×

Interview

26 oktober 2012

Paul Banks op de praatstoel (deel 2)

Geschreven door: Edgar Kruize

Label: Matador

Eerder deze week publiceerde Written in Music het eerste deel van het Paul Banks interview door Tirtsa Haas en Edgar Kruize. Vandaag deel twee, waarin Banks praat over het opnemen van samples, de tournee ter promotie van zijn solo-cd Banks en de toekomst van de band Interpol.

WiM: Hoe moeilijk is het om samples onderdeel van de instrumentatie van een liedje te maken?
Het is makkelijk! Het is allemaal geluid!

WiM: Maar is het geen ‘vaststaand’ geheel, waar je bij een gitaar bijvoorbeeld de stemming kan veranderen?
“Au contraire mon frère”, ik zal het proberen uit te leggen al zal iemand die meer theoretische kennis heeft dat beter kunnen. Je hebt iets wat ‘gelijkzwevende stemming’ heet, hetgeen betekent dat het niet uitmaakt welke noot er ook omheen zit, het past. Spraak zit bijvoorbeeld ook in die neutrale toonhoogte. Dat geldt ook voor dat luchtalarm en zelfs op plekken waar het niet helemaal past, klinkt het nog goed. Het is dan ‘lekker’ fout. Als een sample niet goed past, kan je altijd nog met de timing gaan spelen. Iets versnellen, iets vertragen. Net zo lang tot het precies goed klinkt.

WiM: Geldt voor de sample van die pratende man in Arise, Awake ook dat je het zelf hebt opgenomen?
Ik ben geen religieus man, maar als er iets van een ‘hogere macht’ zou zijn die om de zo veel tijd eens op aarde komt rondkijken hoe het er voor staat, moet het deze taxichauffeur geweest zijn. Een auto vol met Boeddha-beeldjes, een echte zen meester, oprecht en de hele dag vrolijk. Sommige mensen zouden zich afvragen of er geen steekje los zat bij hem, maar ik heb het gevoel dat dit gewoon was hoe hij is. Het is de meest positieve man die ik ooit ontmoet heb. Ik heb hem opgenomen, hij vond het prima. Net als dat luchtalarm, kom ik op die manier aan mijn samples. Als ik iets interessants hoor, neem ik het op. Ik zie zulke opnames als bouwsteentjes, maar niet ten koste van alles. Het moet passen in een bepaald nummer, anders gebruik ik het niet.

WiM: Je hebt dus altijd opnameapparatuur bij je?
Vroeger wel, nu heb ik het niet meer nodig. Dankzij de iPhone kan ik nu alles à la minute opnemen.

WiM: Hoe categoriseer je zo’n enorme geluidencollectie?
Eehm… ik wou dat ik zijn naam kon noemen, maar een hele beroemde muzikant die ik een tijdje geleden heb ontmoet vertelde me hoe hij zo’n archief heeft. Zelf ging ik er altijd vanuit dat ik die opnames wel zou herinneren als ik ze nodig had. Iemand in The Beatles zei ooit over ideeën “als je een melodie niet meer kan herinneren, was ‘ie waarschijnlijk toch al niet zo heel goed”. Vond ik een prima filosofie. Deze man, die wat mij betreft op dat zelfde niveau zit, vertelde hoe hij weekenden lang door duizenden opnames die hij met zijn dictafoon heeft gemaakt spit. Omdat je goede ideeën wél vergeet. Ik wou dat ik kon zeggen wie het is, dat maakt de anekdote eigenlijk veel cooler. Maar goed, ik zou het dus eigenlijk moeten archiveren…

WiM: Wat zijn je plannen met die samples? Zijn ze echt alleen voor soloprojecten? Of zouden ze ook in bijvoorbeeld een Interpol-nummer op kunnen duiken?
Toen Interpol net begonnen was, had ik een vriendinnetje en ik liet haar delen uit mijn schoolboeken oplezen en dat nam ik op. Vervolgens speelde ik die opnames tijdens concerten via mijn gitaarelement weer af. Dus ik heb al heel vroeg samples in de muziek van Interpol gebracht. Het zou zelfs kunnen dat ik iets voor haar gecomponeerd heb en dat ik dat ook tijdens bepaalde liedjes op die manier in onze set verwerkte. Ik ben er altijd in geïnteresseerd geweest. In Interpol b-kantje Mind Over Time zit bijvoorbeeld een telefoongesprek dat ik heb opgenomen. Ik vind het leuk om dat te doen, dus ik sluit niks uit.
PaulBanks-by-helena-christensen02

WiM: Hoe zien de maanden tot aan je Nederlandse optreden in februari er uit?
Voorbereiden. Eerst een Amerikaanse tournee en dan richting Europa.

WiM: Met dezelfde band als je vorige solotournee? Met Yoed Nir op cello?
Het probleem met cello is dat je met dat instrument weinig anders kan doen. Yoed kan er de meest fantastische dingen mee, hij is enorm getalenteerd. Maar ik had behoefte aan een breder palet en met een keyboard heb je in feite alle instrumenten tot je beschikking. Maar goed, uiteindelijk kwam het er op neer dat voor deze tournee een keyboardspeler niet haalbaar was en nu zijn we dus met zijn vieren. Zelfde gitarist en drummer als de vorige keer en met Brandon Curtis van The Secret Machines op bas en vocalen. Het klikt enorm, als we in februari in Nederland belanden, zullen we een echt geoliede machine zijn.

WiM: Een hele Spartaanse, klassieke bandopstelling dus. Hoe pak je daarmee de meer orkest gedreven nummers als Lisbon en Another Chance aan?
Ik denk dat we alle tracks van het album gaan spelen, alleen zullen ze niet allemaal als op het album klinken. De sample van de taxichauffeur in Arise, Awake werkt bijvoorbeeld niet goed in een live omgeving omdat je in het publiek niet goed kan horen wat hij zegt. Dus dat spelen we waarschijnlijk zonder die tekst. En daarnaast hebben we een groot deel van het instrumentale gedeelte op tape staan, die loopt op de achtergrond mee.

WiM: Is zo’n tape die meeloopt geen beperking? Je kan dan maar lastig improviseren…
Het is vooral voor de drummer een beperking, hij zal zich heel strak aan de clicktrack in zijn monitor moeten houden. Als ik heel eerlijk ben zou ik het graag helemaal live brengen, maar dat is gewoon niet te betalen. Dus dan is op tour gaan als viertal met de begeleiding op tape het compromis. Tegelijk ga je ook anders naar je eigen werk luisteren. Sommige nummers speelde ik tijdens repetities op alleen mijn gitaar en dan klonk het anders, maar zeker niet slecht. Niet alle nummers kunnen zonder die arrangementen, maar veel wel. En dat is een lekkere situatie. Zonder het luchtalarm klinken we nog steeds fantastisch. De reden dat ik die sample juist wel in de liveshow ga gebruiken is dat ik weet dat ik ‘m op zich niet nodig heb.

WiM: Zo’n nummer als Lisbon is er zeker zo eentje waarbij die tapes een hoofdrol gaan spelen?
Nee, we vullen dat helemaal op met gitaargeluid, dat wordt heel erg vet. Geloof me!

WiM: Zoals je op de Julian Plenti… Lives EP eerder dit jaar het thema van The Running Man als rocktrack behandelde?
paul-banks-julian-plenti-livesMin of meer. Lisbon kan je zonder compromissen live brengen. Op de achtergrond gaat het orkest mee, maar op de voorgrond hebben we nu twee luide gitaren die daar nog eens overheen gaan. We deden het in de oefenruimte en hadden allemaal zoiets van “whoaah!”. Maar het werkt niet altijd zoals je hoopt. In het refrein van Paid For That op het album hoor je op het eerste gehoor “powerchords”, maar het zijn eigenlijk meerdere cello’s die dat effect maken. Toen we het oefenden met over die cellopartijen nog eens echte gitaren werd het niet zo vet als we gehoopt hadden. Sterker nog, het was een rotzooitje. Dus daar hebben we juist de tape er uit moeten gooien om het live te kunnen brengen.

WiM: Heb je tijdens de repetities dingen ontdekt in je eigen liedjes die je eerder niet waren opgevallen?
Zeker, ik merkte dat ik componeer met een album in mijn hoofd en er geen moment rekening mee houd dat het vervolgens ook op een podium uitgevoerd moet worden. Zit je ineens met vier man in een ruimte die nummers te oefenen, realiseer je dat hele abrupte tempo of arrangementswijzigingen op plaat goed werken, maar dat het met band lastig is. Je gaat dan nadenken hoe het kan dat iets op cd te gek klinkt en dat het vervolgens met een band niet werkt. Maar uiteindelijk heb ik wel doorgezet. Als het op cd goed klinkt moet het toch ook met band kunnen? Het blijkt alles met het op elkaar ingespeeld raken te maken te hebben. Alleen als hechte band kunnen we hele scherpe muzikale bochten maken. Met een minder hechte band, klinkt het helemaal nergens naar. Vandaar dat ik zei dat we eer we in februari richting Europa komen écht pas heel goed zullen zijn.

WiM: Hoe verander je van ‘mindset’ tussen nu een solocarrière en een Interpol-carrière?
Het volgende project wordt inderdaad weer en Interpol-album. Sterker nog, we hebben al aan enkele nummers gewerkt. Voor mij is het een natuurlijke manier van zijn als artiest. Ik ben van oorsprong een solo artiest, maar toen ik Daniel (Kessler – Interpol gitarist en componist) ontmoette en zijn materiaal hoorde, had ik daar direct honderd verschillende ideeën bij. Zoals ik al zei, ik schrijf pas teksten zodra ik muziek heb. En ik kan alleen teksten schrijven als het stuk muziek me aanspreekt. Alles wat Daniel schrijft spreekt me aan. Voor mezelf moet ik eerst alle muziek schrijven voor ik aan tekst toe kom, binnen Interpol is die muziek er al en dat voelt als een gespreid bedje. Ik hoef alleen maar teksten te leveren bij iets wat toch al te gek is. De twee carrières zijn daardoor prachtig in balans.

De videoclip bij Paul banks’ nieuwe single Young Again:

Paul Banks speelt 10 februari 2013 in De Melkweg.