Jan Wolff (1941-2012) is op 22 augustus j.l. in Amsterdam, zijn geboortestad, overleden. Hij was directeur van het Amsterdamse muziekgebouw aan ’t IJ, oprichter en directeur van muziekcentrum De Ijsbreker aan de Amstel en begon zijn loopbaan als hoornist bij het Concertgebouworkest waarna hij doorstootte naar Orkest de Volharding en het Willem Breuker Kollektief.

Als er iemand in het muziekleven van Amsterdam zichtbaar en ondernemend was, dan was het wel Jan Wolff. Als het heen- gaan van iemand in het Amsterdamse muziekleven voelbaar en zichtbaar is, dan is het wel dat van Jan Wolff. Hij was iemand die aanwezigheid en opnamebereidheid in de diepste zin van het woord uitstraalde. Hij had oog voor het grote als het kleine, voor het hoge als het lage zonder daarbij de essentie uit het oog te verliezen. Hij had distinctie en gedeci- deerdheid maar hield zijn gevoelens niet diep verborgen.

Hij faciliteerde muziekbeleving en deelde deze bereidwillig met iedereen die zich betrokken toonde. Hij was een orkestreerder en bouwer met (groot, zeer groot) volhoudingsvermogen en diep zetelende waarden die al dit mogelijk maakten. Het heeft immers 25 turbulente jaren gekost tot het Muziekgebouw aan ’t IJ er stond en geopend kon worden. Een gebouw dat niet alleen en zomaar een gebouw is, maar klank vertegenwoor- digd, omgeven door licht, ruimte en water. Het was Jan Wolff die in de totstandkoming een centrale rol speelde. Het is een Amsterdamse plek met een unieke uitstraling, een plek die inspiratie en uitdaging voor de toekomst inhoudt.

Dit alles is gekoppeld aan levendige beelden van Jan Wolff op allerlei plekken en locaties waar men hem voortdurend tegen kon komen. In het café van de Ysbreker, in de achtergangen en –vertrekken van de Ysbreker, tegenwoordig backstage genoemd, in de grote lichte hal van het nieuwe Muziekgebouw aan ’t IJ, op het Oosterdok, zowel op de kade als in de ruimte van de schepen die daar liggen waaronder zijn eigen Anna Sophia. Onvergetelijk de unieke concerten in de scheepsruimten daar tijdens Aqua Musica rond de Pinksterdagen. Tegen deze achtergrond belichaamde hij een stuk Amsterdam en een cultuur waarin vernuft, niveau en informaliteit een stemmige eenheid vormen. Hoe de wind voortaan ook over het IJ zal waaien, de tune van Jan Wolff zal er inzitten en meegenomen worden.