De Noren van Kaizers Orchestra hadden er zin in op zaterdag 26 maart in een goed gevuld Paradiso. Daarover straks uiteraard meer. Eerst even terecht de aandacht richten op het fantastische voorprogramma:  Bernhoft. Bijna altijd staat  een voorprogramma overduidelijk in de schaduw van het hoofdprogramma. Dat is ook logisch, het publiek komt voor de hoofdact en kan vaak niet wachten tot deze het podium betreedt. De jonge Noorse loop-koning Jarle Bernhoft is hierop toch echt een uitzondering. Ter promotie van zijn nieuwe album Solidarity Breaks speelde hij hiervan enkele nummers, aangevuld met een aantal prachtige versies van zijn vorig jaar verschenen dubbel-livealbum 1:Man 2: Band. Zichzelf opnemend en begeleidend ontpopt hij zich tot een ware éénmansband die het publiek eenvoudig inpakt. Wat een stem! Wat een geluid! Wat een schitterende nummers! Natuurlijk, we komen voor Kaizers Orchestra, maar deze soul-funk-jazz-blues-zanger had nog wel een tijdje door mogen spelen. Om een goede indruk te krijgen hieronder een live-versie van het nummer Fly Away:

De stemming zat er dus goed in toen Kaizers Orchestra het podium betrad. Eerst de bandleden, daarna logischerwijs gevolgd door de hoofd-kaizer Janove Ottesen. Uiteraard waren de ludieke lampjes op het orgel van de gasmaskerdragende pianist weer van de partij, alsmede de twee grote olievaten die bij veel nummers weer voor spektakel zorgden. Er was een groot rood doek achter de band gespannen en wanneer dat omhoog ging, kwamen er regelmatig subtiele videobeelden langs. Het was weer één groot feest in Paradiso, dat bijna voor de helft met Noren gevuld was. De band speelde een spannende dwarsdoorsnede van hun repertoire, waarbij ook een aantal nummers van het nieuwe album Violeta Violeta I langs kwamen. Van dat album kwam vooral het heerlijk slepende En For Orgelet, En  For Meg goed uit de verf, opgesierd door een meisje uit het publiek, die de tekst in het Nederlands mocht vertalen (één voor de orgel en één voor mij!). Janove was ouderwets op dreef, zweepte het publiek, vooral de Noren, flink op. De act dat het voetbalteam van Noorwegen met 2-0 voor stond, later 2-2 en uiteindelijk met 3-2 won, bleek achteraf één grote farce. De wedstrijd bleek geëindigd te zijn in 1-1 namelijk. Janove greep het meermaals aan om, aangevoerd door een kitscherig orgel-deuntje ‘We’re going to beat the Dutch’ te roepen. Dat is één keer leuk maar bij drie keer wordt het toch echt vervelend.

Gelukkig deed de band verder aan pure klantenbinding door o.a. klassiekers als Ompa Till Du Dør, Delicatessen, Resistansen en Maestro te spelen. Janove klom telkens op de olievaten om het publiek toe te spreken en aan te moedigen 0m maar vooral veel ritmisch en sfeer-verhogend te klappen. Dat ging erin als koek bij de enthousiaste menigte. De band speelde strak en gedreven en verliet na een uur en een kwartier Noors muziekgeweld voldaan het podium. Na een dubbele toegift was de koek echt op en kon iedereen tevreden huiswaarts, wetende dat Kaizers Orchestra nog altijd een band is om rekening mee te houden. Kaizers Orchestra live blijft namelijk een belevenis op zich!