×

Recensie

Alternative

22 maart 2018

Slow Pilot – Gentle

Gentle Intruder

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Starman Records

Gentle Intruder Slow Pilot Alternative 4 Slow Pilot – Gentle Intruder Written in Music https://writteninmusic.com

Binnen het soms overweldigende aanbod aan nieuwe muziek is het vaak moeilijk om er echt uit te springen. Dat doet Slow Pilot, de band rond songschrijver/frontman Pieter Peirsman, gelukkig wél.

Aan de basis van dit fijne debuut liggen liedjes die Peirsman solo speelde. Maar gaandeweg kwamen er toch wat medemuzikanten aan te pas, zoals onder meer bassist Maarten Van Mieghem (Yevgueni), gitarist Sebastien Leye (Delvis,..) en drummer/percussionist Laurens Billiet (Zimmerman, Douglas Firs,..) die Peirsman bijstonden in zijn muzikale zoektocht. En niet te vergeten het zestienkoppige The Belgian Sessions Orchestra onder leiding van Cédric Murath die de composities en arrangementen een zekere grandeur geven op dit door Jasper Maeckelberg opgenomen album.

Ook al zijn de poppy composities van Peirsman in aanzet op akoestische leest geschoeid, het is de manier waarop ze hier breed gearrangeerd te horen zijn die mee het verschil maken. De inzet van het orkest is zonder twijfel een goede zaak. Vooral ook omdat zij slechts versterken wat in beginsel aanwezig is, de grondstof van elk goed album: oerdegelijke composities, liedjes die ook in een minimale bezetting overeind blijven. Pas dan weet je immers of een nummer echt een blijver is of eerder in de wegwerpmand thuis hoort.

We kunnen slechts vermoeden dat er in het archief van Peirsman nog bijzonder veel fragmenten en schetsen van songs te vinden zijn. Op Gentle Intruder krijgen we een behoorlijk gulle greep daaruit : slechts het allerbeste werd behouden, de langzaam tot rijping gekomen songs, de rest met spijt in het hart afgestoten. Van groovy pop met een licht psychedelische toets als de aanstekelijke opener Anyone tot intiemer singer-songwritermateriaal zoals het op wondermooi openbloeiende Little Boy (dat door de inkleding en arrangement de sfeer van dEUS’ Nothing Really Ends oproept), het valt allemaal naadloos op zijn plooi op dit album. Peirsman & co spelen soms met zomerse Beatlesachtige popstructuren zoals tijdens het catchy en singlewaardige Parade. Toch is het vooral de bijzondere stem van Peirsman die om aandacht hengelt, een stemgeluid waarin je zowel flexibiliteit als breekbare kwetsbaarheid (Wolf) kan ontwaren.

Neem de titeltrack Gentle Intruder. Memorabel omwille van het subtiele, lichtjes naar Elbow knikkende arrangement. Iets later volgt Black Widow, waar die ambitieuze arrangeerzucht in combinatie met de bijzondere vocale kwaliteiten van Peirsman beurtelings doet denken aan Nick Drake en Radiohead. Als om de zaak in balans te brengen is er het wat kalere, vrijwel onopgesmukte Hard To Love, een mooi voorbeeld van de ambachtelijke songschrijverij van Peirsman.

Bij meerdere luisterbeurten valt op hoezeer de songs in elkaar haken. De groep varieert, maar tracht tezelfdertijd een samenhang te behouden. Dat alles maakt van Gentle Intruder een album waarop de eigen sterktes (stem, composities, productie, artwork..) prominent aan bod komen. Iets moeilijker ligt de zoektocht naar mindere kantjes. Je zou misschien kunnen opmerken dat het mogelijkerwijs net iets te zachtaardig klinkt allemaal. Maar de wat ruwere trekken komen we dan wel tegen tijdens Grow waar de elektrische gitaar heel even op scherp staat, alvorens het sobere, tot de essentie gestripte Dance The Night Away – een teder, dromerig afsluitmoment – voor een krop in de keel zorgt.

Hadden we al gezegd dat dit wondermooi artwork (& lay-out) afkomstig van Stijn Felix op zich al de aanschaf van Gentle Intruder waard is (ook al zijn de songs op Gentle Intruder evenmin te versmaden)? Welaan dan, muziekliefhebbers weten daarmee eveneens hoe laat het is. Tijd om naar de platenwinkel te hollen !



  1. Anyone
  2. Little Boy
  3. Parade
  4. Gentle Intruder
  5. Black Widow
  6. Hard To Love
  7. Ghostwriter
  8. Wolf
  9. Grow
  10. Dance The Night Away