Music For People In Trouble van de Noorse vocaliste Susanne Sundfør maakt duidelijk dat ze telkens weer hartverscheurende albums maakt. Twee jaar na Ten Love Songs levert ze de fans weer tien nummers waarin ze verslag doet van allerhande reizen (doorheen Korea en de jungle in de Amazone), indrukken en gevoelens die ermee gepaard gaan.

Al van bij de o zo traag openbloeiende opener Mantra heeft ze ons te pakken. Een sobere akoestische gitaar (die naderhand versterking krijgt van pedalsteel gitaar) en een engelenstem die stelt dat ze zo blij is als maar zijn kan. In een grote wereld waar onzekerheid en angst heerst stelt ze : “I’m as empty as the earth / an insignificant birth / stardust in a universe / that’s all I am worth”. Betoverend mooi.

Het knappe is dat Sundfør bijzonder veel weglaat. Ze zet vooral in op een erg minimalistische aanpak en kale, haast sacrale sfeer. En ze beseft als producente ook dat het soms erg zinvol kan zijn om wat stilte toe te laten, om het songmateriaal zo maximaal mogelijk te laten renderen.

Elders is ze een vrouwelijke evenknie van Leonard Cohen, al duiken er ook echo’s op van Karen Dalton en Beth Orton. Hoor hoe zij op Reincarnation met een enkele gitaar haar diepste zieloerselen en zorgen met de wereld deelt. Wat houdt de toekomst voor ons beiden in?, zo vraagt de Noorse zich onder meer af. Ook op piano weet Sundfør indruk te maken. Good Luck Bad Luck bijvoorbeeld is een ballad waarmee ze elk podium zo kan inpakken en is het opmerkelijk met welk gemak ze een streepje jazz in die ballad smokkelt.

Sundfør is in haar thuisland Noorwegen ontzettend populair, maar gaandeweg lijkt ook de rest van Europa voor de bijl te gaan. Zo nam ze recent deel aan de prestigieuze Scott Walker Tribute, waar haar fantastische en uiterst wendbare stem zich natuurlijk erg goed voor leende. Die deelname doet haar carrière ongetwijfeld veel goed.

Die magische stem komt goed tot uiting in hoogtepunt The Sound Of War, waarin ze verschillende politieke contrasten knap tegen elkaar uitspeelt. “Leave all that you were / Cause you won’t need it where you are going tonight”. Fascinerend ook hoe ze song mee onderbouwt door klankmatig experiment. Die teneur houdt ze op de titeltrack aan, waardoor de pianojazz van Bedtime Story de luisteraar koel bij de lurven pakt : “All the birds are gone / all the oil’s been spilt / and left us on the earth alone”.

Tijdens het heerlijk dromerige Undercover is er meer oog voor popstructuren. De onzekerheid in relaties komt hier goed tot uiting, wat verder uitgewerkt wordt in het sombere, trieste, maar bovenal pakkende en aandoenlijk mooie No One Believes In Love Anymore.

Tezelfdertijd valt op dat Sundfør in dit soms kosmisch aandoend album dat soms ook naar Kate Bush refereert, van Music For People In Trouble vooral een erg persoonlijk verslag en album maakt. Inspiratie voor het album vond ze onder meer in het boek A Universe From Nothing (Lawrence Krauss), al zijn het vooral de ervaringen on the road die aan de basis liggen van de songs.

Golden Age zet alweer in op atmosfeer en ademt met zijn soms willekeurig aangeslagen pianonoten nostalgie. Perfect op maat voor de aparte vocals van Sundfør. En dan is er nog het huiveringwekkend mooie Mountaineers waar Sundfør versterking krijgt van John Grant (die ook een bijdrage leverde aan de Scott Walker Tribute). De kers op de taart van dit pracht van een debuut op Bella Union!