×

Recensie

Alternative

12 juni 2017

Jesus On The Mainline

The Morning Bell

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Ropeadope

The Morning Bell Jesus On The Mainline Alternative 3.5 Jesus On The Mainline – The Morning Bell Written in Music https://writteninmusic.com

The Morning Bell is het albumdebuut van Jesus On The Mainline, een Amerikaanse, veelkoppige band rond songschrijvers Tim Emmerick en Andrew Neesley. Pop, rock, snuifje jazz en aangelengd met soul.

Een debuut is altijd een erg spannende gebeurtenis voor een band. Voor het allereerst wordt het materiaal de wijde wereld ingestuurd. Dat is niet altijd zonder risico’s. Niet zelden gebeurt het dat een debuut weinig reactie losmaakt en de groep in kwestie uit elkaar gaat om andere wegen op te zoeken.

Songschrijvers Tim Emmerick (bas, mondharmonica, vocals), die vooral bekendheid verwierf in de Brooklynse indiescene en trompettist Andrew Neesley vormen de kern van Jesus On The Mainline. Zij ontmoetten elkaar in het grootstedelijke New York, waar de opnames voor dit album plaatsvonden. Al snel vonden ze elkaar in de opzet voor dit soms larger than life album, waarbij ze een hele bende gastmuzikanten rond zich verzamelden.

De maar liefst vijftienkoppige groep nam ruimschoots de tijd om de opnames van The Morning Bell voor te bereiden en dat loont. Naar eigen zeggen gaat het op dit album vooral om de uitdrukking van allerhande ervaringen, on stage maar ook ver daarbuiten, zoals onder meer de ontdekking van een sixties Echoplex tape delay, maar ook de ontdekking dat een vintage Juno synth anders en beter klinkt dan een software plug-in.

Al snel is duidelijk dat deze veelkoppige bende zich allerlei invloeden eigen maakt, gaande van de gospel van Coltrane, de vrolijke Beatlespop tot hedendaagse invloeden als Alabama Shakes.

De enorm uitgebreide bezetting maakt natuurlijk ontzettend veel mogelijk. Zo zijn er maar liefst vier vocalisten, drie gitaristen en evenveel bassisten. Daar komen heel wat blazers (trompet, trombone, tuba en flügelhorn) en ook de obligate strijkers (cello, viool) bij. Om het helemaal af te toppen is er het streepje mondharmonica dat onder meer tijdens het sobere, intieme, overduidelijk op oprecht sentiment gerichte Hello Daylight opduikt.

De nadruk lig sterk op de vlot in het oor liggende songs, op oerdegelijke Amerikaanse leest geschoeid. Binnenkomer Glass Bones brengt met dromerige gitaartokkels meteen een intieme en nostalgische sfeer aan. Een popnummertje, denken we spontaan. Tot halfweg de song openbreekt met een aantal goed gemikte gitaarriffs, drumroffels en opgewekte meerstemmigheid.

De groep doet zich tegoed aan rocksongs met een popfeel zoals het catchy klinkende Head Fulla Heart. Opvallend: ook dit nummer lijkt net als het met strijkers opgetuigde Always With Me bedoeld voor een massa meezingende fans. De upbeat sound en het onvervalste optimisme maken dat wij ook behoorlijk snel overstag gaan. Vooral ook omdat Jesus On The Mainline zich goed voelt binnen het zelf opgelegde format van eigentijdse poprocknummers die een drie à viertal minuten in beslag nemen, zoals Walls.

De niet zelden muzikaal goed ingeklede songs klinken behoorlijk radiovriendelijk, zoals onder meer blijkt uit Organic Chemistry en soulvolle songs als wat naar Van Morrisson hintende Medicine of het vrolijke All We Ever Have. Elders blinkt de groep uit in langzame, organische opbouw, zoals het triomfantelijke Synesthesia laat horen.

Dit zijn songs die zowel in concertzalen als grote stadia tot hun recht kunnen komen. Het erg toegankelijke fullalbumdebuut van Jesus On The Mainline loont de moeite. Goede songs, mooi artwork. Zoals het hoort.



  1. Glass Bones
  2. Head Fulla Heart
  3. Organic Chemistry
  4. Always With Me
  5. Medicine
  6. Synesthesia
  7. All We Ever Have
  8. Walls
  9. Hello Daylight
  10. Homegoing