×

Concert

02 augustus 2015

Jam de la Crème rockt tot het weer ochtend is

Geschreven door: Edwin Wendt

Onvergetelijke concerten zijn er vaak zat. Maar bijna altijd wordt daar muziek gereproduceerd die al is gecomponeerd, opgenomen en uitgebracht. Dat gebeurt óók op Jam de la Crème. Maar op dit festival, op het Zuidstrand van Scheveningen, is dat maar een deel van het programma op het kleinste van de twee podia.

Wat Jam de la Crème al negen jaar uniek maakt, is de opeenvolging, uren achtereen, van jamsessies tussen ervaren muzikanten in de meest onverwachte combinaties en met soms de meest exotische slagwerk-, percussie- of blaasinstrumenten.

Editie 2015 was opgebouwd uit vier sessies met elk een eigen sessieleider. Diens taak was een groep muzikanten bijeen te brengen waarvan de voornaamste vereiste was dat deze muzikanten nooit eerder met elkaar op één podium hadden gestaan. Zodoende zie en hoor je de violiste van Blaudzun improviseren met een van de twee toetsenisten van Orgel Vreten, zangeres Coco Joans een ‘vocal battle’ aangaan met de rapper Omar Ka en de bassist van de Haagse band Taymir in een snarenduel met Spike van The Deaf en Di-Rect.

Blazers olv Morris Kliphuis

Hoornbespeler Morris Kliphuis leidt de eerste, door blazers gedomineerde sessie. De sessie is sfeervol, relaxed en ook wat loom. Passend bij de vroege avond op een mooie zomerdag aan het strand. Waar later op de avond de West-Europese vibes good ‘blenden’ met de Afrikaanse inbreng, vindt de Senegalese zanger Mola Silla niet echt aansluiting bij zijn jamgenoten. Dat geldt op dat moment zelfs voor zijn collega Omar Ka, die vorig jaar ook aanwezig was. Ka zet zodra hij het podium betreedt de sfeer in een jamsessie meteen naar zijn hand. Dat zorgt er later op de avond een enkele keer voor dat hij iets tè overmoedig inbreekt in een onderonsje van een paar muzikanten die net in een lekkere rootsy groove op weg zijn naar een volgende climax, in de sessie van Kliphuis is de door hem toegevoegde ‘peper’ zeer welkom.

Coco Joans maant het publiek tot stilte

Ka is er eigenlijk als deelnemer aan de tweede sessie, onder leiding van Coco Joans. Deze in Berlijn wonende zangeres voert een jamsessie aan waarin ‘vlammen’ het motto is. Toch begint het geheel sereen. Joans gaat zitten op het podium, een voorbeeld dat door haar medemuzikanten wordt gevolgd. Na enkele minuten voert de band het tempo in de jam op, gaat Joans staan en meldt ook Omar Ka zich om het geheel een beetje op te zwepen. Als de band het van de zangers (Joans, Ka en Bastiaan Luning) overneemt, levert dat een bijna orgastische finale op. Even later maant Joans met de wijsvinger voor de lippen het publiek eerst tot stilte en vervolgens met handgebaren tot hurken, waarna iedereen in deze uiterst vermoeiende houding wacht op een volgende uitbarsting van de band, als teken dat het hurken weer voorbij is.

Thijs Schrijnmakers, een van de twee organisten in Orgel Vreten is sessieleider van de derde sessie. Zijn zéér vintage orgeltje is aan de achterkant volledig open, zodat de belangstellenden, en dat zijn er veel, zich kunnen vergapen aan de authentieke buizen en lampen. Maar het gaat om de muziek. Het aan Jon Lord herinnerende geluid zorgt voor een spannend samenspel met gitaristen Laurens Joensen (op de slide) en Norman Kapoyos en de van Blaudzun’s liveband bekende violiste Judith van der Klip. En niet te vergeten Arno Bakker met zijn in het oog (en oor!) springende tuba.

De vierde en laatste sessie, onder leiding van Lucas Bols, wordt door ‘MC’ Mink Pinster veelbelovend aangekondigd ‘dat wordt sowieso een bende, maar dan zijn de meesten van jullie toch al te dronken om dat te merken’. Als rond enen een gezelschap twintigers met stoere kuiven en geblondeerde haarlokken het podium betreedt (okee, de drummer van Taymir is kaal), is duidelijk dat hier een paar idolen van de nabije toekomst bij elkaar staan. Niet dat het een sessie in de stijl van One Direction wordt. In tegendeel. Die ‘twanging’ gitaarsound hoor je bij de bakvissenbandjes echt niet. Ook voor het overige rocken van Bas Prins en Quinten Meiresonne van de Haagse band Taymir (eerder dit jaar support act van The Deaf) en de andere muzikanten als een malle. De meeste ogen zijn gericht op Camiel Meiresonne (Son Mieux en Soul Sister Dance Revolution en de broer van Taymir’s Quinten), die druk bewegend en gebarend over het podium schiet. Aan het slot van de vierde set, en dus aan het slot van Jam de la Crème, springt de leider van The Deaf en oprichter van Di-Rect Spike van Soest nog even het podium op om een potje mee te jammen. Vrijwel alle, een stuk jongere, muzikanten doen een figuurlijk stapje opzij voor Spike en zijn The Deaf-maatje Maurizio Pinna. Zo niet Meiresonne, die door Spike dan ook wordt aangeprezen als ‘De Haagse kroonprins van de rock ‘n’ roll’. De energie van deze lefgozer spat van het podium.

Spike

Spike, Quinten Meiresonne (Taymir) en Camiel Meiresonne

Als even voor half vier MC Mink Pinster nog even de aandacht wil van de aanwezigen om de organisatie van Jam de la Crème in het zonnetje te zetten, is er aan de ene kant alle aandacht voor regelaars Janneke Nijhuis (The Deaf, The Indien), Lisa Lente en Evelien Zwart, aan de andere kant komt er zoveel adrenaline uit de zaal en van het podium dat de strandtent kort daarna al snel verdergaat met rocken. Bijna tot het weer ochtend is.