×

Recensie

Alternative

15 november 2018

Ruby Throat

Stone Dress

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: One Little Indian

Stone Dress Ruby Throat Alternative 4.5 Ruby Throat – Stone Dress Written in Music https://writteninmusic.com

KatieJane Garside is vooral bekend als frontvrouw van Daisy Chainsaw, een iets wat hysterische en opgefokte Britse noiseband uit de jaren 90. Vervolgens niks meer van gehoord, met heel wat minder ruis verdween deze al snel naar de achtergrond. Blijkbaar werd er een doorstart gemaakt met Queenadreena, waarbij ze bleef samenwerken met gitarist Crispin Gray. Haar uiterlijk werkte niet echt in het voordeel, vaak werd ze neergezet als een drugs adorerend popsterretje, totaal de weg kwijt, waarbij het onduidelijk was of dit de realiteit was, of een gimmick. Ik ben min of meer verbaasd dat ze nog steeds actief is in de muziek business, een voortijdig overlijden lag meer binnen het verwachtingspatroon van deze dame. Stone Dress is echter alweer het vijfde album onder de naam Ruby Throat, een samenwerking met de Amerikaanse gitarist Chris Whittingham. Hij is niet alleen muzikaal haar partner, maar tevens de vader van haar twee kinderen. Privé heeft KatieJane Garside in ieder geval meer rust in haar leven gevonden.

Het is allemaal wat kleiner en intiemer van opzet, bijna folky, zonder aan kracht te verliezen. Als een onschuldig eendagsvlindertje dartelt ze in de titelsong Stone Dress rond. De muzikale begeleiding doet door het lap steel gitaarspel van Whittingham wat alt-country aan. Toch overheerst hier nog steeds het donkere gevoel, maar is mevrouw Garside ondertussen tot het besef gekomen dat ze niet haar demonen de hele tijd van zich af hoeft te schreeuwen. Maar zo gauw de duisternis zijn intrede doet zoals in het bedrieglijke Dog Song veranderd ze al snel in een verraderlijke nachtmot. De cocon waar ze een weg naar buiten heeft gevochten, ligt erbij als een bebloed karkas. Er hangt een gruwelijk sfeertje over heen, alsof een rottend lijk in de moerassen van de Great Dismal Swamp in Virginia, een gedetailleerd verslag doet van haar laatste levensuren met haar wantrouwende minnaar. De stemverheffing wordt onverwachts ingezet, met het effect dat het intenser overkomt, en levert daardoor meer resultaat op dan in een heel nummer overstuur te klinken. Toch ligt de kracht wel degelijk in de vocalen, welke eigenlijk vrijwel kapot gezongen zijn, en hierdoor een breekbaarheid bezitten die alleen maar veroorzaakt kunnen zijn door een roekeloze levensstijl. Stone Dress laat zich als een soort van Murder Ballads plaat openbaren, maar dan beleeft vanuit de niet geheel onschuldige slachtofferrol. De Britse invloeden zijn vrijwel geheel verdwenen, en het Amerikaanse broeierige gevoel overheerst. De perfecte soundtrack voor een film noir, ontstaan uit een David Lynch achtige verhaallijn. Vreemd eigenlijk dat het stel zich wel gesetteld heeft in Londen, muzikaal gezien hoor je dit dus totaal niet terug.

KatieJane Garside bewijst met Stone Dress dat ze zich kan meten met de rockchicks die in de jaren 90 het alternatieve circuit domineren, en waarbij het merendeel voor een rustiger vervolg gekozen heeft. Ruby Throat bijt als zout in een open wond, maar is vervolgens weer zalvend als honing. Ze weet een intens gevoel over te brengen, wat intieme maar ook confronterende reacties oproept. Eigenlijk is het prachtig hoe ze juist zo dicht bij zichzelf probeert te blijven. Het clichématige gevoel wat ze bij mij op een minder prettige manier bij Daisy Chainsaw oproept, is nu vervangen door een geloofwaardige puurheid, al moet de rol van Chris Whittingham ook niet onderschat worden. Ondanks dat zijn roots in Hawaii liggen klinkt hij hier als een doorleefde stadscowboy.



  1. Stone Dress
  2. Swan and the Minotaur
  3. Also Elizabeth, Daughter of the Above
  4. Dog Song
  5. Bus Stop on Holloway Road
  6. Beneath My Undress
  7. In the Arms of Flowers
  8. Marybell (Rides Into Town on a Pig)
  9. Rake
  10. Billows Her Skirt
  11. Hu'u
  12. Ghost Boy