×

Recensie

Alternative

08 mei 2017

The Bullfight – Shame, Guilt, Deception-Individuals Chapter

Shame, Guilt, Deception - Individuals Chapter I

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Uitgebracht door: Brandy Alexander Recordings

Shame, Guilt, Deception - Individuals Chapter I The Bullfight Alternative 4 The Bullfight – Shame, Guilt, Deception-Individuals Chapter I Written in Music https://writteninmusic.com

Donkere, melancholieke klanken, een gitaar die je eenzaamheid doet voelen en als je de hoop hebt dat een menselijke stem je troost gaat bieden, dan gaat dat in elk geval met het openingsnummer van het album niet op. Droefenis alom in de schaduw van de treurwilg. En niet alleen daar. Het album is, in de traditie van The Bullfight, een feest van somberheid en duisternis, vorm gegeven met fraaie melodieën en, zoals we gewend zijn van de band, wederom voorzien van zeer fraaie instrumentatie. Ook voorganger La Chasse liet dat al horen.

Ergens op een imaginair kruispunt waar je in de verte Sixteen Horsepower aan ziet komen, waar Nick Cave voortdurend lijkt te wachten op de dichtstbijzijnde bushalte, waar een verlaten poster van The Gutter Twins je helpt de tijd te doden,  daar staat vast een eenzaam en verlaten hotel, waar David Lynch koffie komt drinken met Wim Wenders, wellicht uit een thermoskan,  zo ongeveer voelt de oorsprong van de nummers die op dit album te beluisteren zijn. Moord, liefde die misgaat, bedrog, jaloezie, offerandes, straffen: al wat duister is in mensenlevens, The Bullfight weet het allemaal aan te kaarten en geeft je, ondanks het ontbreken van ook maar enige hoerastemming die aan de onderwerpen verbonden zou kunnen zijn, een gevoel dat je blij bent dat je leeft. Blij dat je leeft om de liedjes van The Bullfight aan te horen en om te weten dat je zelf niet het slachtoffer bent dat aan bod komt in een van de verhalende teksten.

Thomas van der Vliet schrijft de muziek en neemt bovendien een groot deel van de instrumenten voor zijn rekening; gitaar, piano, toetsen, bas en samples waar deze nodig zijn. En hij verzorgt de productie van het album. Naast hem spelen Mark Ritsema (bekend van onder andere Spasmodique, Raskolnikov en solo actief als Nightporter) gitaar en Esther Vroegindeweij op viool. Andre van den Hoek is verantwoordelijk voor drums en percussie en naast de eerder genoemden zijn het de stem en teksten van Nick Verhoeven die de kern vormen van het donkere universum van The Bullfight.

Elk nummer van The Bullfight is een miniatuur. Of dat nu gaat om openingsnummer The Weeping Willow, het vlotte That Man, de reprise van het nummer No Thorns, No Roses van het debuut of de andere nummers: het zit zowel in de opbouw van de verschillende nummers, je merkt het aan de manier waarop de instrumenten op elkaar zijn afgestemd, aan de manier waarop zij bijdragen aan de sfeer van de nummers en om het af te maken. En vrijwel steeds, met uitzondering van de fraaie instrumental Only Her Ladder Led To Fire, is er dan de perfect donkere stem van Nick. In Waltz For L.E. deelt hij de zang met Linda Kreuzen, die hier ook de tekst van Don’t Be Afraid opnieuw laat klinken.

Het mooie is dat in alle melancholie, eenzaamheid en somberheid er vaak wel een instrument in de nummers is opgenomen dat iets van hoop lijkt uit te stralen. Is dat er om je de illusie te geven dat er nog hoop op een toekomst is, dat de engel der wrake, bedrog van je geliefde, het miserabele lot of gewoon botte pech niet in je leven zullen verschijnen? De last die de hoofdpersonen in de nummers dragen, voelt allemaal bijna bijbels zwaar. Mooi zwaar.

Het is The Bullfight gelukt een album te maken waar je met je hele beleving in gezogen wordt en dat je de adem beneemt om pas na afloop te checken of je vitale functies nog in orde zijn. Het jammere is dat de trip die de band met het nieuwe album aanbiedt, slechts net iets langer duurt dan een half uur. De band biedt bij het nieuwe schijfje echter ook het debuut aan; meer The Bullfight dus!

Prachtig artwork van de hand van Jaco Putker, net als de muziek overigens intrigerend, misschien ook wel enigszins verwarrend, maakt het album af. Niet een album om als achtergrondmuziekje zomaar tussendoor te luisteren, maar een album waar je voor gaat zitten. Het  album is een zeer geslaagd eerste hoofdstuk van Individuals, zoals de ondertitel van het album luidt. De liefhebbers van de band kennen de klasse en weten dat ze ook nu niet misgrijpen. De vraag is in hoeverre het album, hoe goed ook, de band meer brengt dan gekoesterd worden door een vaste schare aanhangers. Het is de Rotterdammers van harte gegund.

Tracklisting Shame, Guilt, Deception- Individuals Chapter I:

  1. The Weeping Willow
  2. I Guess You Know By Now
  3. That Man
  4. No Thorns, No Roses (reprise)
  5. My Comeback
  6. Waltz For L.E.
  7. Only Her Ladder Led To Fire
  8. My Life Is Better Than Yours
  9. Backdoor