×

Recensie

Alternative

04 juli 2017

Television Personalities

And Don't The Kids Just Love It

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Fire Records

And Don't The Kids Just Love It Television Personalities Alternative 4 Television Personalities – And Don’t The Kids Just Love It Written in Music https://writteninmusic.com

Television Personalities verraste begin jaren tachtig met een mix van rock, pop, psychedelica en mod, gegoten in een rudimentaire lo-fi sound. Na een viertal singles verscheen in 1981 bij Rough Trade And Don’t The Kids Just Love It, een album dat in ieder geval qua geluid helemaal op zichzelf leek te staan. Natuurlijk, de band klonk zo Brits als The Kinks, The Jam en Buzzcocks bij elkaar maar die grofkorrelige productie, die lichte psychedelica, die dissonanten en die ontwapenende humor; zelfs in de hoogtijdagen van het Stiff-label was dit toch best een uniek brouwsel te noemen.

Fire Records brengt deze zomer dit invloedrijke album – met op de hoes Patrick Macnee en Twiggy – opnieuw uit. De plaat vormde voor Alan McGee ooit de inspiratiebron voor het oprichten van zijn label Creation en de nonchalante houding van Television Personalities, als het ging om geluid en presentatie, vond in de jaren negentig navolging bij bands als Pavement en Guided By Voices.

Opener This Angry Silence is nog behoorlijk punky maar wel vanuit het perspectief van de ongelukkige, liefdeloze tiener, hetgeen de song wat innemender maakt. In The Glittering Prizes plukt de bas er weer heerlijk op los en is Dan Treacy eerlijk zonder opsmuk: ‘Pretty soon I’m gonna change’.

Hoewel de hele plaat prima luistervoer biedt, verdienen een aantal nummers bijzondere vermelding: Silly Girl is warmbloedige, donkere, op Amerikaanse (sixties)leest geschoeide poprock die de serieuzere kant van de band laat horen. Dat laatste geldt ook voor het gesproken Diary Of A Young Man, een track die baadt in ingetogen surfsferen. Het portret Geoffrey Ingram is amusant en op-en-top-Brits. En dat laatste kun je ook zeggen van het even zo vermakelijke Jackanory Stories (naar een BBC tv-programma).

Natuurlijk valt het bijna-wiegeliedje I Know Where Syd Barrett Lives op. Het is een van de bekendste singles van Television Personalities en bijna ontroerend in zijn knulligheid. Tot het abrupte slot. Naar het einde toe vormen La Grande Illusion en A Picture Of Dorian Gray twee emotioneel geladen uptempo parels. In een gelikter jasje hadden deze (en meerdere andere) songs ongetwijfeld een groot publiek kunnen bereiken. Maar in hun gerafelde Television Personalities-outfit zijn ze des te origineler en is hun impact er niet minder om.

And Don’t The Kids Just Love It is niet de enige reissue van de band deze zomer. Fire Records brengt de volgende albums ook opnieuw uit: Mummy Your Not Watching Me (1982), They Could Have Been Bigger Than The Beatles (1982) en The Painted Word (1984). Allemaal de moeite waard maar het advies is toch: beginnen met dit puike debuutalbum.



  1. This Angry Silence
  2. The Glittering Prizes
  3. World Of Pauline Lewis
  4. A Family Affair
  5. Silly Girl
  6. Diary Of A Young Man
  7. Geoffrey Ingram
  8. I Know Where Syd Barrett Lives
  9. Jackanory Stories
  10. Parties In Chelsea
  11. La Grande Illusion
  12. A Picture Of Dorian Gray
  13. The Crying Room