Gang of Four komt in januari 2011 met de eerste reguliere album sinds 1995: Content. De legendarische postpunkband uit Leeds is, zonder op hits te kunnen wijzen, bijzonder invloedrijk geweest. Gang of Four maakte met name school aan het begin van de 21ste eeuw, toen een nieuwe generatie groepen veelvuldig teruggreep op het scherpe geluid van de band.

‘They made you dance and they made you sweat just as they made you think’. Een treffende beschrijving van Gang of Four, de band die de punk in 1978 met de ep Damaged Goods in een klap een geheel nieuwe dimensie gaf. Vier twintigers uit Leeds die met punk, funk en reggae in hun achterhoofd terug naar de basis gingen; kale, messcherpe en energieke muziek. Polemische teksten, eerlijk en confronterend. Politiek, de amusementsindustrie, consumentisme, liefde en relaties, alles lag voor het grijpen.

Entertainment! was de naam van de elpee die Gang of Four in 1979 op Engeland en de wereld losliet. De plaat staat nog steeds te boek als een van de meest relevante debuutplaten uit de jaren zeventig. Het knarsende en schurende gitaargeluid van Andy Gill, de meedogenloze ritmetandem Hugo Burnham (drums) en Dave Allen (bas) en de droge, afgemeten zang van Jon King, dit waren de unieke ingrediënten in het geluid van Gang of Four.

Anthrax

Het is eind jaren zeventig. Gang of Four roert zich. Het dictaat van de disco krijgt ervan langs in At Home He’s A Tourist, een van de beste singles van 1979. Een optreden bij Top of the Pops wordt op het laatste moment door de BBC geannuleerd omdat de band het woord ‘rubbers’ niet uit de tekst wil verwijderen. Gang of Four bestrijdt de oppervlakkigheid en gemakzuchtigheid. Over de gangbare geschiedschrijving zegt de band in Not Great Men: ‘No weak men in the books at home (…) History (…) It’s not made by great men’. Liefde? ‘I don’t think we’re saying there’s anything wrong with love just don’t think that what goes on between two people should be shrouded in mystery’. Liefde kwam al aan bod op de single Anthrax: een harde, geestverruimende gitaarpartij en teksten als: ‘I feel like a beetle on its back (…) Love’ll get you like a case of anthrax’.

Met singles als Outside The Trains Don’t Run On Time en het opzwepende To Hell With Poverty houdt Gang of Four in 1980 en 1981 de aandacht vast. 1981 ziet ook de geboorte van Solid Gold, een waardige opvolger van Entertainment!, mede dankzij het nummer Paralysed, dat zelfgenoegzame ondernemers in het tanende, post-industriële Engeland citeert: ‘Wealth is for the one that wants it / Paradise if you can earn it’.

Koerswijziging

1982 markeert een koerswijziging: Dave Allen verlaat de band om zich op Shriekback te storten. Een aderlating. Hij wordt adequaat vervangen door Sara Lee, maar de ritmesectie van de band boet toch flink aan vuurkracht in. Het album Songs Of The Free leunt wat meer op funk en herbergt de single die Gang of Four grotere naamsbekendheid bracht: I Love A Man In Uniform. Het is niet bepaald de meest representatieve single voor de band maar kan nog steeds beschouwd worden als een leuke undergroundhit. De BBC haalt in 1982 I Love A Man In Uniform overigens van de playlists omdat men de tekst als ongepast beschouwt in het licht van de Falklandoorlog.

Gang of Four klinkt muzikaal in ieder geval minder opruiend dan voorheen, al handhaaft de band zijn tekstuele diepgang. Het nieuwe geluid brengt echter geen groter podium. Gedurende de rest van de jaren tachtig blijft het dan ook stil. In 1991 komen Andy Gill en Jon King terug met het relatief gladde Mall om vier jaar later beter voor de dag te komen met Shrinkwrapped.

Remakes

Oude tijden herleven in 2005. Gang of Four is inmiddels veelvuldig aangehaald in de pers als inspirator voor bands als Bloc Party, The Rapture, Radio 4, R.E.M. , Franz Ferdinand en de Red Hot Chili Peppers. De band neemt veertien nummers opnieuw op. Het eindresultaat heet Return The Gift en wordt aangevuld met twaalf remixen van oude tracks. Voor wie Entertainment! in het hoofd heeft, zijn deze opnamen even wennen. Het klinkt allemaal wat gladder en groter maar – eerlijk is eerlijk – absoluut niet slecht. Ook de remixen weten over het algemeen te boeien. De Phones-mix van Not Great Men en vooral de versie van Damaged Goods van Hot Hot Heat zijn bijvoorbeeld meer dan dik in orde.

In de afgelopen jaren lichtten Andy Gill en Jon King al wat tipjes van de sluier op betreffende het nieuwe album Content, dat in januari 2011 zal verschijnen. Het scherpe geluid van 1979-1981 komt niet meer terug, maar de ‘stripped down’ benadering blijft leidend: bas, drums, gitaar, zang. Met ruimte voor allevier. Tekstueel zit het natuurlijk altijd goed bij de heren, dus er valt op dat vlak ongetwijfeld weer genoeg te beleven. Content zal het vijfde decennium waarin Gang of Four actief is, met een uitroepteken markeren.