×

Recensie

Alternative

22 februari 2018

The Low Anthem – The Salt Doll Went to Measure

The Salt Doll Went to Measure the Depth of the Sea

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Joyful Noise Records

The Salt Doll Went to Measure the Depth of the Sea The Low Anthem Alternative 4 The Low Anthem – The Salt Doll Went to Measure the…. Written in Music https://writteninmusic.com

Hun “deepest, bluest, most mysterious album to date”, zo stelt de Amerikaanse indieband The Low Anthem. De opvolger van het experimentele Eyeland brengt grillige, door elektronica aangezette soundscapes gekruid met rauwe americana met gospel, folk en bluesinvloeden. The Low Anthem verruilt daarmee de eenvoud en verstilling van een moderne klassieker als Oh My God, Charlie Darwin voor complexiteit en experimenteert daarbij met zowel sound, concept als verhaal.

Tijdens de Eyeland tournee ging het echter al snel helemaal mis. De groep had nog maar een handvol shows gespeeld en kwam terecht in een zwaar ongeluk met de tourbus. Hierdoor verbleven meerdere groepsleden waaronder stichtend lid Jeff Prystowsky gedurende langere tijd in het ziekenhuis. De tournee werd noodgedwongen gestaakt. En in het ziekenhuis rijpten langzaam wat ideetjes voor een nieuw werkstuk van The Low Anthem.

Low Anthem put op dit nieuwe album vanzelfsprekend inspiratie zowel uit het ongeval als de gevolgen, maar ook uit Where The Heart Beats, een door kunstcriticus Kay Larsen geschreven biografie rondom de Amerikaanse avantgarde componist John Cage met (zen)boeddhisme als perspectief. Dat boek handelt onder meer over de notie van ontdekking en de wijsheid dat er vaak meer te vinden is in de zoektocht en het proces, eerder dan louter in het eindresultaat.

Kenmerkend voor dit album is een minimale, spaarzame aanpak met sterke dominantie van ambient en elektronische pulsen. Op zich niet eens zo gek, want veel van het instrumentarium ging verloren in het ongeval. Maar zelfs met behoorlijk beperkte middelen slaagt de Amerikaanse band erin om een heel interessant en gerijpt album te maken. Wie referentiepunten zoekt : denk gerust aan de intieme zieloerselen van Mark Linkous in diens meest geblutste liedjes of de wijze waarop hij gebruik maakte van de meest onorthodoxe geluiden of de manier waarop Sufjan Stevens en Lambchop dat vaak doen.

Zo krijg je prachtige songtitels als Cy Twombly By Campfire, met als basis een strakke hiphopbeat. Neem de pracht van Coral Crescent waarin een zacht streepje trompet de luisteraar over de lijn trekt. Wat daarnaast ook opvalt is het behoorlijk langzame tempo. Nergens op het album voel je enige stress, druk of de urgentie om de boel op te jagen. Integendeel: slow is good, lijkt het motief. Dat maakt dat Low Anthem hier vooral sterk inzet op een lome, maar uiterst beklijvende sfeer. De basisingrediënten blijven ergens nog wel aanwezig (gitaar, piano), maar toch voelt dit album – een fijne groeiplaat – vooral aan als herovering van nieuw Low Anthem terrein en houdt het daarnaast ook de bevestiging in van hun groot talent.



  1. Bone Of Sailor, Bone Of Bird
  2. River Brine
  3. Give My Body Back
  4. Drowsy Dowsing Dolls
  5. The Krill Whistle Their Fight Song
  6. Toowee Toowee
  7. Coral Crescent
  8. Dotwav
  9. Cy Twombly By Campfire
  10. Gondwanaland
  11. To Get Over Only One Side
  12. Final Transmission From The Diving Umbrella