×

Recensie

Alternative

15 maart 2017

Pieter-Jan Van Campenhout

Tragic Magic Man

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: FONS Records

Tragic Magic Man Pieter-Jan van Campenhout Alternative 4.5 Pieter-Jan Van Campenhout – Tragic Magic Man Written in Music https://writteninmusic.com

Tragic Magic Man is een ronduit hartverscheurend verhaal. De perfectionistisch ingestelde PJ Van Campenhout (1985-2014), ooit nog aan het werk bij The Detachments, schreef onder de aliassen Don Christoban en Cervantez jarenlang muziek die in de lades bleef liggen. Drie jaar na zijn dood werd het tijd om al dat materiaal eindelijk een plaats te geven en het tragisch wondermooie Tragic Magic Man eindelijk aan de buitenwereld te openbaren.

Wie opener Southside Girl – een van de maar liefst 26 tracks op Tragic Magic Man beluistert, zal mogelijkerwijs vrijwel direct aan Mark Linkous denken. Ook zo’n tragisch aan zijn eind gesukkelde muziekheld die véél te vroeg het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. Ook muzikaal is er verwantschap : Van Campenhout laaft zich op Tragic Magic Man aan een weidse countryrocksound waarin een handvol dwarse geluiden de boel lijken te saboteren. En toch pakt het je genadeloos bij de lurven. In die song worden alle denkbare gevoelens die inherent zijn aan leven en liefde geëvoceerd en wordt er ironisch genoeg zelfs een walsje op het junkyard geplaceerd.

Tussendoor zijn er wat kleinere, meer intieme, akoestische passages. Zoals Black Panther of Dimple waarin Van Campenhout aan folky gitaarhelden als Nick Drake en John Fahey doet denken. Terwijl verderop met Signs Of Cuckoo Times dan weer een kwieke, ruige bluesrocker opduikt. De moves van Mick Jagger en zijn Belgische nazaat Admiral Freebee moet u er dan wel even bijdenken.

26 songs in de collectie lijkt in eerste instantie veel, al gaat het hier om een songcatalogus die – netjes verdeeld over het werk met Cervantez (15 stuks) en Don Christoban (11 stuks) – in een bijzonder genereuze teug vrij komt. Niet impulsief, want dit is bij uitstek materiaal dat verdient om gehoord te worden. Van kleine, ruwe probeerseltjes als het ongepolijste Enith dat voorzien is van wat backings tot frisse poprocksongs als Jozefien (“have you seen this girl?”, terwijl de songschrijver brandt van zomers verlangen), Van Campenhout overtuigt met dit bijzonder straffe materiaal.

Onderwerpen durven al eens triviaal te zijn (tijdens Stroke bijvoorbeeld luidt het dat onze man PJ Van Campenhout ‘out of colours’ is), maar dat hoort ook zo in de popwereld. Al lucht hij zijn demonen op tijd en stond ook op met stevige rockgitaren, zoals tijdens pakweg Betty Ann. Vaak gaan onze gedachten bij deze Tragic Magic Man uit naar Beatlespop, zij het wat dwars gemengd met de zotternij van een in zijn zandback spelende Brian Wilson.

De songs zijn degelijk uitgewerkt, al hoor je vooral dat Pieter-Jan Van Campenhout diverse invloeden opslorpt. Silver Tears heeft zo een wat lui en loom tempo, maar dat wordt dan weer rechtgezet met Ramona, die mogelijkerwijs een voormalige liefde is van Pieter-Jan.

Regelmatig maakt o zo mooie huisvlijt (het ronduit pakkende For Oohs en de titelsong Tragic Magic Man, een haast onwerkelijke, traanvochtopwekkende tearjerker) zijn opwachting, zodat er een mooi evenwicht ontstaat tussen ambachtelijke, naar folk en country geurende demo’s en stevig uit de kluiten gewassen rocksongs (Candyflippin‘). En dat allemaal in een warme productie, met soms erg cheesy songs (bij het doelbewust onvolwassen I Hate Goodbyes drinken we met plezier een ‘cherry cola’). Scorpions neigt dan weer naar glamrock en vroege Springsteen. “Regardless of what doctors say, and we’ll have lovely times”, de Lovely Times van Van Campenhout die met een kurkdroge klik op de taperecorder eindigt.

Opmerkelijk is ook dat Van Campenhout het telkens erg beknopt houdt. Slechts bij uitzonderingen als Chantonnay en Packman wordt de lengte van de popsong wat overschreden, al vormt dat zeker geen bezwaar. Overigens valt net door de structuur van het dubbelalbum ook goed op hoe PJ als songwriter evolueerde : horen we op Cervantez nog ruwe demo’s en probeersels die Van Campenhout zo goed als zelf schreef en speelde, dan laat hij zich bij Don Christoban omringen door goede vrienden als vocaliste Fien Maris, drummer Tim Coenen en gitariste Annelies Dinter (Echo Beatty). Dat zorgt ervoor dat we slechts kunnen dromen over hoe het voor PJ Van Campenhout heel anders had kunnen lopen.

U hoort: we zijn alweer érg enthousiast over dit prachtig mooi uitgegeven Tragic Magic Man. Een postuum debuut van dit soort kwaliteit is een rariteit en kom je maar uiterst zelden tegen. Maar laat dat u er niet door weerhouden om zélf een frisse duik te nemen in de muzikale nalatenschap van PJ Van Campenhout. De toekomst voorspellen kunnen we vanzelfsprekend niet, maar het moest al erg gek lopen als dit album niet in de eindejaarslijstjes terechtkomt waar het naar ons aanvoelen meer dan terecht zijn plaats heeft. 26 songs, waarvan toch een ruimschoots dikke tien joekels aan (underground) radiohits annex heerlijke indierockparels. Kom achteraf niet zeggen dat u van niets wist !

Tracklisting Tragic Magic Man:

Cervantez:

  1. Southside Girl
  2. Black Panther
  3. Signs Of Cuckoo Times
  4. Silver Tears
  5. Ramona
  6. Enith
  7. Jozefien
  8. Stroke
  9. Betty Ann
  10. For Oohs
  11. Dimple
  12. Mean Dreams
  13. I Hate Goodbyes
  14. Scorpions
  15. Tragic Magic Man

Don Christoban:

  1. Lovely Times
  2. Sevilla
  3. Chantonnay
  4. Devil Town
  5. Get By
  6. Packman
  7. Woods
  8. Tambourine Dream
  9. Candyflippin
  10. Brandy
  11. This Town


  1. Southside Girl
  2. Black Panther
  3. Signs Of Cuckoo Times
  4. Silver Tears
  5. Ramona
  6. Enith
  7. Jozefien
  8. Stroke
  9. Betty Ann
  10. For Oohs
  11. Dimple
  12. Mean Dreams
  13. I Hate Goodbyes
  14. Scorpions In My Head
  15. Tragic Magic Man
  16. Lovely Times
  17. Sevilla
  18. Chantonnay
  19. Devil Town
  20. Get By
  21. Packman
  22. Woods
  23. Tambourine Dream
  24. Candyflippin'
  25. Brandy
  26. This Town