×

Recensie

Alternative

26 april 2017

Ramona

Ramona

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Starman

Ramona Ramona Alternative 3 Ramona – Ramona Written in Music https://writteninmusic.com

Omringd door een all star female band weet de van oorsprong Nederlandse Ramona Verkerk een erg intrigerend debuut op de wereld los te laten. Singer-songwriter, dat zeker, al valt dit album vooral op omwille van de vocale meerstemmigheid en eigenzinnig songmateriaal.

Als puber had Verkerk al anarchistische en rebellerende kantjes. Nadat de Maastrichtse Toneelacademie haar doorverwees naar de Antwerpse Studio Herman Teirlinck voelde ze zich meteen thuis in de koekenstad die haar hart veroverde.

Daar leerde ze Annelies Van Dinter (Echo Beatty) kennen. Die hoorde enkele demo’s van de groep en engageerde zich om te helpen zoeken naar een verdere uitwerking. Zo kwam Ramona, die op het album toetsen en vocals op zich neemt, gaandeweg enkele gelijkgestemde en uiterst getalenteerde zielen tegen zoals vocaliste Naima Joris (ex-Isbells, Chris Joris, Happy), gitariste Hanne Torfs (School Is Cool, Nunki), drumster Anke Verslype (Roxy Horse) en celliste Juno Kerstens (Mira, Ponies, Happy).

Het dromerige openingssalvo en huidige single On My Own zou je kunnen beschouwen als een statement. Een kleine smeekbede om wat steun en hoop op een toekomst. Op haar dooie eentje haal je het maar zelden en dus was het ergens noodzakelijk dat Verkerk er wat hulp bij haalde. Muzikaal echoot het de vrolijke, frisse pianominded pop met lichtnostalgische toetsen die Stef Kamil Carlens en zijn Zita Swoon destijds in elkaar draaide.

En dan is er een door bas en cello gedragen Blackbird, dat de aanleiding vormt om even weg te dromen. Fantastisch hoe de stemmen en wensdromen hier in elkaar vervlochten raken. Tijdens Guide voelen we dat deze jongedames ook een zekere feel hebben voor meer exotische geluiden. Zo brengt de hitsige ritmiek en de vocale gelaagdheid onder meer Ladysmith Black Mambazo in herinnering.

De vocale meerstemmigheid en gelaagdheid speelt op dit debuut een belangrijke rol. Dat vormt een mooi tegengewicht voor de vaak poppy songs die niet zelden een muzikale naïviteit en charme in zich hebben. En ook qua visuele inkleding pakt het album. Vanop een speelgoedpaardje lijkt een jeugdige Verkerk je aan te kijken alsof ze je onder schot neemt. Zo krijgt het album een wat deugnieterig kantje.

Er is het wat nostalgisch terugblikkende Fool terwijl een song als Pirate – een hoogtepunt – het moet hebben van een minimalistische pianomelodie en een heerlijk dwars achtergrondkoor. Pas dan vallen we voor de droomwereld die de bende van Verkerk schept. Zo is het waltzerige Deer een klein miniatuurtje van een song over aantrekkings- en afstotingskracht. Met als advies : “don’t give up”. Aan het andere uiteinde is er het donkere, diepe Demons met meerstemmige avant-folk als hoofdingrediënt.

Daarnaast dient gezegd dat de bende soms met fantasie (de duimpiano en fluiten van Disease bijvoorbeeld) tewerk gaat. Op die manier komt de groep klankgewijs wat in het verlengde van een artieste als Björk, nog zo’n krachtige vrouwenstem annex persoonlijkheid die van eigenzinnigheid haar handelsmerk maakt. Ook Cat Power (het kale Straight On) is een referentie. Naar het einde toe raakt de groep met Wolves (met een vage echo van Nick Cave’s The Ship Song) en (hartje) Friends dat afrondt met “so we can be friends / and you are not alone”. Die doet ons het volgende besluiten: (hartje) Ramona.



  1. On My Own
  2. Blackbird
  3. Guide
  4. Fool
  5. Pirate
  6. Deer
  7. Disease
  8. Demons
  9. Straight On
  10. Wolves
  11. Friends