Out-of-the-box. Daar vinden we Jewish Monkeys terug, een band die aanstekelijke punkrock en pretrock met elkaar mixt. In de bio vinden we de omschrijving ‘Yiddish music meets The Marx Brothers’ terug en dat is niet gek ver van de waarheid.

Opener JM Fever haalt ons in tops 3 minuten ondersteboven. Upbeat ritme ; een bandje speelt en lonkt daarbij wat naar The Offspring en Green Day, maar weet met die poppunk een eigen richting in te slaan. Zo sluit het misschien eerder wat aan bij de sound van wijlen The Beastie Boys (wat missen we die toch!), zeker omdat rock mee deel uitmaakt van het DNA van de band, maar ook omdat ze gek genoeg zijn om ook jazz (blazers) toe te voegen waardoor het een overweldige hutsepot wordt.

Ook verderop, tijdens Post Midlife Dance, kan er best veel. Zo horen we eerst nog duidelijke echo’s van Emir Kusturica’s Smoking Orchestra, maar eens op vaart gaat het wel andere richtingen uit. Zo smokkelt de bende een riffje Eye Of The Tiger binnen, waarna het alweer over the top kan gaan.

Al snel wordt duidelijk dat dit een te gek plaatje is. De aanwezigheid van humor en de volledige afwezigheid van enig sérieux vormen de grote aantrekkingskracht. Neem nu een song als Alte Kacker – een song over de lijdensweg van het ouder worden – dat het moet doen met een aanstekelijk skaritme, waaraan wat flarden Franse melancholie worden toegevoegd.

In zekere zin is het deze bende louter te doen om amusement. Deze koningen van het absurde zorgen voor veel variatie en spektakelwaarde. Ze schuwen de taboes niet (High Words), maar houden van pop, punk en satire (Shprayz Ikh Mir). Dat levert een erg opzwepend, dansbaar album op, dat zich live ongetwijfeld vertaalt in een feestje van jewelste. Al wordt er af en toe wel halt gehouden en een rustpunt aangeboden, zoals het tragikomische Pupik.

Tussen de regels door komen diverse thematieken aan bod (oliebusiness, het klimaat, huiselijk geweld, smetvrees,..). Maar het anarcho-klezmer gehalte is erg groot (“I wonder why I wonder”, zo gaat het tijdens I Wonder) en dat is geheel de verdienste van een uitstekend musicerende band. Alleen al de bandnaam zorgt voor gefrons, maar wie kennis maakt met deze band zal snel vaststellen dat het net daarom ook te doen is. Een fijn statement tegen het al te politiek correcte denken, dat ook nog eens voorzien is van een erg leuke soundtrack.