×

Recensie

Alternative

22 januari 2019

Swervedriver

Future Ruins

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Rock Action

Future Ruins Swervedriver Alternative 3.5 Swervedriver – Future Ruins Written in Music https://writteninmusic.com

Swervedriver was in de jaren negentig een van de toonaangevende shoegazebands. De groep uit Oxford stond echter ook een beetje op zichzelf doordat men zich – meer dan de meeste Britse shoegazers – vooral liet inspireren door hardere Amerikaanse rock, grunge en psychedelica.

De eerste albums van de band, Raise (1991) en Mezcal Head (1993) waren imponerende platen die een behoorlijke cultstatus zouden krijgen. Vorig jaar speelde Swervedriver deze albums nog integraal in Paradiso. Dat was niet misselijk maar bleek ook wel iets teveel van het goede. Waarom niet gewoon een staalkaart van de nineties, zodat ook het onderschatte Ejector Seat Reservation (1995) nog wat aandacht kon krijgen?

Hoe dan ook, Future Ruins is de tweede release sinds de comeback van Swervedriver in 2008. De plaat komt uit bij het label van Mogwai: Rock Action. Aan boord nog steeds oprichters Adam Franklin (gitaar/zang) en Jimmy Hartridge (gitaar), alsmede oudgediende Steve George (bas). Future Ruins lijkt net even dromeriger en minder dynamisch dan veel van het oudere werk maar levert ook de nodige herkenbaarheid: de prima opener Mary Winter is een maalstroom van gitaren, samples en lijzige zang maar blijft toch iets van een dwarse popappeal houden. Typische tekstflarden ook: ‘I had nothing to dream so I dreamt of you’. We zijn terug in shoegazeland!

Zoals de albumtitel al aangeeft lijkt de plaat gevoed door onzekerheid over dit tijdsgewricht en zijn politieke leiders: ‘Choose your colours wisely cause it ain’t the same as days gone by’, horen we op de fijne, ijle indierock van The Lonely Crowd Fades In Air en ook de titeltrack getuigt van weinig vertrouwen in de eigen regeerders. Muzikaal tapt Swervedriver het eerste kwartier uit een redelijk bekend vaatje. Het slepende Theeascending is relatief mild en melodieus maar gaat naar het einde toe nog wel in de vertrouwde overdrive.

De tweede helft van de plaat biedt door ingetogen spoken word materiaal en een lang uitgesponnen finale iets meer verrassingen maar Future Ruins wordt daar niet echt beter van. Gelukkig is er nog Drone Lover, waarop Adam Franklins zang Teenage Fanclub in herinnering roept. Ook Golden Remedy is gloedvol en harmonieus, zonder nu direct bijzonder toegankelijk te zijn; de band neemt de tijd voor een lange, geestverruimende instrumentale uitloop. Spiked Flower is daarentegen bijna radiovriendelijk en precies daarom een onverwachte track. Het wat vlottere Good Times zet verderop de klok juist weer ruim twintig jaar terug en is toch net even beter.

Ook al is Future Ruins niet opzienbarend, het is altijd lekker die stevige, geestverruimende muziek van Swervedriver weer te horen. En de band heeft er weer een paar mooie tracks bij voor de setlist. Men hoeft live dus zeker niet alleen op oude roem te teren.

https://www.youtube.com/watch?v=HVBsk10R_tA


  1. Mary Winter
  2. The Lonely Crowd Fades In The Air
  3. Future Ruins
  4. Theeascending
  5. Drone Lover
  6. Spiked Flower
  7. Everybody's Going Somewhere & No-One's Going Anywhere
  8. Golden Remedy
  9. Good Times
  10. Radio-Silent