Eerder lieten we ons licht schijnen over het mooie April And June, het album van Jan Van Den Broecke & co. Nu brengt de muzikant een ouder project terug tot leven.

Chez Renée. De naam heeft iets archaïsch over zich en doet wat denken aan de legendarische serie Allo Allo. Al gaat het hier vooral over de filmmaakster Renée Lodewijckx, die mee de inspiratiebron was van dit bijzondere multimediale project. Album (Absent Music) en visuals (Renée Lodewijcx) vormen hierbij een mooi gelaagd artistiek geheel.

Zowel beeld als muziek brengen ons naar de vroege jaren tachtig, waar bands als The Cure hoogtij vierden. Muzikaal situeert dit project zich in de new-wavesfeer, maar dan met een heel eigenzinnig, zelfs anarchistisch kantje. Film en soundtrack werden opgenomen in 1988 (en uitgebracht op cassette in een limited edition van 100 exemplaren) maar nu gelukkig heropgevist.

Op beeld krijgen we een wat aparte kortfilm te zien, die een rauwe directheid in zich draagt. Naast een seksuele geladenheid en voyeurisme. Het bekijken van de kortfilm doet in eerste instantie wat vreemd aan, maar heeft desalniettemin charme. Het beeldmateriaal speelt in op de relatie tussen het getoonde en de kijker (“je suis regardée / c’-est-à-dire je suis tableau”). Zo speelt de filmmaakster met een zekere erotische dimensie in haar werk. Intrigerend beeldmateriaal is het alleszins.

Minstens zo intrigerend is de soundtrack van dit verhaal. Absent Music bestaat uit Jan Van Den Broeke en gitarist Dries Dekocker (The Misz), keyboardspeler Joëlle De Bock, saxofonist Philippe Van Keymeulen aangevuld met de kwetsbare vocal van Renée Lodewijckx.

In een klein halfuurtje krijgen we naast een intro en 3 ‘acts’ ook een outro en een bonustrack (Dawn To Dusk) in een eigen klanklandschap met o.a. gitaren, sax, synths en vocals. De structurering voelt onnatuurlijk aan daar het echt gaat om muzikale eenheid, een soundscape die onder meer speelt met verschillende experimentele geluiden (vb. donder). Invloeden zijn onder meer Klaus Schulze, Brian Eno, Kraftwerk, Jean-Michel Jarre die mee verwerkt worden.

Knap is ook hoe die saxofoon een sexy laag aanbrengt op een mystieke, duistere sound die mee aangestuurd wordt door laagjes piano, gitaar, drums en percussie. Net die ongrijpbare sfeer wakkert het verbeeldingsvermogen mee aan. Het album is, ondanks zijn compactheid, een aparte luisterervaring. Een artistieke ontdekking die niet zomaar te categoriseren valt en volledig inspeelt op de gehele zintuiglijke beleving van muziek.