×

MDC III

Dreamhatcher

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: W.E.R.F.

Dreamhatcher MDC III Alternative 4.5 MDC III – Dreamhatcher Written in Music https://writteninmusic.com

Onlangs zagen we het jonge Belgische trio MDC III nog via een korte, maar best geslaagde set het voorprogramma van Godspeed You! Black Emperor opnemen. Zij stelden toen materiaal voor uit hun eerste EP, maar ook uit het nu eindelijk verschenen debuutalbum Dreamhatcher.

MDC III is een van de vele projecten van saxofonist Mattias De Craene (Nordmann,..) die zich op dit album ook ledig houdt met reeds en sounds. Dat laatste klinkt misschien algemeen en vaag, maar wie Dreamhatcher beluistert, ontdekt vast dat het daar ook expliciet om te doen is: klank en inhoudelijk en vormelijk experiment in straffe tracks trachten te verwerken. Kompanen van dienst zijn Lennert Jacobs (The Germans,..) en Simon Segers (De Beren Gieren, Stadt, Hong Kong Dong,..) die beiden de meest te gekke ritmes uit hun drums en percussieinstrumenten halen. En in het geval van Segers komt naar nog een gulle geut elektronics bovenop.

Dreamhatcher staat garant voor full blown weirdness. Op papier mogelijk een wat apart concept (twee drummers en een saxophone), maar in de uitwerking komt het volstrekt authentiek en natuurlijk over. Met onder meer druggy, hallucinogene effecten die ten volle uitgespeeld worden. MDC III slaagt er overigens waanzinnig goed in een koortsachtige mystiek op te roepen die verwant is aan Joseph Conrads’ Heart Of Darkness. En klankmatig zit het experiment van bands als Dr John die eindelijk zijn portie voodoodrugs gevonden heeft, GY!BE of Einstürzende Neubauten nooit veraf. Waarmee je weet: deze jongens zoeken naar eigen muzikaal terrein.

De sfeerzetting is bij uitstek exotisch en zwoel, maar evengoed ook donker en sensueel. Zo heeft de op improvisatie terende MDC III sound veel weg van dansende lichamen die zich in het donker in alle bochten draaien op dit unieke klankuniversum met tribal drums en in allerhande richtingen gemanipuleerde blaasinstrumenten (saxofoon, reeds). Tussendoor krijg je ook nog eens random geluiden, found noises (vogels? parkieten?) en kierewiete field recordings voorgeschoteld die ergens vanop het Björks’ laatste album weggelopen lijken. Ruimschoots voldoende om zowel lijfelijke extase als zinnelijke roes tot leven te wekken.

Een van de meest opvallende tracks op Dreamhatcher is de korte afsluiter Harry, een compositie van kleinkunstenaar Wim De Craene waarmee Mattias De Craene met behulp van Bobby McMullans’ vocal de cirkel mooi rond maakt. Het eindpunt na een werkelijk allesoverweldigend auditief spektakel. Al dient ook gezegd dat het ongetwijfeld heel wat voeten in de aarde heeft gehad voor alle stukjes, geluidsfragmentjes en brokjes volledig op hun plaats terechtkwamen, vandaar ook de aanwezigheid van composities als Miniature I en II.

Het korte, spooky Bobby is slechts de voorbode van uithangborden zoals het razende knappe TinniT, een track die met inbreng van een dwarsliggende ritmetandem als Jacobs/Segers maar liefst dik tien minuten lang een kolkende, trance-inducerende spanning weet op te bouwen. Inspiratiebronnen: stokoude, tribal jazz. Diep in het oerwoud gonst het. De beat is die van een razend kloppend hart en met alle macht speelt Mattias De Craene zich de ziel uit het al te tere lijf. Wat later is er de zoete, intieme lokroep van Call 349, die een bestiale paringsdans begeleidt. Sex on a jazzplate, zeg maar. Verder: Voices, of het geestdriftige orgasme. Het zandmannetje komt nog eens langs (Sandman brengt ergens de veel te vroeg gestorven saxofonist Mark Sandman van Morphine in herinnering, maar ook dolle kornuiten als Lounge Lizards) om vervolgens brutaal los te komen in stevige composities als The Overthrow en Onar.

Dreamhatcher bevestigt het grote talent van saxofonist/componist De Craene, zoveel is duidelijk. Dat we nog bijzonder veel straffe dingen van hem gaan horen, staat eveneens vast. Dat kon je bijvoorbeeld eerder al horen bij het net iets conventionelere Nordmann, waar jazz en rock versmolten tot een aparte blend. MDC III is gelijk iets anders, dwarser, rechter voor de raap. Assertiever ook. En misschien nog het meest van al: overtuigend.  Wat blijkt Dreamhatcher een grillig, maar meesterlijk geestverruimend album!



  1. Bobby
  2. TinniT
  3. Miniature I
  4. Call 349
  5. Voices
  6. Sandman
  7. The Overthrow
  8. Onar
  9. Miniature II
  10. Harry