×

Concert

17 november 2014

Ook tweede avond Crossing Border muzikaal sterk bezet

Geschreven door: Dick Hovenga

Met een sterke Delines, een fraaie Sharon van Etten, een lekker stevige Thurston Moore, een erg mooie akoestische Daryll-Ann en een fijne verrassing in afsluiter Horse Thief was ook de tweede avond van Crossing Border weer een eclatant succes te noemen.

Altijd moeilijk om de opener van een avond te zijn, vooral als je muziek zo ingetogen is als bij het uit Portland afkomstige Delines, de nieuwe band van Richmond Fontaine’s Willy Vlautin. Het eerder dit jaar uitgekomen album Colfax was al een ware traktatie maar live weet de band nog meer te overtuigen. De door Vlautin geschreven songs klinken met de stem van Damnations zangeres Amy Boone indringend en emotioneel. De band speelt in dienst van haar stem en weet subtiel de juiste finesses aan te brengen. Erg mooi.

De aanwezigheid van 3FM/3 voor 12 is wat minder te merken dat de afgelopen jaren. Waar het eerst de lobby van het nationaal Toneelgebouw was waar de bands hun radiosessies deden is het nu een aparte ruimte op de eerste verdieping geworden waar maar een heel kleine groep liefhebbers bij aanwezig kan zijn. De ruimte is volledig gevuld met opnameapparatuur, cameramensen en opnameleiders. Ik viel binnen vlak voordat het uit Denton (Texas) afkomstige Horse Thief zeer professioneel werd vastgelegd in beeld en geluid. Hun debuut Fear In Bliss is een van de grote ontdekkingen van dit jaar en hun optreden op Crossing Border was hun eerste in Nederland. De radiosessie werd al een erg fijne aangelegenheid met naast 3 songs van het album ook een nieuwe prachttrack: Mountaintown.

Sharon van Etten vond met een fraai uitgebalanceerde set in de Royal al snel een groot publiek. Haar weerbarstige songs, die zowel vanuit de gitaar als het keyboard, opgezet zijn bleken haar grote reputatie ook live optimaal te bevestigen. Veel werk van haar laatste, erg mooie, album Are We There. Van Etten is een van die muzikanten die op een fijn rafelige manier songs, die zo simpel in opbouw lijken, altijd weet om te smeden naar bijzonder ingenieuze en hartroerende miniatuurtjes.

Dat schrijvers op gelijkwaardige hoogten in populariteit staan op Crossing Border blijft een prachtig fenomeen. De wachtrijen voor de zalen waar een toplijst aan schrijvers hun opwachting maakten was dan ook net zo groot als bij de populaire muzikanten. Bij Ian McEwan stond bijvoorbeeld al een uur voor zijn ‘optreden’ een rij die een plek in de zaal, als je niet op tijd had aangesloten, vrijwel onmogelijk maakte. Ook fijn was om bijvoorbeeld Kees ’t Hart te zien die met een hilarische passage uit zijn Teatro Olimpico voor het concert van Tweedy op vrijdagavond vast heel veel bezoekers geïnteresseerd naar zijn werk heeft gemaakt, de opzet van het festival in alle facetten succesvol makend.

Thurston Moore kwam met zijn nieuwe band naar Crossing Border. Met Sonic Youth drummer Steve Shelley en bassiste Debbie Googe (My Bloody Valentine) en gitarist James Sedwards en een heerlijke powersound wist Moore een genadeloze set neer te zetten. Met veel songs van zijn nieuwe, erg sterke, album The Best Day als uitgangspunt en met fascinerend lang uitgesponnen versies van Forevermore en Speak To The Wild als concertopeners kon het gelijk niet meer stuk. Snel terugkomen dus voor een clubtour!

Daryll-Ann heeft hun langdurende reünie opgepakt om niet alleen het publiek nog maar weer eens te laten horen hoe briljant hun songs altijd geweest zijn maar ook dat ze in een andere uitvoering net zo indrukwekkend zijn. De verrassende opening van hun Crossing Border optreden bevatte dan ook een akoestische set, met alleen Jelle Paulusma, broer Coen en Anne Soldaat op het podium, die met songs als Toys ‘R’ Us echt prachtig begon en met de twee Jeroenen (Vos en Kleijn) erbij krachtig uitbouwde. Daryll-Ann blijft imponeren en met de beste collectie songs die een Nederlandse band ooit heeft geschreven mogen ze nog heel lang doorgaan.

In de bovenzaal Heaven speelde ondertussen het veelbelovende Horse Thief. In de zeer goed gevulde zaal speelde de band de songs van hun debuut album Fear In Bliss met een heerlijke power en overtuigingskracht. Zanger en belangrijkste songwriter Cameron Neal heeft een opvallende, wat hoge, stem en in combinatie met de gedreven songs en lekker uitbundig spel overtuigde Horse Thief optimaal. De intrigerende songs van hun debuut klinken ook live rijk en je kunt duidelijk horen dat de band het laatste jaar veel gespeeld heeft. Met twee nieuwe songs geeft de band ook gelijk aan muzikaal flink door te groeien. Laat deze band maar snel voor veel meer optredens terugkomen.