×

Recensie

Alternative

09 november 2017

Philip Selway – Let Me

Let Me Go

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Bella Union

Let Me Go Philip Selway Alternative 3.5 Philip Selway – Let Me Go Written in Music https://writteninmusic.com

Radiohead drummer Philip Selway timmert de laatste jaren hard aan een solocarrière. Nu maakt hij voor het eerst een filmscore. Eerder bracht Selway al een handvol soloalbums uit, zoals onder meer Weatherhouse (2014) en Familial (2010). Toen hij recent, in het veeleisende tourschema van Radiohead, het boek las waar regisseur Polly Steele een filmscenario op baseerde, was hij erg aangedaan door de emotionele rijkheid ervan. Hier wilde hij direct mee aan de slag, een verhaal rond de relatie tussen moeder en dochter, over verlies en vertrouwen en zoveel meer tegen de achtergrond van WO II. Een nieuw, uitdagend project voor Selway.

Selway presenteert hier veertien, voor het merendeel instrumentale composities als geluidsband voor de film. Slechts op een paar uitzonderingen na is er zang voorzien, door zowel Selway zelf (in de titeltrack Let Me Go, een aangrijpende pianoballad met pakkende zinsnedes als “Nobody answered the call”) als door vocaliste Lou Rhodes (Lamb), die onder meer Walk een niveau hoger tilt.

De klemtoon komt weliswaar sterk op de instrumentatie te liggen. En daarmee maak je maar slechts zélden het verschil. Hoe mooi of aandoenlijk deze composities soms ook zijn, nergens heb je de indruk dat Selway en co ergens een verschil willen maken met andere soundtrackleveranciers. Meer zelfs: dit lijkt in eerste instantie vooral een interessant zijspoor voor de drummer, liefhebberij in de marge.

Muzikaal hoor je een mix van verschillende elementen: je hoort Selway als singer-songwriter (o.a. de dromerige Nick Drakeachtige gitaartokkels van Wide Open en Days And Nights) als meer ambientgericht werk met inspiraties als Brian Eno naast de haast obligate passages in het postmodern/klassieke genre (o.a. het sterk naar Max Richter verwijzende Don’t Go Now).

Interessant aan deze release is dat Selway hier deels loskomt van de singer-songwriter kant (toch deels) en in een heel andere, muzikaal verrijkende context terecht komt. Wég van Radiohead en superstar fame, dichterbij muzikale uitdagingen zoals het uitwerken van best knappe arrangementen met o.a. zingende zaag, piano, cello, .. als gepaste, maar ook sombere en eerder donkere begeleiding bij een doorwrongen en doorleefd verhaal dat ongetwijfeld op grootse emoties en de erbij horende tranen mikt.



  1. Let Me Go