×

Recensie

Alternative

26 maart 2013

Low

The Invisible Way

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Sub Pop

The Invisible Way Low Alternative 4 Low – The Invisible Way Written in Music https://writteninmusic.com

Low blijft een bijzondere band die met elk album toch hun kenmerkende lome sound weer spannend weet uit te diepen. Zo ook met het nieuwe, erg mooie The Invisible Way.

Low heeft zich vanaf het prille begin immer willen verdiepen. Waar met producers Kramer, Steve Fisk en Steve Albini in de jaren 90 de kenmerkende elektrische slowcore sound van de band ultiem werd vastgelegd, werd deze vervolgens met onder meer Dave Fridman en Matt Beckley opnieuw uitgevonden. Een van de redenen dat juist The Invisible Way weer zo direct binnen komt is het feit dat Jeff Tweedy (Wilco) de band heeft weten te motiveren hun vermaarde sound sober, veelal akoestisch, te laten klinken. Mede door de geweldige songs die er door de band verzameld zijn is The Invisible Way een van de (vele) hoogtepunten in het oeuvre van Low geworden.

Opgenomen in Wilco’s eigen The Loft wordt vanaf albumopener Plastic Cup gelijk die sfeer prachtig vastgelegd. Akoestisch, sober en de prachtige dubbelzang van Alan Sparhawk en Mimi Parker, knap op de voorgrond. Met het wonderbaarlijk mooie Amethyst wordt alleen nog maar duidelijker hoe dit Low album een snelle weg naar je hoofd en hart gaat vinden. Met het wederom erg fraaie No Blue, met een geweldige pianopartij, wordt nog meer diepte gevonden. De sfeer in de songs doet denken aan de vroege albums Long Division (1995) en The Curtain Hits The Cast (1996) en dat is dus een absolute aanbeveling. De collectie songs van The Invisible Way wijkt dus behoorlijk af van het iets te robuuste geluid van The Great Destroyer (2005) en Drums & Guns (2007).

Juist ook in songs als Holy Ghost en het eveneens met piano verrijkte Waiting valt op hoe sterk The Invisible Way is. Ook Four Score, Just Make It Stop en Mother zijn rijke Low songs met prachtige vocalen en een hemelse melodie. Met het wat te langdurige noisy outro van On My Own lijkt het aan het eind van het album toch even mis te gaan maar de band herstelt zich knap met het fraaie To Our Knees.



  1. Plastic Cup
  2. Amethyst
  3. So Blue
  4. Holy Ghost
  5. Waiting
  6. Clarence White
  7. Four Score
  8. Just Make It Stop
  9. Mother
  10. On My Own
  11. To Our Knees