×

Concert

25 mei 2017

Les Nuits Botanique: Afscheid in majeur

Geschreven door: Philippe De Cleen

Voor de finale van Les Nuits Botanique hadden de organisatoren een triple bill met Girls In Hawaii, de sensuele nachtegaal Melanie De Biasio en (inter)nationale held Arno voorzien, een speciale creatie. Intrigerend, zeker gezien ook aangekondigd werd dat zij zouden samenwerken met het orkest Musiques Nouvelles.

Met de triple bill zetten de organisatoren een punt achter de vierentwintigste editie van Les Nuits Botanique. Dat geeft ons de gelegenheid om even terug te blikken : er was het geweldig concert van The Comet Is Coming, maar ook Bachar Mar Khalifé (Water Wheel) en Tindersticks (Minute Bodies) en An Pierlé behoorden onder meer tot de uitschieters. Naast de talloze andere concerten van o.a. Kellylee Owens, Ryley Walker, Teme Tan, Chassol, Sleaford Mods, Jesca Hoop, Mario Batkovic, de Afrikaanse groep BCUC,.. . Les Nuits Botanique blijft nog steeds een geweldige formule om nieuw muzikaal talent te ontdekken.

Ook de context van dit concert is niet onbelangrijk : dat het intern rommelt had u misschien eerder al vernomen, maar dat de uitbating van het Koninklijk Circus na een gecontesteerde procedure overgedragen zal worden aan Brussels Expo is misschien niet zo bekend. Het is een harde noot om te kraken, gezien eerder de samenwerking tussen Botanique en Koninklijk Circus altijd vrijwel optimaal is geweest.

Hoe dan ook, op deze bijzondere avond in een goed volgelopen Koninklijk Circus zouden enkele muzikanten van bij ons in hun songcatalogus duiken om telkens vijf nummers te presenteren in een arrangement van Stéphane Collin.

Klokslag achten trad Melanie De Biasio aan. Verlicht door een eenzame spot en af en toe de zang versterkend met beweeglijkheid en vingergeknip zong zij de sterren van de hemel. De Biasio verbaasde door bij aanvang onbekender werk te presenteren zoals Brother en Your Freedom. Samen met het orkest bracht zij een helaas een al te korte set, maar slaagde er in die korte beurt wel in om een handvol klassiekers als The Flow, No Deal en Afro Blue, in essentie behoorlijk kale maar jazzy nummers, versterkt door een orkest en de uiterst inventieve arrangementen uit de koker van meester-dirigent Stéphane Collin te presenteren. Een korte, maar best indrukwekkende passage.

Na De Biasio was het aan Girls In Hawaii. Terwijl het podium opgesteld geraakte (drums, gitaren, piano,..) zagen we hoe Pitcho even van zich liet horen. De humaan ingestelde rapper slamde zich, bij wijze van kort intermezzo, door een enkel nummer en liet zo horen hoe hij alles en iedereen aan zijn verbale kunsten rijgde. Fantastique, quoi. Het stevige, dik verdiende applaus loog er niet om.

En dan was het aan de Waalse indierockband Girls In Hawaii. Meteen hoorde je hun opkomst in het publiek reactie opriep. Opener The Spring (dat ze uit ‘Everest’ haalden) was mooi, maar statisch en werd zelfs op een wat plechtstatige wijze gebracht. Dat nummer bracht in zijn kale sfeer de fragiliteit van een Mark Linkous in herinnering. Vervolgens brachten ze het akoestische volkswalsje Couples On TV in een versie die profiteerde van de inbreng van Les Musiques Nouvelles om vervolgens te rocken tijdens het vaag naar Grandaddy verwijzende Switzerland. Uiteraard mocht hit Misses dat reactie uit het publiek ontlokte niet ontbreken waarna de groep alweer een te korte set afsloot met het nieuwe This Light.

Tussendoor werden we getrakteerd op fascinerende passages van Les Musiques Nouvelles, het orkest dat eigenlijk de échte ster van de avond was. Zij brachten eerder met Pitcho al een stuk Roland De Lassus en deden zich met een indrukwekkend marsritme ook tegoed aan Maurizio Kagel 5 (Zehn Märsche Um Den Sieg Zu Verfehlen).

Als afsluiter kregen we volksheld Arno op het podium. Zoals steeds een meer dan bijzondere ervaring. Nog maar net de baan op met Tjens Matic, maar Arno en een podium kunnen elkaar niet loslaten. Wat meteen opviel was de manier waarop de bard vol overtuiging en passie door zijn classics ging. Natuurlijk kon hij het niet laten om net als wijlen Luc De Vos een beetje aan paljasserij te doen. Zo kennen we Arno en dat zal gelukkig nooit veranderen.

Onvervaard stortte hij zich op Bathroom Singer om te vervolgen met Vive Ma Liberté. Tijdloze nummers die door de inzet van het orkest net het varietégehalte gevaarlijk in het rood brachten. Met slechts vijf nummers lag de klemtoon op de greatest hits zoals onder meer pensioennummer Oh La La, waarin Arno even met het publiek dolde. En met Donald Trump waarvoor hij in “hellhole” Brussel een nieuwe coiffeur zou bestellen (“le queu d’un lapin rose”, zo liet Arno op hoogst eigenzinnige wijze verstaan). Daarmee werd de intro van het sfeervolle Brussels ingezet. Als afsluiter kregen we het nog steeds niet kapot te krijgen Putain Putain. Le Plus Beau was zielsgelukkig op het podium van het Koninklijk Circus in zijn stad Brussel en dat zag en hoorde je volop.

Een bijzonder geslaagde concertervaring, zo besloten we. Alleen zou je kunnen opmerken dat de sets te kort waren om écht indruk te maken. Naar het einde toe was er nog even onduidelijkheid over een eventueel bisnummer, maar dat liet het collectief muzikanten alsnog maar zo. Jammer, een gemiste kans. Desalniettemin was het een afscheid in majeur van Les Nuits Botanique 2017.