×

Recensie

Alternative

23 september 2017

Kiran Leonard – Derevaun

Derevaun Seraun

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Moshi Moshi

Derevaun Seraun Kiran Leonard Alternative 3 Kiran Leonard – Derevaun Seraun Written in Music https://writteninmusic.com

De in Manchester geboren songschrijver Kiran Leonard brengt met Derevaun Seraun een apart en complex album op de markt.

Hij groeide op in een huishouden waarbij vader, deeltijds muzikant, bij de radio werkte en zijn broers regelmatig om gitaren vochten. De multi-instrumentalist leerde op vijfjarige leeftijd al de mandoline bespelen. De liefde voor de veelsnarige instrumenten bleef en hij schreef zijn eerste, voornamelijk door klassieke muziek beïnvloede composities. Enkele jaren nadien zouden zijn eerste tracks op bandcamp te vinden zijn.

Op zijn debuut Bowler Hat Soup (2013) liet hij experimentele pop horen. Twee jaar later verscheen er een EP, waarna in de lente van 2016 het fullalbum Grapefruit uitkwam. Zijn nieuwe album betekent in zekere zin een nieuwe start: Derevaun Seraun is een stuk bestaande uit vijf bewegingen bedoeld voor uitvoering met piano, strijkers en stem.

Aan de basis van de hier gepresenteerde composities ligt een grote liefde voor boeken. Zo wordt opener Could She Still Draw Back losjesweg opgehangen aan de grote James Joyce. Leonard bekent grootmoedig Ulysses nooit gelezen te hebben, maar is wel grote fan van diens kortverhaal Eveline waarin het contrast tussen de veiligheid van een eigen thuis en het avontuurlijke leven knap uitgespeeld wordt. Aan de bron: conflict, in de uitwerking : een song die met piano, zorgvuldig gearrangeerde strijkers en stem catharsis suggereert. Denk daarbij de kamerbrede frasering van een Tom Helsen en u begrijpt vast waar we naartoe willen.

Living With Your Ailments wordt op zijn beurt opgedragen aan Albert Camus, meer bepaald diens The Myth of Sisyphus. Ook hier weer: aardige song waarin het inherente pessimisme (sterfelijkheid, onzekerheid,..) van Camus een doorleefde, emotionele dimensie krijgt: “there’s happiness beyond meaning” laat Leonard onder meer verstaan. In de song tracht hij alle grote emoties te kanaliseren. Her en der vangen we ook echo’s op van The Cure (toeval? didn’t think so. Robert Smith liet zich immers ook door Camus inspireren).

Het album blinkt niet direct uit in evenwicht: zo is er het korte interludium The Mute Wide Open Eye of All Things die de négen minuten durende afsluiter The Cure For Pneumothorax voorafgaat. En net dat staat in de weg ervan. Leonard kraakt onder het gewicht van zijn ambities, zoals onder meer uit het nét niet acht minuten durende A Particle Of Flesh Refuses The Consummation Of Death blijkt.

Bovendien dient vermeld dat de vocale wendingen van Leonard net iets té doorzichtig theatraal zijn. Hij schurkt daarbij soms érg dicht tegen de grens van het pathetische aan. Muziek is voor Leonard duidelijk een uitlaatklep, dat hoor je zo. Hij heeft een goede stem die soms naar Ed Harcourt lonkt. En dat hij ook van de visuele kunsten kaas heeft gegeten, merk je dan weer aan de mooie hoes van dit album. Maar zelfbeheersing is er helaas niet bij. Zeker geen slechte jongen, die Leonard. Maar echt wereldschokkend is dit Derevaun Serevaun zeker niet. Héél complex plaatje.



  1. Could She Still Draw Back?
  2. Living With Your Ailments
  3. A Particle Of Flesh Refuses The Consummation Of Death
  4. The Mute Wide-Open Eye Of All Things
  5. The Cure For Pneumothorax