×

Recensie

Alternative

09 mei 2013

Primal Scream

More Light

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: First International

More Light Primal Scream Alternative 4 Primal Scream – More Light Written in Music https://writteninmusic.com

Primal Scream is natuurlijk niet voor één gat te vangen, daar zijn we na vijfentwintig jaar inmiddels wel achter. De Schotten zijn muzikale omnivoren en hun platen zijn daar vaak het levendige en overtuigende bewijs van. Na een flinke periode van stevige rock laat de band op More Light weer meer vrije vormen toe. Dat proces werd mede in gang gezet door de Screamadelica-tournee, waar de band natuurlijk weer lekker kon teruggrijpen op hun soulvolle tripmuziek van begin jaren negentig.

We mogen blij zijn dat Primal Scream alle ramen weer heeft open gegooid want op More Light horen we dat de inspiratie weer ouderwets lekker naar binnen is gewaaid. Dat is ook welkom want de hoogtijdagen van Screamadelica, Vanishing Point en XTRMNTR liggen alweer een tijdje achter ons. Single en afsluiter op de nieuwe plaat, It’s Alright, It’s OK, borduurt nog schaamteloos voort op oude tracks als Movin’ On Up maar verder is More Light een frisse en kleurrijke plaat die weinig recycling laat horen.

Primal Scream moet het tegenwoordig zonder bassist Mani stellen – die is druk met de Stone Roses – maar mag wel op de steun rekenen van producer David Holmes. Zijn filmische benadering, met een voorliefde voor blazers, is absoluut een toegevoegde waarde. En hoewel Primal Scream lang niet zo kwaad klinkt als in de tweede helft van de jaren negentig, Bobby Gillespie en de zijnen kunnen zich nog steeds opwinden over de wereld om hen heen. De overdonderende opener 2013, met zijn verslavende koperen refreintje, spreek van “21st century slaves”. De nieuwe generatie wordt onderdrukt en afgeleid door celebrity-verering en koopzucht. “Where are the angry voices?”. In dit verband is de aanwezigheid van Mark Stewart (The Pop Group) niet zo verwonderlijk. Deze subversieve kracht uit de late jaren zeventig is verantwoordelijk voor de hysterische vocalen op het even grimmige als pakkende Culturecide, een dystopische track die je met een beetje goede wil zo naast David Bowie’s Outside kunt leggen. Ook Hit Void is confronterend. Deze high energy rocker met saxofoon laat horen dat Primal Scream de vibes van XTRMNTR nog met gemak kan oproepen.

Vaak slaat de band echter geheel andere, meer ruimtelijke paden in. De langzame, psychedelische, folky pop van River Of Pain is adembenemend. Het nummer mondt uit in een lange, bevreemdende finale die duidelijk maakt dat Primal Scream het experiment bewust opzoekt. Tenement Kid is weelderige, jazzy pop en Goodbye Johnny bewandelt met verve de scheidslijn tussen theatrale pop en kitsch. Robert Plant voegt een fijn extra laagje toe aan de lekker geproduceerde rootsrocker Elimination Blues. Voor het verrassingseffect is het echter beter dat Primal Scream niet te veel tegen de blues aanschurkt. Daar lijken de heren zelf net zo over te denken want na Elimination Blues komt de opwindende krautrocker Turn Each Other Inside Out voorbij.

Eigenlijk is More Light een bloemlezing van alles waar Primal Scream voor staat, zonder dat de plaat vervalt tot een voorspelbare grabbelton. Daarvoor klinkt het album gewoon te goed en bevat het te veel rijke songs. More Light is het overtuigende bewijs dat Primal Scream, na de nostalgietrip van Screamadelica revisited, nog steeds springlevend is.



  1. 2013
  2. River Of Pain
  3. Culturecide
  4. Hit Void
  5. Tenement Kid
  6. Invisible City
  7. Goodbye Johnny
  8. Sideman
  9. Elimination Blues
  10. Turn Each Other Inside Out
  11. Relativity
  12. Walking With The Beast
  13. It's Alright, It's OK