×

Mélanie De Biasio

Lilies

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: [PIAS] Le Label

Lilies Melanie de Biasio Alternative 4.5 Mélanie De Biasio – Lilies Written in Music https://writteninmusic.com

Terwijl we dit schrijven hebben we net Ergens Onderweg (Rik Van Puymbroeck) achter de kiezen. Daarin vertelt De Biasio onder meer over haar Italiaanse roots, eten, en het overleven op bitter weinig geld. Uit het gesprek onthielden we: De Biasio komt warm, hartelijk en genereus over en dat kenmerkt ook haar muziek. Maar De Biasio houdt ook van stilte als er niets gezegd moet worden en schrapt écht vrijwel alles weg tot de naakte essentie goed zit.

Neem het slechts vijfentwintig minuten durende Blackened Cities dat nog stééds goed kippenvel oplevert. Daarmee bewees De Biasio geen one trick pony te zijn. Voor haar was No Deal part two géén optie. Wél bleef ze halsstarrig haar artistieke muze volgen, soms tegen wil en dank. Na het grote succes had ze kunnen opteren voor een big shot productie in een grote studio met een team producers. Maar dat zou haar unieke eigenheid teniet doen. En dus vertrouwde ze veel liever op haar eigen laptop en microfoon.

De filmische opener Your Freedom Is The End Of Me lijkt de premisse bloot te leggen : “neem desnoods alles van me af, maar laat me mijn zo geliefde creatieve vrijheid die me heilig is”. Gaandeweg bloeit deze, onder meer naar Portishead verwijzende track helemaal open. En met die minimale pianomelodie en verleidelijke vocals solliciteert De Biasio bijzonder subtiel maar effectief naar een plekje op een Bond soundtrack.

In het uptempo Gold Junkies dat ze eerder al vrijgaf horen we duidelijk de echo’s en het DNA van Blackened Cities. Die periode heeft ze achter zich gelaten, maar toch vormt deze song een connectie met eerder werk en benadrukt De Biasio hier continuïteit. Het is slimme recyclage overigens: “we dig deeper / we dance deeper”.

Iets verderop is er met de titeltrack een tedere, bluesy ballad over afscheid en verlies die alweer de haartjes op ons vel omhoog doet springen. Op dat soort van tragiek (‘lilies’) vergeven songs heeft De Biasio stilaan een patent. Nog later hoor je dan weer hoe ze vertrekt vanuit percussie (Let Me Love You) of handclaps (het kortere Sitting In The Stairwell waarin je de feel van een torch ballad als Strange Fruit kan herkennen).

Misschien is Brother, dat ze debuteerde in het Koninklijk Circus, wel de meest verrassende compositie op dit album. Kwiek ritme en duidelijke boodschap van De Biasio die ook een zus heeft in de muziekwereld. Met het op stapvoets ritme tikkende Afro Blue – een verhaal over een elegant girl en een beautiful boy die beiden in het nachtlicht dansen – hypnotiseert en betoveert ze, met die o zo fraaie vocale uithalen van haar.

Naar het einde toe horen we nog twee kleppers : eerst het donkere All My Worlds waarin kale, maar bijzonder effectieve sound zich van ons meester maakt en vervolgens And My Heart Goes On waarin De Biasio de focus helemaal legt op vocaal experiment : “and the band played on”. Daar kan ze tijdens de optredens heerlijk mee freewheelen.

Op het negen tracks tellende Lilies stellen we wederom vast : De Biasio schrapt, is onverbiddelijk. Dat blijkt haar grote troef te zijn. Wat overblijft is een erg eigenzinnig album waarmee ze het bewijs levert van integriteit en een artistiek rijpingsproces. Lilies digs deeper.

Mélanie De Biasio tourt volop met het nieuwe materiaal. Ze presenteert het nieuwe Lilies onder meer tijdens twee optredens in de AB in het kader van A New Belgian Wave Of Jazz.



  1. Your Freedom Is The End Of Me
  2. Gold Junkies
  3. Lilies
  4. Let Me Love You
  5. Sitting In The Stairwell
  6. Brother
  7. Afro Blue
  8. All My Worlds
  9. And My Heart Goes On