×

Recensie

Alternative

25 april 2018

Okkervil River – In The Rainbow

In The Rainbow Rain

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: ATO

In The Rainbow Rain Okkervil River Alternative 4 Okkervil River – In The Rainbow Rain Written in Music https://writteninmusic.com

Okkervil River, de indierockgroep rond frontman Will Sheff, kondigt het nieuwe album In The Rainbow Rain aan als een levenslustige plaat, volgestouwd met optimisme en geluk. De feelgoodfactor is dan ook behoorlijk groot op Okkervil Rivers’ nieuwste.

Wacht even, was Okkervil River niet de groep die grossierde in breekbare indiepopliedjes? Wel, ja en neen. In die zin dat een groep nu eenmaal evolueert en soms andere paden opzoekt. Net dat is hier de doelstelling. Een koerswijziging, een zachte weliswaar. Qua bezetting wijzigde er niets. Zo hoor je dezelfde groep aan het werk waarmee Sheff, die het album zelf produceerde,‘Away’ aan de fans presenteerde. Te weten : bassist Benjamin Lazar Davis, gitarist Will Graefe, Sahra Pedinotti op keys en percussionsit Cully Symington. Muzikanten met wie Sheff zich onwaarschijnlijk gelukkig weet. Wat op zich ook duidelijk hoorbaar is. Maar zelden horen we een groep zo op haar gemak.

Deze keer hullen Sheff & co zich in absolute gelukzaligheid. Dat vind je onder meer terug in de vooruitgeschoven luie countrypopsong Don’t Move Back To L.A., dat geschreven werd nadat Sheffs’ vrienden naar Los Angeles verkasten en Sheff naar een manier zocht om New York City te verlaten. Los daarvan: opmerkelijk hoe Sheffs’ vocal hier die van Robert Smith (The Cure) echoot. Verder hoor je ook hoe Sheff & co hun meest toegankelijke werk tot hiertoe openbaren. Opgenomen door Shawn Everett, die ook achter de knoppen zat bij Julian Casablancas en Alabama Shakes, voelt In The Rainbow Rain vooral aan als het geluksalbum van Okkervil River.

Neem opener Famous Tracheotomies die eerst nog de breekbaarheid van Bonnie Prince Billy onder begeleiding van piano vertolkt, alvorens te muteren naar een song waar pakweg Brian Ferry stikjaloers op zou kunnen zijn. Een degelijk en goed in het oor liggend liedje, over allerhande growing pains en herinneringen van Diana Ross (en The Supremes), Aretha Franklin en Gary Coleman op televisie. Overigens verwerkt Sheff erin de tijdloze melodie van Waterloo Sunset (The Kinks).

Ook verderop blijkt dat Okkervil River een ontzettend mooie plaat maakte, met knappe, quasi tijdloze nostalgische pop (Family Song, dat met zijn lichte jazztoetsen wat naar The Blue Nile lonkt). Zo word je als luisteraar volop deelgenoot van allerhande levenservaringen die Sheff kundig in knappe pop-/rocksongs verwerkt. Soms zijn die een beetje gerekt, zoals het bombastische The Dream And The Light. Verder: liefde, véél liefde (de upbeat pop van Love Somebody) en de niets ontziende rust van het fragiel gezongen Shelter Song. Of de manier waarop How It Is verrijkt wordt met een streepje jazz. Rest nog het woordspelletje External Actor en de dromerige afsluiter Being Human Song. Een uitstekend album dus van Okkervil River. Van harte aanbevolen aan liefhebbers van in geluk badende indiepop.



  1. Famous Tracheotomies
  2. The Dream and the Light
  3. Love Somebody
  4. Family Song
  5. Pulled Up the Ribbon
  6. Don't Move Back To LA
  7. Shelter Song
  8. How It Is
  9. External Actor
  10. Human Being Song