×

Interview

11 maart 2016

Museumbezoek als muze voor muziek, David Douglas over Haty Haty

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Label: V2 Records

David Douglas. Hoewel zijn naam doet vermoeden dat we hier te maken hebben met een op en top Britse muzikant, is David een Nederlandse producer die multidisciplinair veel in huis heeft. Zo maakte hij al eerder video-installaties, video’s voor artiesten en nam hij al eerder het album Moon Observations op. Nu is er dan het debuutalbum High As The Sun dat op 11 maart verschijnt en in Tivoli Vredenburg gepresenteerd wordt. Van de hand van het gezelschap HATY HATY. Dat vormt David samen met Johannes Sigmond, beter bekend als Blaudzun. Over muziek, de samenwerking met Blaudzun, kunst en inspiratie sprak David met Written op een mooie locatie in Amersfoort.

WiM: Wat kun je zeggen over de naam van de samenwerking tussen jou en Blaudzun, hoe zijn jullie daartoe gekomen?
Haty is eigenlijk een gelukwens maar met wel met een noot van: “Pas op, wees voorzichtig.” Bijvoorbeeld als iemand oversteekt. Ik kreeg een mailtje van een kennis van heel vroeger toen we al in de studio zaten. Die kennis gebruikte het woord in de mail. Op die dag hebben we een nummer gemaakt en dat hebben we die naam gegeven.

In het Noors bestaat een mythe van twee wolven waarbij de een de zon najaagt en de ander de maan. En de wolf die de maan najaagt en probeert op te eten die heet ook Hati. We vonden het zo boeiend, dat woord en de betekenis. Toen hebben we de plaat uiteindelijk ook zo genoemd.

Haty haty

WiM: De wolf komt niet terug in het hoesontwerp. Dat ontwerp is ook bijzonder. In hoeverre zijn jullie daar zelf voor verantwoordelijk geweest?
Dat is van een kunstenares. Anne Theresa Baraboza. Ik houd heel erg van moodmapjes. Toen we in de studio zaten heb ik een moodmapje gemaakt van dingen die bij het project zouden kunnen passen. Daar was dit schilderij er een van.  Ik had haar gevonden op internet. Ik vond het een mooi plaatje. Ik had het aan Johannes gestuurd. Het past zo goed bij de naam.

WiM: Het komt over als een borstkast die opengaat en waar een fluwelen hart in zit. Organisch dus met een zachte binnenkant.
Ja, dat is mooi gezegd. De artieste vond het hartstikke tof. Ze was er heel blij mee. Ze vond het heel leuk dat we dit doen. We hadden haar muziek toegestuurd en die vond ze ook tof.

WiM: Hoe ben je in de muziek terecht gekomen? Je maakte al eerder video’s voor John Coffey, Blaudzun en Daniel Beddingfield. In hoeverre was het vanuit het maken van video’s een logische vervolgstap? Of was muziek maken er eerder?
Ik maak in feite muziek van kinds af aan, ik fotografeer ook en ik ben ook altijd bezig met video en film. Eigenlijk ging dat altijd samen en is het deel geweest van mijn leven. Sinds een jaar of vijf jaar heb ik ook eigen muziek uitgebracht. Daarvoor heb ik wel in bandjes gespeeld. Als kind drumde ik en speelde ik af en toe gitaar. Als tiener begon ik te knippen en te plakken op cassettebandjes. In die periode fotografeerde ik ook veel. Dus voor mij is het niet een keuze maar een heel natuurlijk verloop tussen de verschillende vormen van uiten. Wat ik ook doe, ik creëer graag iets waarmee ik een verhaal vertel, wat helemaal af is. Ik ben mijn hele leven al bezig met dingen creëren. Wat is kunst dat is de vraag. Bij het maken van een album probeer ik ook iets te maken wat voor mij een kunstwerk is, waarmee ik een verhaal vertel, wat helemaal rond is.

WiM: Ik hoorde White Heat Blood  van Moon Observations, jouw debuut. Was alles wat daarna kwam een logisch vervolg daarop of hadden Johannes en ij al eerder contact met elkaar?
Wij kennen elkaar al best wel lang. Ik was bezig met mijn album en ik laat wel vaker dingen aan hem horen. Ook toen. Hij heeft toen op één nummer de vocalen ingezongen en vanaf dat moment hebben we continu tegen elkaar gezegd dat als we elkaar tegenkwamen dat we vaker en langer met elkaar de studio in zouden moeten gaan en proberen meer samen te gaan doen. Om eens kijken wat daar uit komt.  Het moest er een keer van komen omdat de herhaling van het steeds opnieuw zeggen wel wat treurig zou worden. Johannes had op een bepaald moment tijd in zijn agenda vrij en ik ook. Toen hebben we tijd geblokt en zijn we gewoon begonnen om samen muziek te maken. Zonder pretentieus doel. Gewoon samen muziek maken.

WiM: Dus het idee was niet om een album te maken?
Nee dat was niet de insteek. Maar na twee weken werken hadden we best wel wat ideeën liggen. We waren er echt blij mee en dachten: ”Laten we hier onze tanden inzetten”.

WiM: Hoe gaan jullie dan te werk als jullie samen aan het werk zijn. Begin je bij de tekst of begin je met de muziek?
Als ik zelf in mijn eentje werk dan ben ik ook de enige in de studio. Dat werkt dus even anders. We hadden in de studio een periode geblokt waarin we samen zouden gaan werken. De meeste tracks zijn uitstaan uit een soort jamsessie.  Ik pakte een beat of bouwde een drumloop en Johannes had zijn basgitaar soms vast en we hadden een microfoon open staan. Zo vulden we elkaar over en weer spontaan aan. Dat voelde heel organisch. Dan had ik bijvoorbeeld een toffe drumpartij af waar ik blij van werd en hij zong een melodie. Er was een soort wisselwerking die snel resulteerde in tracks.

WiM: De stem van Blaudzun is niet de enige stem op het album. Ane Brun komt er ook op voor. Hoe hebben jullie haar gevonden?
Op Nazare zingt Ane Brun mee. We hadden het nummer eigenlijk af en toen dachten we er moet misschien een vrouwenstem bij. Johannes kent Ane Brun. Hij liet haar muziek aan mij horen en ik dacht wauw. Vervolgens had ze tijd beschikbaar en vond ze het een te gek project. Toen heeft ze het ingezongen. Het zou wel mooi zijn als ze een keer kan aansluiten bij een concert, als het zo uitkomt.

WiM: Als ik het album hoor komt bij mij een sterk jaren 80 beleving op. In hoeverre zijn jullie daarmee bezig geweest of helemaal niet?
Oh? Dat herken ik niet als zodanig. We hebben van tevoren eigenlijk heel weinig gesproken over onze muziek of over wat we zouden willen. We hebben gewoon gedacht laten we muziek gaan maken. We kennen elkaars muziek natuurlijk. Maar we zijn niet vanuit kaders gaan werken. Als jij het erin hoort, het kan, het was geen doel, zeker niet, nooit het richtpunt. Het zijn eigenlijk liedjes die ontstaan zijn in de studio met zijn tweeën. Qua invloed: ik ben niet iemand die alleen maar electronische muziek luistert. Ik ben opgegroeid met rock en singersongwriters. Dat is best wel breed.

WiM: Hoe kijk jij dan naar invloeden en inspiratiebronnen?
Je leven lang luister je naar dingen, kijk je naar dingen, ervaar je dingen. Dat heeft allemaal invloed op wat je maakt. Blaudzun is een regelmatige museumbezoeker en laat zich daardoor inspireren. Dat heb ik zelf ook. Het is alleen niet een hele duidelijke muzikale inspiratie, zodat je die kunt herleiden of aanwijsbaar is. Als je het hebt over inspiratie dan moet je het uit jezelf halen. Dat moet je niet bewust zoeken in andere dingen of andere muziek. Dat zijn dingen die je leven beïnvloeden.

Als je bewust bezig bent met het zoeken van inspiratie in andere dingen of andermans muziek dan denk ik dat het contraproductief is. In de periode dat ik muziek maakte met Blaudzun luisterde ik alleen maar klassieke muziek omdat dat juist heel ver af staat van de muziek die je op dat moment maakt. Klassieke muziek is toch ook wel een soort oermuziek. Dat zit gewoon in ons DNA. Dat is al zo oud . Het ligt natuurlijk wel aan welke componisten. Dat bedoel ik ook met inspiratie. Als je heel bewust zegt dat je in een bepaalde richting wil gaan werken, bijvoorbeeld in de sfeer van Depeche Mode, dan lukt dat niet. Het is toch meer het idee dat het uit jezelf komt.

Wat ik wel heel  prettig vind als inspiratie is bijvoorbeeld voordat ik de studio inga het bezoeken van een expositie. Voor het opnemen van dit album ben ik bijvoorbeeld naar de expositie over Van Gogh en Munch geweest. Dat was zo fantastisch om daar rond te lopen. Dat geeft zo veel energie als je daarna de studio ingaat.

WiM: Je kijkt dan naar beelden, hoe vertaal je dat naar muziek?
Het is voor mij het grote mysterie daar omheen. Het verhaal van de kunstenaar en van kunst. Dat roep heel veel op. Dat kan je ook gewoon heel erg beroeren. Ik krijg er altijd een enorm vrij gevoel van. Dat je alles kan doen wat je wil. Als je het hebt over Van Gogh. Dat spat van het doek af. Dat is zo prachtig. Er zit een soort simpelheid in die stijl. Dat moet je gewoon in het echt zien. Ik moet dat in het echt zien. Ik ben dan echt geraakt. En dat gevoel daar ben ik toch vaak naar op zoek. Hoe je dat dan vertaalt in de studio vind ik lastig om te zeggen.  Het is wel inspiratie. Ik hou gewoon sowieso wel erg van musea. Johannes ook. Dus als het even kan vind ik het leuk om een museum in te stappen.  Ik hou zelf erg van verschillende kunstenaars. Schilderkunst vind ik prettig. Matisse, Van Gogh en Munch.

WiM: Nog even naar je samenwerking met Blaudzun. Werkte je met Johannes al samen voor de video’s, kwamen jullie elkaar daarvoor al tegen?  En, wat brengt de samenwerking jou?
Ja we kwamen elkaar wel eens tegen. We hebben ook wel eens samengewerkt. We kennen elkaar al 12 jaar.

Wat ik heel prettig vind is dat het een hele organische manier van werken is. Onze samenwerking is uit vriendschap begonnen. Daardoor is er al een vertrouwen in de studio, waardoor je alles kon doen wat je wilt. En we zijn heel eerlijk tegen elkaar. Daardoor voelt het heel rustgevend. Als ik iets niet goed vind, de melodie, of hij vindt hij iets niet tof dan zeg je dat ook meteen. Dus ik zou  zeggen een heel organische manier van samenwerken. Het is heel anders dan in je eentje zitten.  Je vult elkaar aan.

WiM: Jullie hebben het album zelf geproduceerd?
Ja gewoon bij mij in de studio. Dat is voordeel van elektronische muziek. Johannes is van ons twee iets meer de botte slager; hij kan heel kordaat beslissing nemen. Ik ben iets meer mixer en ben dan heel vaak nog aan het pielen met sounds. Ik vind het heel prettig dat hij er als een soort slager tussenstaat dat we het iets makkelijker afronden.

WiM: Welke plannen zijn er verder voor deze samenwerking?
Op 11 maart komt het album uit en doen we een release show in Tivoli Vredenburg. En we gaan de komende tijd veel met HATY HATY spelen. Daar heb ik heel veel zin in. We hebben nu vijf keer opgetreden. Het is heel goed om samen op het podium te staan. Het wordt steeds toffer. Ik ben momenteel bezig met mijn volgende album in mijn eentje. Dat ben ik nu aan het schrijven. En komende zomer gaan we met HATY HATY optreden. Na de zomer hoop ik mijn nieuwe album te releasen.

WiM: Dus ook touren? Wat kun je zeggen over de manier waarop jullie dat van plan zijn, is dat dan met zijn tweeën of met een grotere bezetting?
Met zijn tweeën. En een lichtman en geluidman natuurlijk. Er is ook heel veel aandacht voor het licht. We staan met zijn tweeën op het podium.

WiM: Hoe kijk je nu naar het album nu het af is?
Ik vind het gewoon een mooie collectie van nummers. We hadden geen doelgroep in gedachten toen we het album maakten, maar, nu, met terugwerkende kracht, misschien wel de vrouw op de voorkant van de hoes. Ook als je naar de teksten luistert zou dat kunnen.

WiM; Ik vind ook dat het een geslaagd album is geworden. Dank je wel voor het gesprek.