Rosco is het project van ex-Spacemen 3 drummer Stewart Roswell. Dit album is bij deze recensent iets te lang op de “to do”  stapel blijven liggen. Hier is een simpele reden voor; dit album heeft twee gezichten en valt daardoor moeilijk te duiden.

Bij de eerste paar liedjes is het simpel; Rosco speelt zomers psychedelische pop, met licht nasale zang. Je kan er aandachtig naar luisteren, maar ook als ontspannen achtergrondmuziek werkt het goed.  Dan besluit Stewart dat hij er genoeg van heeft. Op The Girl From Orbit In Dub wordt de psychedelische pop gekruid door gitaar en trompetten die zo op een Ennio Morricone soundtrack hadden gepast. Halverwege het liedje neemt een synthesizer het over en worden we met een lang instrumentaal gedeelte het heelal in gesleurd. Een sleutelmoment, want na dit nummer zal de luisteraar ook niet meer terug op aarde komen tot het album ten einde is.  Kosmische drones met veel synthesizer en flarden dreinerige krautrock wisselen elkaar af. Zang is aanwezig, maar is nergens meer zo belangrijk als op de eerste paar liedjes.

Zo is het vooral een eigenwijs album. Waar wordt begonnen met vrolijke popmuziek, gaat er daarna simpelweg een knop om. Het veranderd in een duister en trippy monster, zonder aardse ondergrond. Het vleugje popmuziek voelt misleidend en misplaatst en maakt van The Call Of The Cosmos vooral een onevenwichtig werkstuk, dat de luisteraar op het verkeerde been zet. Mja, Rosco is lekker eigenwijs en doet waar hij zelf zin in heeft!

Tracklisting Call of The Cosmos:

1. Interplanetary Spaceliner
2. Give Peace Another Chance
3. The Girl From Orbit
4. Asteroid No. B 612
5. Island Of Ether
6. Tripmaker
7. Outskirts Of Infinity
8. Counter Clock World
9. Time Is Of The Essence