×

Recensie

Alternative

11 mei 2010

Tommigun

Come Watch Me Disappear

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Excelsior

Come Watch Me Disappear Tommigun Alternative 3.5 Tommigun – Come Watch Me Disappear Written in Music https://writteninmusic.com

Tommigun toerde onlangs door Europa als voorprogramma van Daniel Johnston. Een mooie opstap naar grotere bekendheid. Vooral als je ook nog de release van je debuut-cd kunt aankondigen.

Voor dit Watch Me Disappear togen Thomas Devos (voorheen Rumplestitchkin) en Joeri Cnapelinckx naar San Diego om opnamen te maken bij Pall Jenkins van The Black Heart Procession. Pall Jenkins hoorde niet alleen Chris Isaak en T Bone Burnett in de band, maar ook de snik van een nachtclubzangeres en de drive van de Pixies. Het eindresultaat van de samenwerking is een vrij Amerikaanse klinkende indiepopplaat met songs die door de band zelf als ‘heartbreakhangovertunes’ worden getypeerd. Weemoedig en breekbaar, met hier en daar een pittige injectie. Muziek voor in de kleine uurtjes. Intiem, maar met een onderhuidse spanning.

Tommigun geeft ruimte aan akoestische gitaar en piano, hetgeen de band al wat meer een eigen gezicht geeft. Bovendien komt een flink deel van de vocalen voor rekening van zangeres Kaat Arnaert. Haar zang is ongepolijst en ontwapenend en dit zorgt ervoor dat Watch Me Disappear meer blijft hangen dan anders het geval zou zijn geweest. Het beheerste Midnight Spoon weet door Arnaerts voordracht in ieder geval de aandacht vast te houden. Hetzelfde geldt voor de nachtmuziek van Nightwalk.

De meer uitbundige kant van de band is te horen in What Happens Next, dat in de verte wat aan The Breeders en –inderdaad– de Pixies doet denken. Het is een leuk nummer dat op dit album wel wat op zichzelf staat, maar dat mag de pret niet drukken. Ook het duet Blame Me vonkt wat meer, al belooft het intro meer dan de hieropvolgende minuten waar kunnen maken.

Tommigun laat op deze plaat te weinig memorabele songs horen maar zakt ook nergens door het ijs. Bovendien weet de band voldoende te variëren, want naast de eerder genoemde nummers komt de band ook nog op de proppen met de uitwaaierende pianoballad Spotlight en het op zijn minst opvallende Square Des Blindes. Even lijkt het erop dat Antony & The Johnsons acte de presence geven. Donkey Boy voert de luisteraar de woestijn in en wordt passend gevolgd door de desolate trompet van het instrumentale Come Watch Me Disappear.

De potentie van Tommigun is hoorbaar op dit album, maar de band mag de passie, de nijd en het broeierige in de toekomst nog best wat scherper neerzetten. Gewoon weer lekker de studio in na de zomer. Deze keer met flink wat live-ervaring op zak.



  1. Spotlight
  2. Cage Aux Ours
  3. Turning Point
  4. Midnight Spoon
  5. Blame Me
  6. Square Des Blindés
  7. Nightwalk
  8. What Happens Next
  9. Donkeyboy
  10. Come Watch Me Disappear
  11. Fast Heart