English Decoration, dat in juni werd uitgebracht. Het geheel gaat vergezeld van een trukendoos vol trip-opwekkende visuals. TV-ruis en diverse zwierende en flikkerende palletten met alle kleuren van de regenboog worden op de band geprojecteerd. Schaduwen van de bandleden kruipen over wanden en plafond.

Het werkt geweldig, de in gruis en psychelica verpakte popliedjes bedwelmen extra, soms zoveel dat bezoekers hun ogen sluiten om met het hoofd wiegend verder te trippen. De bandleden, bevangen door hun eigen geproduceerde geluid, idem.

Ulrika Spacek in het Stroomhuis. © Patrick Spruytenburg

Ulrika Spacek in het Stroomhuis. © Patrick Spruytenburg

De band zelf laat vooral die liedjes spreken en de visuals het werk doen. Knap is hoe de muziek en zalvende stem van Edwards je weten te vervoeren maar altijd weer terugbrengen op een tamelijk stabiele weg. Gestructureerde popliedjes met zonnige gitaarlijntjes barsten plots open in een muur van gitaargruis en zijn in een continue spannende dans met ontelbaar veel perfect gearrangeerde uitstapjes naar wondere werelden.

In ongeveer een uur (dat voorbij vloog) verdwalen en komen we weer boven met Ulrika Spacek in fantastische en kraakheldere versies van onder meer I Don’t Know, Circa 1954, Beta Male, Mimi Pretend, Silvertonic en Victorian Acid.

Een magnifieke show.

Zie hier alle foto’s gemaakt door Patrick Spruytenburg Fotografie.