×

Concert

03 september 2019

L’eclair betovert publiek De Piek in Vlissingen

Geschreven door: Peter Urbanus

29 augustus opende concertzaal de Piek in Vlissingen het nieuwe seizoen met een optreden van de Zwitserse band L’Eclair. Het concertpodium werkte in dit geval samen met kleding- en platenzaak Ray’s Boutique in Vlissingen. Het optreden was niet uitverkocht, maar het was wel lekker druk. Er werd volop gedanst en genoten.

De exotische zesmansformatie L’eclair mixt aanstekelijke jazzy Afrobeats met invloeden uit de progressieve jaren zeventig muziek, zoals vooral ook de Duitse Krautrock.  L’Eclair toerde de afgelopen jaren door heel Europa en bracht drie albums uit: smeuïge erotische soundtracks en tribal grooves, versmolten met Duitse krautrock. Hun derde album, Sauropoda, verscheen dit jaar: een melange van dancefloor grooves, last-minute studiofantasieën en nachtelijke jams. Eerder speelde L’Eclair al eens op het meerdaagse muziek- en straattheaterfestival Onderstroom in Vlissingen.

Ze spelen op vintage instrumenten, synthesizers en apparatuur, wat bijdraagt aan de klankkleur en – kwaliteit. De muziek van deze gasten is volledig instrumentaal, maar dat deerde niet. Sterker nog, pas bij het tweede nummer viel het op dat er helemaal geen zang was. Zo muzikaal en melodieus was het. Je hoort dingetjes voorbij komen, waarbij je denkt: ‘hee, dat ken ik, maar waarvan?’. Seventies filmmuziek. Maar het is allemaal zo goed verweven in hun composities dat je het niet direct kunt thuis brengen.

leclair

Knap ook hoe deze muzikanten elkaar de ruimte lieten en het volume beheersbaar hielden. Een pluim ook voor de geluidstechnici. Je kon elke noot of tik horen. Hoewel de leden van de band hooguit 25 jaar zullen zijn ademt L’eclair in alle opzichten de sfeer, kleding, kapsels, sound, instrumentbeheersing en creativiteit van de vroege jaren zeventig. Echt vlammen deden ze pas op het laatst, met aan Santana herinnerende solo’s en percussie.

Zoals eerder geschreven vecht de Piek voor zijn voortbestaan. Voorlopig lijkt dat tot 2021 gegarandeerd. Vlissingen is zeer armlastig en een Artikel 12-gemeente, wat betekent dat er vrijwel geen vlees op de botten zit. Elke eurocent moet de gemeente verantwoorden aan het rijk. De gemeente is van zins om het oude pand, dat overal lekt, tocht en kraakt te verkopen. Mocht er inderdaad een gegadigde verschijnen, dan krijgt die er in elk geval een enorme hoop werk en een gratis spook bij, want op de bovenste verdieping schijnt het niet pluis te zijn, volgens sommige vrijwilligers.

Anderzijds, wie de geschiedenis van de Piek een beetje kent weet dat de zaal zowat ieder jaar wel met sluiting bedreigd is geweest en toch komt het vijftigjarig bestaan in zicht. Bestuur en vrijwilligers verwachten veel van de nieuwe activiteiten rond muziekeducatie aan jongeren.

Misschien dat de keuzes een beetje uit nood zijn geboren, maar qua avontuurlijke programmering loopt de Vlissingse zaal vooruit op de rijker bedeelde zalen in Zeeland. ‘t Beest in Goes heeft meerdere beroepskrachten in dienst en opent het seizoen op 7 september met een popfestival met meerdere bands, een vinylmarkt en foodtrucks. De Piek draait volledig op vrijwilligers en opende met slechts een bandje, maar dan wel met een gedurfde keuze als L’eclair.

Foto’s: Marc Machielse