Juanita Stein is de zangeres van de Australische band Howling Bells. Nu woont ze al een tijd in Engelend, haar vriend is Canadees en dit soloalbum heet America. Volg je het nog? De link tussen Howling Bells en rootsy altcountry was al nooit ver weg, aangezien het zo nu en dan een bloedheet en desolaat gevoel wist op te roepen. Dat gevoel was vooral aanwezig in het begin van hun carrière, toen ook hoekige- en onvoorspelbare gitaarriffs domineerden.   Voor haar eerste soloalbum gaat Stein met dat typische Amerikaanse geluid aan de haal. Amerika dat voor de buitenstaander vaak een grote aantrekkingskracht heeft, het beloofde land van mogelijkheden. Dat is vaak een vergissing, zoals ook Duitse filmmaker Wim Wenders liet zien in zijn Amerika trilogie films, maar dat maakt niet uit. Het is altijd fijner om te dromen.

Dromen doet Juanita Stein hier dan ook volop. In opener Florence horen we subtiele “trainbeat” drums en Luther Perkins-achtig, rollend gitaarwerk. Ja hoor, we zijn in Amerika. Ook Cold Comfort versterkt dat gevoel door te klinken als een vervlogen Honky Tonk klassieker.  Toch is het vaak genoeg geen country (en niet Amerikaans aandoend) dat de klok slaat op America, want dikwijls horen we dreampop met vleugjes 70’s. Op die manier doet het muzikaal meer denken aan Fleetwood Mac, zoals op Dark Horse en ook de afsluitende titelsong.  Wellicht ziet Juanita Stein het als de perfect roadtripmuziek om rustig mee rond te rijden en tegen de zon in te kijken, zoals op de albumhoes te zien valt, maar vaker is het muziek voor de nachtelijke uurtjes: stilte, whiskey, languit op de bank, zo’n sfeertje. Dat haar stem ondertussen doet terugdenken aan Sammi Smith is gelukkig wel op-en-top Amerikaans en heerlijk om te horen. “that bottle of bourbon is gonna be cold comfort when I’m alone”, zingt ze in alle eenzaamheid. Zo hoort het wel, ja.

Juanita Stein levert hier een album af voor in de late uurtjes: verleidelijk, dromerig, hijgend en een tikje rokerig. Echt Amerikaans klinkt het album doorgaans niet, maar dat maakt niet uit. Het is haar beeld bij het land en het geluid wat daar in haar gedachte bij hoort. America klinkt net ietsje te zwijmelig en slaperig om overdag te draaien, dus kies vooral het goede moment uit.